می گویند سیاست دوست و دشمن دایمی ندارد، منافع دایمی دارد. این سخن ظاهرالصلاح در سیاست، موجب بد آموزی های ویرانگری شده است. وبرای استفاده جویان، حیله گران، معامله گران، دروغگویان، دزد ها و لومپن های سیاسی و چاپلوسان دلیل و بهانه فراهم کرده است.

در سیاست ارزش های زرین و اصول های انسانی ثابت و پایدار وجود دارد، که هر نوع دوستی و دشمنی و سود و زیان یک فعال سیاسی با شرف، با آن ارزش ها و اصول ها محک زده می شود. اگر فیلسفوفان سیاسی و اندیشمندان عرصه ی سیاست از منافع دایمی سخن می گویند منظور شان همان خیراعلی در عرصه ی میتافزیک و سربلندی و سعادت مردم، شهروندان و گروه های اجتماعی در عرصه ی سیاست مدن وعقل عملی است.

"منافع دایمی" که دزدان سرگردنه آنرا همچون چماق بلندی به دست گرفته اند و بر سر آزادی خواهان وعدالت طلبان دارای اصول می کوبند، نمی دانم کی و کجا به وسیله ی کدام لومپن سیاست مدار فرصت طلب سر در آخور ای، به معنای فریبکاری وعهدشکنی به کار برده شده است؟ شاید در فرهنگ آن شخص و جماعت او آن کنش و عمل برای سود و منفعت شخصی و نیز در متن فرهنگ او توجیه ای داشته باشد که بنده از آن بی خبر است. اما بر اساس نظریه های تحلیل گفتمان و تحلیل مکالمه، کنش سیاسی در فرهنگ دینی و پیشادینی ما باید به وفا به عهد و درستی و راستی و خیر استوار باشد.

می گویند هر وقت که مولانا جلال الدین محمدبلخی، می خواست پافشاری وعزم خود را در باره ی موضوع و موردی آشکار کند به خداوند سوگند یاد نمیکرد. مناقب نویسان او میگویند به وفا و عهد قسم یاد میکرد. می فرمود قسم به وفا، سوگند به وفا، سوگند به عهد…

در روزگار ما هر لحظه رنگ عوض کردن، چیزی گفتن و چیز دیگری عمل کردن، از امروز تا فردا بر سر قول و حرف خود نماندن، هر هفته از سوراخ دیگری سر برآوردن، روزانه مثل کفش و لباس دوست و دشمن و راه و رسم بدل کردن، صبح یار دارا بودن و شب دل با سکندر داشتن که به غلط هوشیاری سیاسی تلقی میشود به نظر من از مقوله ی رذالت، فریبکاری و اهریمن خویی است.و با امر شریف کار سیاسی و سیاست ورزی در معنای اصیل و راستین آن منافات دارد.

این آموزه که سیاست مدار همان شارلتانی است که پیوسته دنبال منافع است و آن هم منافع شخصی، بدآموزی جانکاهی است، که انسانیت را در میدان عمل سیاسی و کنش های اخلاقی در پرتگاه نابودی قرار میدهد. اگر ماکیاول، گستره ی عمل را برای پرنس (شهریار) بلاحدود میگذارد معطوف به حمایت از کیان و منافع دولت شهر است، نه منافع شخصی و خانوادگی.

این را نوشتم تا جوانان علاقمند به مبارزه ی راستین و صادقانه در باره ی مفاهیم سیاسی اصطلاحات و واژگان آن به درستی غور و تامل نمایند.

دکتر عبدالطیف پدرام

>>>   این معامله گران همان تجربه وتعاملات چهل سال قبل خویش را تعقیب میکنند مثلا امروز درین تنظیم می جنگید وغنیممت می گرفت وراه زنی میکرد وقتی میدید آن تنظیم دیگر هر روز بر ای افرادش قابل ازبکی میدهد فورا جبهه بدل کرده به آن تنظیم می پیوست ، فردایش که یک تنظیم دیگر بیشتر پول توزیع میکرد اینبار به این تنظیم رجوع میکرد
امروز هم همان ها هستند ، اینها اهل سیاست واخلاق سیاسی نیستند تاجران دینی هستند هرجای مادیات وامتیازات مشروع یا نانمشروع بیشتر بود با او هستند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است