1. این هاله ی نورِ قومی که گرداگرد دنیای تنگ ذهنی ما می چرخد، تاریکی خبیثی را بر روان رنجور ما ته نشین کرده است که هرچه پیرامون مان است را به سیاه وسفید تقسیم می کنیم. این دشمن سازی های جاهلانه و این نفرت آفرینی های بی باکانه، درست همان "مکتبی" است که "همه" را به دشمن آشتی ناپذیر همه تبدیل کرده است.

2. هیچ قومی "مقدس" نیست و هیچ قومی "پلید" به هستی نمی آید. این، دنیای ذهنی دشمن ساز و پندارهای پلید پرداز و تعمیم گر ماست که، مفاهیم را با نفرت خویش رنگ می بخشیم و سپس به "دیگری" تعمیم می دهیم و بدین گونه است که مرزهای خویشاوندی انسانی را با روح بیمار خویش با فاصله ی سال های نوری ازهم دور می سازیم.

3. تقسیم کردن کتله های انسانی به "قوم تروریست" و "قوم فرشته"، ساخته ی باورهای نفرت خیز ماست. ما گروه تروریست داریم. ایدیولوژی تروریست پرور داریم. باند فاشیست و گروه نژاد پرست داریم. این ها حقیقت های عریان روزگار و محیط ما هستند. اما ملتی را به تمامی، تروریست دانستن و جامعه ای را به جمیع، فاشیست خواندن، برساخته ی روان پریشیده و روح فاشیستی "منِ" فردی ما است.

4. کتله های انسانی و گروه قومی ای که خود قربانی نفرت و تبعیض و تعصب تاریخی بوده است، بیش از هر ملتی نیازمند پرهیز از نفرت ورزی و عصبیت پردازی است. بیش از هر گروه و جامعه ای نیازمند روشن بینی و روشنایی بخشیست. بیش از هر قومی، محتاج ترمیم زخم ها و تعمیم دوستی ها و ترویج مهرورزی هاست. هر کسی، هرقومی و هرگروهی که نفرت می پراکند و عصبیت می پروراند، پیش از آن که به دیگری آسیب برساند، خویشتن خودش را ویران می کند و قدرت سخن گفتن به روش عقلانی و توان اندیشیدن به اسلوب انسانی را از او سلب می کند و دایما با آتشی در درون، وجود خویش را خاکستر می کند.

5. با نفرت و نفرین نمی توان به جنگ تاریک اندیشی و تبهکاران قومی و تباهی آفرینان تبار اندیش رفت. با دشمن سازی های عاقبت نیندیشانه نمی توان دایره ی دوستان را گسترده ساخت و به اقتدار و حقانیت مطالبات اجتماعی مشروعیت بخشید. با خشونت زبانی و بدگویی های کلامی نمی توان سخن حق را بیان کرد و حق ِسخن را بجا آورد. با توهین به خویشاوند و تهمت به دیگرشهروند، نمی توان به شأن شهروندی نایل شد. به شکوه قومی دست یافت. به سلامت مدنی شهره گردید و به اعتبار فرهنگی مفتخر شد.

حمزه واعظی

>>>   جناب محترم واعظی صاحب ، خیلی هم بجا فرموده اید ، ماباید با فرهنک زیبای خود وارد صحنه شویم.
مهران شایان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است