سالهاست که مردم ما از تبعیضات قومی و تعصبات مذهبی رنج می برند.
در سالهای اخیر که استخبارات کشور های دور و نزدیک بدون مانع در افغانستان تُرک تازی می کند، بر تبعیضات قومی و تعصبات مذهبی سوار هستند.
جای تآسف اینجا است که تحصل کرده ها، استادان دانشگاه، روشنفکران، تحلیلگران، اهل قلم، و محصلین دانشگاها نیز بخشی از لشکر تبعیض قومی و تعصبات مذهبی شده اند.
بنآ لازم دانستم که به دوستان و هواداران فس بوکی خود این کلاف سر در گم را در حد و اندازه یک نوشته باز کنم.
تبعیض قومی و تعصب مذهبی از نظر تیوریک، نه علمی است، نه عقلانی و نه انسانی. برعکس این دو عنصر خطرناک، مخالف علم ضد عقلانیت و دور از انسانیت هستند.

از نظر اجتماعی تبعیض قومی و تعصبات مذهبی نه شکم گرسنگان را سیر می کند، نه بیکاری را در کشور کاهش میدهد. نه مشکل میلیون ها زن و کودک افغانستانی را که در هوای سرد زمستان در زیر چادر ها و مخروبه ها با مرگ رو برو هستند کاهش میدهد، نه باعث کاهش فساد اداری می شود. نه مشکل افراطیت را که سال ها است افغانستان را به گروگان گرفته حل می کند، نه باعث تقویه اقتصاد ورشکسته کشور میشود. نه افغانستانی ها را از وابستگی به کشور های بیگانه نجات میدهد و نه . . . و هزاران نه دیگر.

برعکس تحریک و اوج دهی تبعیضات قومی و تعصبات مذهبی باعث گردیده که یک عده افراد مُستبد، لُمپن های شریر، رِندهای سیاسی، و فرصت طلبان، بر احساسات تحریک شده مردم سوار شده خود را به نام، نشان، پول، شهرت و پست مقام دولتی برسانند.
هرچه تبعیضات قومی و تعصبات مذهبی در کشور بیشتر تحریک و اوج دهی شود. زمینه نفوذ کشورهای بیگانه در کشور مساعد تر شده، مردم آسیب دیده و جان به لب رسیده ما بیشتر در جال دستگاه های استخاراتی کشور های بیگانه گیر می افتند.

با اوج گیری تبعیضات قومی و تعصبات مذهبی، مردم بطرف حوادث هولناک تر و فاجعه بار تر سوق داده خواهد شد.
این دو عنصر خطرناک جامعه را اتومیزه کرده به مجموعه ها و واحد های ریز تر و متضاد تقسیم خواهد کرد.
یک جامعه تکه پاره و اتومیزه شده نه تنها به نان، آزادی، صلح، ترقی و دموکراسی نمی رسد، برعکس مردم به سوی فقر بیشتر، بدبختی آسفناک تر،
نا امنی ترسناک تر، آوارگی و اسارت بیشتر کشانیده خواهد شد.

برای کاهش تبعیض قومی و تعصب مذهبی نمی توان به این حکومت که خود مشکل ساختاری دارد زیاد امیدوار بود.
تعمق کنید: در کدام کشور دنیا تقسیم وزارت خانه ها و سایر پست های دولتی در میان اقوام تجربه مثبت داده که دانشمند سیاسی ما آن را در افغانستان تجویز کرده اند؟
در کدام کشور دنیا آموزش در دانشگاها بر اساس قوم و منطقه سهمیه بندی شده که سیاست گزاران از کل دنیا فهمیده تر ما آن را می خواهند تجربه کنند؟
شمولیت در ارتش ملی و پولیس ملی در کدام کشور دنیا میان اقوام سهمیه بندی شده که ما آن را تجربه می کنیم؟
در افغانستان حتی معیار انتخاب نمایندگان شورای ملی نیز قومی، مذهبی، و پولی است
آیا این سیاست ها و معیار ها خود منبع تبعیض قومی و تعصب مذهبی نیستند؟
آیا این سیاستها و معیارها خود منبع فساد اداری در داخل دولت و نا کار آمد شدن حکومت نیستند؟
آیا این سیاست ها، ملی، انسانی، عقلانی، علمی و تجربه شده است؟
آیا این سیاست ها و معیار ها خود منبع تغذیه تروریزم نیست؟

نسل آگاه کشور! مسوولانه به کشور و مردم گیر افتاده تان به انواع مصیبت ها فکر کنید.
خود را در جمع های هرچند کوچک با معیار های ملی و انسانی سازماندهی کنید.
جمع های خود سازماندهی شده را باهم وصل کنید.
قطره، قطره دریا شوید. حد اقل اشتراک نظری و حد اکثر اشتراک در عمل را در پیوند با یک دیگر رهنمای خود قرار دهید.
به گزینه های سیاست عقلانی، جامعه انسانی و مردم سازمان یافته لحظه ای تعمق کنید!

شاهد روشنگر

>>>   افغانستان بخاطر ژئوپولتیک کلیدی خود چندین دهه است که در تسلط مداخله قدرتهای جهانی است که حتی این دخالتها و جنگهای دهه های اخیر جامعه چند قومی افغانستان را نیز متفرق و ضعیف ساخته که کم سوادترین و حتی بیسوادترین جامعه نسبت به مشکلات خود میباشد (طوریکه در ۱۷ سال اخیر با وجود هزینه ها و بهره مندیهای بی سابقه، بیشتر و بیشتر ارزشهای اجتماعی و حتی شخصی خود را باخته اند و بدون کمترین احساس مسئولیت و دقت، تمام بارها را به گردن دولت و امریکا می اندازند. البته حالا مردم وقتی که مشکلات پیچیده ای مثل جریانات اخیر صلح و سیاستهای استخبارات منطقه را میبینند میفهمند که ما خودمان نقشی هم در سرنوشت خود نداریم و مثلاً امریکا تمام نقشها را پیش برده و میبرد) بناً مردم باید بفهمند و میفهمند که شاید در ۳۰ سال اخیر و خصوصاً ۱۰ سال اخیر بیشترین عقبگرد و سقوط را مردم جنوب و جنوب شرق داشته اند، یا موثرترین نقش در مقابل مداخلات بیرونی و حتی صلح امروز را مردم همان مناطق داشتند یا دارند، یا حداقل همه مان که ادعای هم وطنی ، هم مصلحتی ، هم وابستگی ها و مشترکات یا مربوطیت های دیگر میکنیم چرا سر یک کلمه ،که ممکن است محرک اصلی آن رقبای بیرونی مان باشد، یک ذره هم گذشت نمیکنیم تا شاید باز نفاق کاهش یابد و مشت محکم تری در مقابل منافع ملی مان شویم یا شاید علما و بزرگان مان بهتر بتوانند اخوت و برادری را تعقیب و ترویج کنند.
نیمچه روشنفکران افغانستان بدانند! که هنوز جامعه ما ، شرایط ما ، فضای ما و ... ما در حدی نیست که از شرایط شهروندی ، حقوقی ، ملی و ... گذشته باشد تا ادعای قانون و حتی منطق بکنیم چون شاید این خواهشهای کاذب یا تزریقی دوباره ما را به جلسه بن متفاوت بعدی بکشاند یا موقتاً چند سالی به عراق و سوریه برویم.
هاشمی یکه ولنگی

>>>   ۳۰ سال پیش ۸۰% پیشرفتها و ظرفیتها را پشتونها داشتند ولی امروز نظر به عقب ماندگی های اخیرشان شاید ۲۰% داشته باشند ، پشتونها بحیث متعهدترین و موثرترین جامعه افغانستان، بیشترین بارها را متحمل میشوند ولی باز هم روحیه انتقاد علیه شان روند صعودی دارد مثلاً از همین اشرف غنی گرفته که یک حکومت دو سره ، ناامن ، فاسد و نهایت حساس را تحویل گرفته و تا موفقیت نسبی در سیاست خارجی و تنش زدایی داخلی، و نیز جرقه های موثر آینده اقتصادی و حکومتداری پیش برده تا نجیب الله و داود، در صورتیکه نقش رهبران ۱۷سال اخیر تاجیکها و دوره مجاهدین را هم داشتیم ، و گذشته از اینها امروز که بطرف صلح میرویم و صلح هزینه دارد و طالبان و نفوذ پاکستان بر سرحدات و پشتونها افزایش میابد، چه ضمانتی وجود دارد که یک غیرپشتون مقبول طالبان قرار بگیرد و یا که بدون انسجام داخلی در مقابل دخالتهای بیشتر احتمالی قدرتهای منطقه و همسایه، در معامله با امریکا موفق بدر آییم؟ ، و ...
پشتون و غیرپشتون در آتش دخالت قدرتهای جهانی و همسایه سوختیم و خواهیم سوخت و بجای هیزم شدن برای این تحریکات بیرونی بدهکاریهای ۴۰ساله خود را با استفاده از فرصت پیش آمده توسط جامعه جهانی با گذشت ، غیرسیاسی فکر کردن و توجه به ظرفیتهای انسانی و اجتماعی خود، بپردازیم.
علیزاده هراتی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است