چرا افکار عمومی اعتماد خود را در امر مبارزه قاطع حکومت، علیه تبهکاران مسلح، تاراجگران بیت المال و سران مافی ا(زمین، بنادر و معادن) از دست داده است و هر اقدام برای دستگیری عناصر مسلح غیر مسوول را با تردید و شک می نگرد؟

واقعیت امر این است که بنیانگذار حکومت مافیایی (حامد کرزی) برای تحقق و نهادینه شدن حکومت فاشیسم قومی، به سران مافیای کشور باج داد و آنها را حمایت نمود تا با اتکا به آنان استراتیژی راهبردی خود را عملی سازد، تمام آنها از تاجیک و پشتون و ازبیک و هزاره در این هفده سال فربه و فربه تر شدند.

اشرف غنی با اتخاذ سیاست های قومی و راهبرد فاشیستی، با سران مافیا و تبهکاران مسلح غیر مسوول برخورد دوگانه نمود و این برخورد تا هنوز ادامه دارد.
مردم سوال می کنند؛ که آیا اختر لوچک، جمعه خان همدرد، تره خیل و دها تن دیگر از تبهکاران مسلح غیر مسول نیستند؟

اگر قرار باشد، تبهکاران و باند های میلیشای مسلح دستگیر شوند و قانون و عدالت اجرا گردد، باید بدون ملاحظه قومی و جغرافیایی عمل شود.
حکومت چنان ضعیف است که اتهام جرایم سنگین علیه فرزند آقای وردک و حتی خود او را نمی تواند مطرح نماید و داستان را در حد تخلیه منزل تنزل داده است.
اگر فرض محال ماجرا منزل هم بوده باشد، اکنون جرم فرزند آقای وردک؛ بغاوت علیه قانون و حکومت، قتل نیروهای امنیتی، اخلال امنیت عامه و فساد فی الارض می باشد و نباید اجازه داد که بعد قومیت و مداخله آقای کرزی آل وردک را مصونیت استثنایی بدهد.

حکومت برای احیای اعتبار از دست رفته بهتر است از باج دادن به برخی از فاسدترین سران مافیایی برای جلب به تکت انتخاباتی آینده و مصونیت بخشیدن با دید قومی پرهیز نماید.
شهروندان کشور؛ از اجرای عدالت، حکم قانون، مبارزه قاطع و تأمین امنیت دفاع می نمایند به شرط آنکه این رویکرد گزنیشی و انتخابی نباشد.

عبدالحی خراسانی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است