آیا نامه تضرع آمیز ترامپ به عمران خان به معنای فرار آبرومندانه امریکا از باتلاق افغانستان است؟
نامه تضرع آمیز ترامپ به عمران خان نشان می دهد، که امریکاییها در باتلاق افغانستان گیر افتاده اند و در جستجوی نجات هستند.

از طرف دیگر بسیاری جنرالان امریکایی باور دارند که خروج امریکا از افغانستان تحت هر شرایطی که باشد به معنای تبدیل شدن افغانستان باری دیگر به آشیانه تروریزم بین المللی، بی ثباتی جنوب آسیا و حوادث یازدهم سپتامبر جدید در امریکا خواهد بود. به نظر آنان باید افغانستان را به هیچ قیمتی ترک نگفت و با تروریستان به کمک پاکستان و قدرت های منطقه از جمله روسها معامله کرد. این در حالی است که همین جنرالان امریکایی طالبان را یک قدرت شکست ناپذیر میشمارند.

پرسش اساسی اینست به چه قیمتی می توان با این "قدرت شکست ناپذیر؟" معامله کرد ؟
به باور این قلم پاکستانی ها در بازی باتلاق سازی افغانستان برای امریکا تنها نیستند، روسها ایرانی ها و چینایی ها بیشتر از هر کسی دیگر
خواهان گیر افتادن امریکاییها در ین باتلاق اند. طالب پرستان ارگ نشین نیز ازین فرصت در جستجوی امتیازات قبیلوی و شخصی خود هستند.

به نظر می رسد، که پاکستانی ها به نامه تضرع آمیز ترامپ به عمران خان دل نخواهند سوختاند و انتقام سرنگونی امارت طالبان در تحت فرمانروایی پاکستان و تحریم های سیاسی و مالی حکومت ترامپ بر پاکستان را فراموش نخواهند کرد.
به بیان دیگر پاکستانی ها " چک سفید" صلح را در بدل گردن پتی خلیلزاد نخواهند سپرد.

با امریکایی ها می توان هم باور بود که خروج امریکا تحت هر شرایط و معامله ایکه باشد به معنای تبدیل شدن مجدد افغانستان به آشیانه تروریزم بین المللی و جنگ داخلی خواهد بود، ولی ماندن در افغانستان نیز برای مدتی نا معلومی نیز کار ساز نخواهد بود.

واقعیت این است که طالبان یک قدرت شکست ناپذیر طوریکه توسط پاکستانی ها، کرزی، خلیلزاد و غنی تلقین شده، نیستند. عاملی که طالبان را بقدرت شکست ناپذیر و بی رقیب تلقین کرده سیاست طالب پرستی ارگ کابل و سر کوب نیروهای ضد طالبان در ۱۸ سال اخیر است.

به باور این قلم بجای معاملات خانمانسوز و فرار خوب ترین گزینه سر کوب تروریستان با استفاده از نیروهای کثیری ضد تروریزم در کشور است.
آن نیروهای که امارت طالبان را به بسیار آسانی به کمک امریکا در ۲۰۰۱ شکست دادند، حالا هم توان شکست دادن تروریستان را دارند. ولی سیاست های حذف مخالفان طالبان و تقویت طالبان باعث تلقین تروریستان بحیث قدرت شکست ناپذیر در افکار جامعه جهانی شده است.

پرسش اساسی این است که امریکاییها کدام گزینه را ترجیح می دهند: جنگیدن و حمایت از نیروهای ضد تروریزم و یا فرار از افغانستان؟

هارون امیرزاده

>>>   امير زاده صاحب بسيار عالي نوشتي....

>>>   ترامپ سه صد ملین دالر نمیدادی ، حتما زمانی میرسد که سه ملیارد دالر بدهی بازهم پاکستانی ها بیشتر بخواهند

>>>   سیاست طالب پروی آزادی از زندان و کمک های زیاد اقتصادی موجب این شده طالب ترسی از کشتنو بندی شدن نداشته باشد طالب میداند اگر زندان هم برود با دسته گل لباس نو آزاد میشود
اگر انتحاری باشی با مقدار قابل توجه پول تا از نوع زندگی خود را شروع کنی
خون جوانان وطن مفت هدر میرود
خدایا طالبان نیکتای پوش را نیست نابود بفرما
آمین یا رب الاعالمین

>>>   جناب امیر زاده خوب میدانند که طالب یک پروژه ای خارجیست و رول پاکستان وکرزی وغنی وعبدالله واتمر وحکمتیار ابزار ووسیله ای بیش نیست ونمیتواند باشد این واقعیت به گذشته های بسیار دور برنمیگردد دودهه قبل روی هر انگیزه ای طالب را تالاهور وکویته و کراچی دنبال نموده تعداداز انها را به فاکولته های گوتا نامو وبگرام و... تحت تربیه ای مجدد قرار دادند ووطن ازاده ای مارا از لوث تروریزم ظاهرا پاک نمودندولی دوباره به تدریج این کارت برنده را رو نموده ازیکسو فشار های قابل ملاحظه را بالای رقیب ها اوردند واز سوی هم حدود یک ملیون افغان را توانستند به قتل برسانند وهم انچه از دارای های مادی ومعنوی ما از گذشته ها باقیمانده بود به تاراج ویغما بردند ازینرو تا اخرین مراحل تطبیق برنامه های دکتورین ونقشه های قبلی اینجا می مانند ویا ژاندارم منطقوی خودرا وظیفه میدهند تا بجای انها افغانهارا کشته وکشور عزیزشان رابیشتر ویران نمایند این نامه ها ونحوه ای نامه نگاری ها برای تخدیر اذهان عامه بوده کدام صورت واقعی ندارد
خسته ای دل شکسته از سانچارک

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است