در کشوری همچو افغانستان و ولایتی همچو هرات که بیش از چهل سال در اتش جنگهای عقیدتی، سیاسی، فراملی و فروملی سوخته و میسوزد، نظامی های ناتو و امریکا حضور فیزیکی فعال داشته، استبداد قوم، قبیله، دین و مذهب بیداد، توسل به گذشته و گذشتگان مایه افتخار و سند برائت، تعدادی فریفته زرق و برق سرمایه داری گردیده و در خوبترین حالت استفاده از تفکرها و ابزار کهنه برای تغییر حالت موجود کار سیاسی را سخت و پیچیده نموده است.

به ناهمواری ها و فراز و نشیب های این راه اگاه و باور داشته و داریم که این بذرها روزی ببار و این تلاش ها به نتیجه خواهد نشست اما نه بیکبارگی بلکه بتدریج. با خونسردی و حوصله مندی تمام تهمت ها و پروپاگندها را بجان خریده کم مهری ها و نامهربانی ها را پذیرفته، فشارها و تهدیدها را تحمل ولی میدان را برای تکتازی تمامیت خواهان خالی نگذاشتیم.

با اعتقاد به اهداف ما و با علم بر تمامی نابسامانی ها و نابرابری ها در انتخابات سهم گرفته که باحمایت و پشتیبانی دوستان پاک سرشت روبرو گردیدیم. گرچه حضور هواداران کار زار را پر رنگ ساخت و نتیجه ی فراتر از پیش بینی رقم زد. در همین حال اشتباهات را نیز برملا نمود و دریافتیم که زمان کم کاری و غفلت پایان یافته باید بیش از پیش پیگیرتر و جدی تر برای براورده شدن خواست های برحق مردم مبارزه را دنبال نمود.

این انتخابات از ابتدا تا انتها با چالشهایی روبرو بوده و هست. بهرحال اگر ما راضی باشیم یا نباشیم خشنود باشیم یا نباشیم تعدادی با استفاده از شیوه ها، ابزارها و بند و بست های گوناگون راهی مجلس گردیده و این پرونده بسته میگردد. به یقین بار منفی این بازی بیشتر از بار مثبت ان است. با وجود آن بارقه هایی از روشنایی ولو کم نور سوسو میزند که امید به اینده را قوت می بخشد. به همین خاطر اشاره های هرچند کوتاه به برخی جنبه های خوب و بد و ناگفته های این دور می اندازم به این امید که بهانه ای گردد برای بحث های کلانتر و ضروری تر. نا امنی، دلسردی مردم، تقلب ها و خیانت های دوره های پیش، شایعه پراگنی های مخالفان و موافقان، سردرگمی و بی ارادگی حکومت، بی برنامگی کمیسیون، سیستم کهنه و فرتوت، رای غیر قابل انتقال و موضعگیری های بیجا و بد وقت احزاب به اصطلاح مقتدر سیاسی از جمله چالش های مهم فراروی انتخابات بود.

با وجود این همه دغدغه حضور مردم در صحنه و رفتن بپای صندوق های رای جالب و قابل ستایش است. حدس بر این است که مردم از جنگ و پیامد های ان به ستوه امده و میخواهند نشان دهند که بدون توسل به زور و تفنگ راه های دیگری هم برای انتقال قدرت وجود دارد. همچنان باکمی دقت در می یابیم که دیدگاه های برخی از شهروندان نسبت سرنوشت شان فرق کرده است. تغییر در ذهنیت ها و دیدگاه ها نشانگر رسیدن این عده به بلوغ سیاسی است و این امید را تقویت میکند که در اینده عقلانیت جایگزین احساسات و عواطف گردد. پس برهمه لازم و واجب است که با این حضور و تغییر بدیده قدر نگریسته و این پروسه را با حرکتهای ناشیانه، غیرمسوولانه و خاینانه خدشه دار نساخته و از پیامدهای ناگوار ان در هراس باشند زیرا که حوصله و صبر مردم حد و مرزی دارد.

حضور جوانها، استادها، عالم های دین، پیرهای طریقت، فرهنگی ها، بازرگان ها، ارباب ها، خان ها، فرصت طلبها، دلال ها، نظامی ها، بازنشسته ها، رانده شدگان دروازه های دیگر و سیاستگرها کار زار را رنگارنگ ساخته بود که از طرفی مایه خوشی و امیدواری و از طرف دیگر نگران کننده و اگر کمی واقعبین باشیم در چند مورد خنده دار بود.
بدبختانه برخی با الفبای سیاست اشنا نبوده، معنی و تعریف قانون را ندانسته و بدون اگاهی از مسوولیت های وکیل و پارلمان وارد معرکه گردیده بودند که این جفای بس بزرگ است در حق مردم. باید بپذیریم که در کشورهای دیگر سیاست همانند علم های دیگر بطور کل تخصصی گردیده و افراد کار کشته، باتجربه، گذشته خوب و اگاه به علم سیاست نامزد پست های اینچنینی میگردند.

ساخت و تعمیر مسجدها، راه هاو پل ها، کمکهای نقدی و جنسی، کمک هزینه های تحصیلی، تقرر افراد به ماموریت های پردرامد،گردهمایی های شاندار، پوسترهای صد متری و هیاهوهای خیابانی شگردهای دیگری بود که توسط عده ای به شکل گسترده تعجب انگیزی بکار گرفته شد.
منطق نظم سرمایه در سرمایه گذاری بدست اوردن سود و فایده بیشتر است از هرطریق ممکن. خدمت در این نظام بدون سوداوری مفهومی ندارد. پس کسانیکه با مصارف هنگفتی که برای من و امثال من تصورش هم ممکن نیست چه دلیلی غیر استفاده نامشروع از قدرت، سودجویی و جبران مصارف میتواند داشته باشد.
ادعای انجام کارها و مسایل خارج از حوزه کار و صلاحیت، طرح بحثهای عوامفریبانه و مردم پسند، برانگیختن احساسات قومی، دینی و منطقه ای، بازی با کلمات و جملات، اکت و اداهای فیلسوفانه و فراموش کردن سابقه کاری خود از مسایلی بود که دامنگیر تعداد دیکری از این بزرگان بود.
توقع می رفت تعدادی شهامت بخرج داده و با ارایه یک برنامه هرچند ناقص بذر امیدی در این پهنه بکارند.

تجربه بما اموخته است که پارلمان های فرد محور و شخص محور نسبت به پارلمان های حزب محور یا گروه محور بیشتر مورد استفاده سوء توسط حکومت قرار میگیرد حتی در صورت راهیابی اشخاص صادق و خبره. چون این اشخاص نمیتوانند در برخورد با مسایل صدای واحد ایجاد نمایند پس صداهای منفرد توسط نمایندگان طرفدار حکومت در گلو خفه میگردد. در نبود احزاب انتظار داشتیم قبل از ثبت نام و یا هم بعد از ثبت نام رایزنی هایی در بین اشخاص و گروه های همسو و نزدیک بهم از نگاه فکری صورت میگرفت که نگرفت. گرچه در هرات قدم هایی در این راستا برداشته شد اما بسیار دیر و انهم یکطرفه.
گرچه زودهنگام وخوشباورانه خواهد بود اینکه بپذیریم دوران تیکه داری ها و تمامیت خواهی ها از هرنوع ان بپایان رسیده است لااقل زنگ خطربرای برخی از این بت ها و تابو ها نواخته شد و نفرت و انزجار مردم را در قبال انها به نمایش گذاشت.

دسته بندی مردم و صاحبنظران نیز قابل مکث است.
تعدادی بحیث بازیگران اصلی، تعدادی بحیث حامی و پشتیبان و تعدادی بخاطر انتخاب و ادای مسوولیت در صحنه حضور فعال داشتند. تعدادی هم نظاره گر بوده و بخاطر کمایی بیشتر در نوسان بودند. تعدادی هم بی خیال به زندگی شخصی غرق بودند. در پهلوی اینها تعدادی از دید خود به نفی انتخابات پرداخته تاجایی که سهمگیری در این پروسه را خیانت میشمردند که اینها نیز به دو گروه تقسیم میگردند. گروه اول از نگاه دین و شریعت اشتراک در انتخابات را حرام میدانستند. در جواب این عزیزان میگوییم شما اول با انانیکه از ادرس دین، مذهب، مسجد، تکیه، قران، سیرت، مدرسه، انجمن، شورا و غیره داخل این رقابت گردیده اند حساب را یکسره کنید. گروه دوم از دید خود شرکت در انتخابات را جایز ندانسته و از هیچ اهانت و ناسزای بر دیگران ابا نمی ورزند. با اینها یاداور میشویم که شما حق دارید چنین بیندیشید و فکر کنید اما هیچگاهی اجازه ندارید بر دیگران ناسزا بگویید.

باید بدانیم که حالا دیگر سیاست یک علم است و همانند علوم دیگر روند رو به رشد خود را می پیماید و به احتمال زیاد راهکارهای دیروز جوابگوی نیازمندیهای امروز و راهکارهای امروز جوابگوی نیازمندیهای فردا نخواهد بود و این از جذابیت ها و پویایی های علم است که صریح و روشن ابطال خود را می پذیرد و اعلام میدارد که در مناقشات و بحث های علمی در تمامی زمینه ها موضوع ثابت و غیر قابل تغییر وجود ندارد. پس بیاییم همگام با زمان حرکت کنیم نادیده انگاشتن شیوه های نو در میدان بزرگ سیاست نه تنها ما را منزوی بلکه میهن و مردم را از قافله تمدن بشری جدا میسازد.

نور احمد برزین خطیبی

>>>   Ali Sajadi
كميسون انتخابات بايد تعداد برگه رآي هر يك از وكلاي كوچي را كه در شوراي ملي راه پيدا كرده است در رسانه ها مانند بقيه وكيل ها اعلان كنند چون ملت ما همه بايد بدانند كه هر ١٠ وكيل كوچي ها هر كدامش با چند رآي داخل شوراي ملي ميشودند
تا باشد تشت رسوايي جعل تزوير قبيله يك قسمتش از بام بيفتد رو سيايي شان آشكار شود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است