در رسمیات، آخرین روز کاری من در نیویارک به صفت سفیر و نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد است.
اضافه از یک و نیم ماه قبل، با شنیدن خبر ختم وظیفه ام اولین چیزیکه در فکرم خطور کرد استفاده بهینه از ثمره کار سه ونیم ساله و تسریع برنامه های ناتمام ما در نیویارک بود که برای بهبودی وضع کشور مفید تمام میشد. ضمناً انتقال مسوولیت ها به شکل آبرومندانه و تداوم کاری در نمایندگی به وجه احسن از اولویت های دیگرم قرار گرفت.

طی یک سال گذشته تلاش داشتیم تا از رقابت های منفی منطقه ای و جهانی در کشور ما کاسته شود. طرح پذیرش افغانستان به صفت سکوی دوستی و همکاری کشور های منطقه و فرامنطقه در صدر کار ما قرار داشت. در همین راستا چند ماه قبل، پاراگراف پیشنهادی ما بعد از مذاکرات با قدرت های منطقه و جهان، با کمی تعدیلات، در قطعنامه مجمع عمومی پیرامون وضعیت در افغانستان جا گرفت. ولی مهم بود تا این نظریه در شورای امنیت ملل متحد به شکل قوی تر، واضحتر و عملیاتی تر انعکاس یابد. طی یک ماه گذشته این نظریه را به کاغذ کشیده و همراه با عناصر عمده یک قطعنامه پیشنهادی در اختیار محررین موضوع افغانستان در شورای امنیت ملل متحد قرار دادیم. امیدوارم این قطعنامه هرچه زودتر در دستور کار شورای امنیت قرار گرفته وهمزمان با پیشرفت احتمالی در روند صلح در صدمین سالگرد استرداد استقلال کشور، افغانستان عزیز به صفت سکوی صمیمیت و همکاری کشور های منطقه و جهان، دور از رقابت های منفی شان، پذیرفته شود.

نامه های اعتراضیه نمایندگی در رابطه با سفر های بدون مجوز اعضای هیت طالبان که در لست سیاه تعزیرات ملل متحد قرار دارند باعث شد تا کمیته تعزیرات یادداشتی را به همه کشور های عضو ارسال نموده و توجه شانرا به تطبیق جدی رژیم تعزیرات جلب نماید. به آن هم اکتفا نکرده با رئیس جدیدالتقرر کمیته مذکور ملاقات مفصل نموده و یک بار دیگر توجه اش را به مسوولیت های کمیته جلب نمودیم.

مدتی بود که روی یک کنفرانس مشترک منطقه یی بین افغانستان و ملل متحد در رابطه با تطبیق قطعنامه های کلیدی مبارزه با تروریزم کار میکردیم. در آغاز سال جاری عیسوی با روسای بخش های مربوطه ملل متحد عاجل ملاقات نموده و کار های عملی را تسریع بخشیدیم. در نظر است تدویر این کنفرانس، در نیمه دوم امسال در کابل، آگاهی در مورد قطعنامه های مبارزه با تروریزم را در کشور ما بالا برده و کشور های منطقه را در تطبیق شان پاسخگوتر بسازد.

تشکیل گروپ دوستان قربانیان تروریزم و گروپ دوستان روند های صلح، متشکل از تعدادی از کشور های عضو ملل متحد، از ابتکارات دیگر نمایندگی افغانستان بود که برای یک مدتی با بعضی کشور ها و نهاد های مربوطه ملل متحد مورد بحث قرار داشت. خوشحالم که در آخرین روز های کاری بنده تاسیس این گروپ ها شکل گرفت و اولین جلسات شان در نمایندگی افغانستان در نیویارک دایر گردید. حضور پررنگ و فعال تعدادی از سفرا و سایر دیپلوماتان ارشد در این جلسات نمایانگر جایگاه خاص و رهبری افغانستان در قضایای بزرگ ملل متحد بود.

به تعقیب ایجاد یک روز بین المللی برای قربانیان تروریزم، پیشکش مسوده یک قطعنامه در مورد به وجود آوردن یک میکانیزم حمایتی برای قربانیان تروریزم از نوآوری های دیگر ما بود که مذاکرات آن با تعدادی از کشور ها جلو رفته بود. در این کار نیز گام های جدی تر برداشته شد. امیدوارم این قطعنامه طی چند ماه آینده به تصویب مجمع عمومی ملل متحد برسد.

همچنان در نظر داشتیم تا در سال جاری یک نمایشگاه بزرگ از آبدات تاریخی افغانستان که طی سالیان پسین به کمک ایالات متحده امریکا مورد مرمت قرار گرفته اند در دفتر مرکزی ملل متحد در نیویارک دایر گردد. بعد از تماس های عاجل توافق جناح های ذیربط را به دست آوردیم. انشاالله این نمایشگاه در ماه جولای سال جاری دایر خواهد گردید.

افغانستان در زمره موضعگیری های خویش در قبال قضایای بین المللی از ریفورم ملل متحد و ریاست گروه 77+چین (بزرگترین گروه در ملل متحد و شامل 134 کشور) توسط فلسطین حمایت جدی کرده بود. خرسندم که چند هفته قبل به صفت رئیس کمیته سوم مجمع عمومی در بالاترین سطح مشوره ها در مورد تسریع ریفورم ملل متحد سهم گرفتم. ضمناً، در میانه جنوری رئیس جمهور فلسطین به نیویارک آمده و مقام ریاست گروه 77+چین را اشغال نمود و حین دیدار اینجانب با ایشان از حمایت بیدریغ حکومت و مردم افغانستان از داعیه برحق مردم فلسطین زیاد تشکری نمود.

باقی گزارش مفصل فعالیت های دوره سه و نیم ساله ماموریتم در سازمان ملل متحد اخیراً در فیسبوک نمایندگی نشر شده است که به یقین هموطنان علاقمند آنرا مطالعه نموده اند.

با تاسف باید گفت که با وجود تلاش های پیگیر و ثمره خوب کاری ما در نیویارک و ارتقای جایگاه جهانی افغانستان، بنا بر تحولات دردانگیز داخلی، منطقه یی و جهانی، کشور ما یک بار دیگر در چهارراه حساس جنگ و صلح، و پیشرفت و عقبگرد قرار گرفته است که بیش از هرچیز دیگر ضرورت به عقلانیت، یکدلی و یکپارچگی مردم ما، بهبودی سیاست داخلی و ارتقای توانمندی های کشور دارد.

معمولاً در ختم کار سفرا، مراسم تودیعی بخشی از مسوولیت های شانرا تشکیل میدهد. خداوند بزرگ را سپاس که در یک مدت کم تعدادی از این مراسم ترتیب یافت. ملاقات های تودیعی با سرمنشی ملل متحد، معاون ایشان و ضیافت های تودیعی انجمن بین المللی سفرای ملل متحد و تعدادی از سفرای کشور های عضو و همچنان نمایندگان اجتماع افغانی نیویارک و همکارانم در نمایندگی و قونسلگری افغانستان در نیویارک با محبت و صمیمیت خاص انجام یافت.

طی هفته های اخیر به هزاران پیام امتنانیه و قدردانی از جامعه کوردیپلوماتیک سازمان ملل متحد و هموطنان عزیز دریافت نموده ام که از همه شان خیلی متشکرم. خداوند بزرگ را سپاس که با لطف فراوان بنده را یاری نمود تا این وظیفه را، تحت شرایط دشوار و محدودیت های مختلف، با تقدیم ثمره خوب به کشور و مردم ما و جهانیان به اتمام برسانم. برای موفقیت جانشینم خانم عادله راز که اولین سفیر زن افغانستان در ملل متحد است و همکارانم در نمایندگی دعا مینمایم. یقین دارم که دیپلوماسی فعال و ابتکاری نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد فعالتر و ابتکاری تر از گذشته ادامه خواهد یافت و افتخارات بیشتر نصیب کشور و مردم ما خواهد گردید.

بدینوسیله از رهبری دولت و همکارانم در وزارت امور خارجه، مخصوصاً در نمایندگی افغانستان در ملل متحد، و دیگر نهاد های مربوطه کشور که در جریان ماموریتم با من همکاری نمودند اظهار سپاس و امتنان مینمایم. خدماتم در راستای ایمان به خدا (ج)، آزادی و آبادی کشور و وحدت و یکدلی همه اقوام شریف افغانستان انشاالله ادامه خواهد یافت.

با محبت فراوان
محمود صیقل

>>>   در این سه سال یک روز ما ندیدیم که شما آقای صیقل کدام ابتکار به خرج داده باشید و صدای خود را علنی در مقابل ایران و پاکستان بلند کرده باشید مثل اسراییل که همرای بوتها در چشم تمام دنیا در آمده ودر مقابل مردم مظلوم فلسطین ادعا میکند و مقابل ایران که در هر جلسه عکس بم را به رخ دنیا میکشد و می‌گوید که اسرائیل در خطر است ولی شما ناصیقل ادعایی حق کرده نتوانستید

>>>   کار غنی را از صیقل توقع نکنید.
صیقل مجری سیاست خارجی افغانستان در ملل متحد بود.
آنچه شما توقع دارید دکترین سیاست خارجی است که غنی شخصاً صلاحیت تنظیم آن را دارد.
حال دیده شود که دختر خانم جدیدالتقرر بر این کارکرد ها می افزاید یا از آن میکاهد.

>>>   واقعیت این است که آقای صیقل در ملل متحد کار مملکت را تعمیر میکرد و غنی در داخل در صدد تخریب آن بود! هر موفقیت صیقل در بیرون یک باخت برای غنی و تیم اش در داخل پنداشته می شد. آنقدر غنی و اعضای ناکام تیم تقلبش از کار صیقل رنج میبردند که سرانجام از طریق صلاح الدین ربانی که خودش هم در برابر کارکرد های صیقل در نیویارک عقده حقارت پیدا نموده بود، پیشنهاد ختم وظیفه اش را ترتیب دادند. صیقل بلی گوی غنی و عبدالله و صلاح الدین نبود. خودش صاحب فکر و صاحب ابتکار در سیاست خارجی بود!
کارمند وزارت خارجه

>>>   وقتى غنى و عبدالله و صلاح الدين از جنس خراب باشند، هيچ كار خوب آقاى صيقل بايد به نتيجه نرسد:
هيچ صيقل نكو نخواهد كرد
آهنى را كه بدگهر باشد
خيلى خوش هستم كه صيقل پاك از ناپاكان جدا شده است.

>>>   فردی که در شروع ادعا نموده که سفیر صاحب محترم آقای صیقل کدام ابتکار نکرده، معلوم میشود که فوق العاده عدم آگاهی از ابتکارات سفیر صیقل صاحب دارد. و هم معلوم میشود نمیتواند چطور معلومات موثق و درست را بدست اورد. امید که به جستجو ابتکارات و نظریات سفیر غمخور مردم افغانستان اقای صیقل شود و اینهمه ارزه گویی ها را کنار بگذارد. سفیر صیقل نه تنها ابتکارات و نظریات مفید را در ملل متحد برای آینده مردم مطرح و تطبیق نمودند بلکه ادامه اینهمه پلانهای وی آینده روشن مملو از ایمان به خدا، حفظ استقلال، وطن پرستی، صداقت، راستکاری است. تاریخ شاهد اینهمه فداکاریهای وی بوده و میباشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است