اشرف غنی همان [دیکتاتور و دیکتاتورمنش] است که، استاد یعقوب یسنا، تعریف می‌کند:
"غنی از بس‌که خودکم‌بین است، معاون‌های خود را از نظر اندازه و حجم پرس و فشرده می‌کند تا کوچک به‌نظر برسند. معمولا خودکم‌بین‌ها دیکتاتور و دیکتاتورمنش می‌شوند."

اگر از منظر آگاهی مدنی، سیاسی و زیست جهان اجتماعی، سیاسی، کسی هستیم که به ارزشهایی شهروندی و حقوق مدنی سیاسی، عدالت‌خواهی و برابری شهروندی باور داریم، یک گپ باید پاک و واضح باشد. در انتخابات پیش‌رو، اشرف‌غنی تهدید برای این ارزشهای و تهدید برای سلامت افغانستان بزرگ است.

در انتخابات پیش‌رو، اگر رای دهنده‌هستیم یا رای دهنده‌نیستیم. اگر در داخل یا خارج از کشور هستیم، باشد به جای خودش. مهم این است که اگر از نگاه فکری در حوزه‌ای ارزشهایی آزادی بیناد، عدالت‌بنیاد، برابری بنیاد و حوزه تفکر ضد انحصار قدرت هستیم، در انتخابات پیش رو یک ماموریت و مسوولیت بزرگ و تاریخی داریم. این‌که در انتخابات پیش رو، [فاتحه اشرف‌غنی در ارکه قدرت را بخوانیم].
به حکم حافظه‌ای تاریخی!

شعار اشرف‌غنی برای دولت سازی، دروغ و حقه بزرگتر از تمام دروغ ها و حقه‌های قبلی اش است. دروغ های که از 2014 تا هنوز، در کمال وقاحت و دیده‌درایی از کابل تا سراسر افغانستان و کشورهای دیگر، چیغ زده است.

اگر اشرف‌غنی شرافت گفتن حرف دلش را داشته باشد، در پی ایجاد یک حاکمیت قومی است. نه در پی دولت سازی. آدم حیران می‌ماند. کسی که در چهار سال گذشته بر بخش بزرگ از ساختارها و بنیادهای که دولت را می‌سازد، عملا ریده است، با چه رو و کدامین چشم، با بلوف دولت سازی، جیب مردم را نقل چوبی و جو لغمان پر می‌کند.

در چهارسال گذشته من قدم به قدم، تک تک کارهای ویرانگر اشرف‌غنی نظارت و مستند کرده‌ام. در این انتخابات از یخن اشرف غنی گرفتنی هستم. ایمان دارم که با توجه به کارنامه‌ای سیاست حذف که غنی به اجرا گذاشته، این بار دست رد مردم، چنان سیلی محکم بردهان غنی بزند که، خواب و زندگی را بر غنی حرام کند.

در مورد رفتن صالح از خط داعیه تاریخی مردمش، از خط داعیه ای که تا همین دیروز شعارهای آتشین را فریاد می‌زد، در فرصت بعدی می‌نویسم.
به حکم حافظه‌ای تاریخی...!

آصف آشنا

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است