من نمی‌دانم که این حکومت چه مرضی دارد با این طفلانه بازی کردن‌هایش؛ علیپور در یک گوشه‌ای نشسته بود به حمایت مالی و امکانات خودِ مردم در برابر طالبان جنگ می‌کرد.
عملیات غور بخاطر بازداشت علیپور تلفات بر افراد ملکی و مردم بی‌چاره در پی داشت. او در جاغوری به دلِ خود و خواستِ خودش کم و بیش جنگ و دفاع کرد، اطاعت نکردن علیپور از داکتر شاه جهان که در اوایل نماینده‌ی حکومت بود و بعد دستور نگرفتن‌اش از رییس ستاد ارتش خشمِ حکومت عقده‌ای را بر انگیخت او را توسط دانش بازداشت کرد و به بواسطه‌ی دانش رها کردند. در قضیه‌ی بازداشت علیپور در کابل انسان‌ها کشته شدند، کابل به بحران روبرو شد، شهروندان و حکومت روزهای سختی را سپری کردند.

مردی که از چند ماه به این طرف سلبریتی شده‌ بود، مردم برایش قربانی دادند. بخاطر رهایی‌اش تعهدنامه‌ ای بد خواند، خوب نبود. تعهدنامه خواندن علیپور برای خیلی‌ها که حساب بیشتر از وی و داعیه‌اش می‌بردند سخت و سنگین تمام شد. از محبوبیت آقای علیپور کم و بیش کاست.

حال حکومت رفته معذرت خواستن!
یک لشکر و امکانات حکومتی را برده‌اند برای معذرت خواهی و رفع سوء تفاهم.
هر آدم می‌فهمد که اولویت‌های بی‌شمار دیگر در میدان‌های جنگ و دفاع در این کشور وجود دارد. حکومت خوب بازی نمی‌کند؛ چون به دام انداختن و رفع سوء تفاهم نمودن و پوزش خواستن به درد انتخابات ریاست جمهوری نمی‌خورد؛ مشوره‌های خوب به غنی نمی‌دهند.

هیچ‌کس نگوید: نمی‌دانم این حکومت مصروف چی و دنبال چیست؟

صبور بیات

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است