بیش از ۴۰ سال است این کشور در آتش جنگ می‌سوزد. قدرت‌های بزرگ (بلوک شرق و غرب) عامل اصلی جنگ در افغانستان بودند/ هستند، اما عوامل منطقه‌ای و داخلی را نیز نمی‌توانیم رد کنیم. دنبال کردن منافع غرب و شوروی وقت و تقابل آن‌ها، منجر شد هزاران ُتن جنگ‌افزار این‌جا سرازیر شود؛ اما عوامل کنش‌های قومی و تعقیب سیاست‌های اتنیکی توسط گروه‌های قوم‌گرا از عوامل جدی‌ی دیگری بود که جنگ افغانستان را شعله‌ور تر ساخت. این جنگ بالاخره پایان یابد. کی می‌تواند صلح را به ارمغان بیاورد؟!

این‌روز‌ها زلمی خلیلزاد، نماینده وزارت خارجه امریکا در امور صلح افغانستان ماموریت گرفته تا غایله‌ی جنگ را پایان دهد و پی‌هم مقام‌های کشورهای تاثیر‌گذار را در منطقه ملاقات می‌کند.

به‌باور من کلید صلح و جنگ افغانستان در دست امریکا است و اگر اراده‌ی امریکا به صلح چرخیده‌ باشد، این صلح تحقق یافتنی است. از سوی هم همزبانی پاکستان به‌منظور کشاندن طالبان به‌میز مذاکره- نویدی دیگری‌ست که خبر از یک تحول تاریخی می‌دهد.

باور من این است که «صلح» نسبت به «انتخابات» نمایشی و بی‌معنای که جنگ و خون‌ریزی در پی داشته باشد -اولویت دارد. اگر قرار شود مذاکرات صلح امریکا به ماموریت زلمی خلیلزاد منجر به ختم جنگ ۴۰ ساله گردد و گروه‌های تروریستی در روند صلح حل گردند و مردم افغانستان مثل شهروندان کشورهای جهان و منطقه به مزیت‌های «زندگی و رفاه» دست یابند، مگر چه مشکلی دارد؟

من فکر می‌کنم برگزاری انتخابات ‌ریاست‌‌جمهوری ۲۰۱۹ بدون دست‌یافتن به صلح یک تسلسل باطل خواهد بود. بهتر است پیش از انتخابات، مردم شاهد یک چرخش تاریخی و گواه تحقق صلح باشند، چون صلح نسبت به هر مسله‌ای اولویت دارد. انتخاباتِ که بر پایهٔ تقلب، جعل و تزویر برپا گردد، همان به که حکومت موقت ایجاد گردد تا این‌که پس از زمینه‌سازی مذاکرات صلح‌آمیز، یک حکومت ملی، مقتدر، مشروع با پایه‌های وسیع از طریق انتخابات شفاف و عادلانه شکل بگیرد.

هارون معترف

>>>   خلیل زاد در عراق نیز هنگامی که سفیر بود،دولت اعتلافی بین سنی ها و شیعه ها و کرد ها را ایجاد کرد که در نتیجه رییس جمهور از کرد ها،رییس پارلمان از سنی ها و رییس دولت از شیعه ها مقررشد.
اما بعداً سنی ها برای گرفتن کل قدرت،گروپ دولت اسلامی داعش را به حمایت کشور های عربی تشکیل کردند که حملات انتحاری و جنگ در عراق شروع شد و دامنه داعش تا سوریه و افغانستان رسید.
حالا در افغانستان نیز دولت اعتلافی بین دولت و طالبان تشکیل میشود و گروپ هایی که قدرت کمتر برایشان میرسد،شاید به گروپ اسلامی داعش بپیوندند و در نتیجه جنک ادامه پیدا کند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است