وقتی جامعه ای هرزه شود سیاستمدار های آن نیز هرزه می شود اگر ما جامعه ی پرسشگر و آگاه می داشتیم هیچ گاه ای سیاستمدار های آن جرات نمی کردند که به نرخ روز سیاست کنند ؛این سیاستمدار های ماشگرای ما وقتی می بینند هر چه می گویند این چهارتا طرفدار شان چشم بسته اطعنا می گویند خوب هر چتلی و گندی که خواسته باشند انجام می دهند این آسیب جدی جامعه است بایست از این آسیب بگذریم و اجازه ندهیم هر کسی به نام رهبر هر زمانی هر چه خواست به دهن بیاورد و ما چشم بسته قبول کنیم و فردا بر خلاف حرف های گذشته خود اگر درفشانی کند و باز رهبر رهبر و زنده باد زنده باد بگوییم.

این آقای صالح یکی از این رهبر نماها است، من این اصل را قبول دارم که سیاست دوست دایمی ندارد و این منافع است که دوست و دشمن را تعیین می کند اما این جمله هیچ گاه در بازی های سیاسی بر محور منافع افراد نمی چرخد آنجا منافع ،منظور شان منافع مردم باید باشد نه جیب یک شخص این ها با چنین کنش های خود مردم را الاغ گفته دارند سواری می کنند و بیش از این به مردم ارزش قایل نیستند ورنه اینقدر بی محابا هر روز در دامن دیگری نمی غلتیدند.

راه برون رفت از آسیب همین است که به هر طریق ممکن به این چنین دلال های سیاسی را حداقل در حد توان به نسبت کنش های شان واکنش نشان بدهیم و بازخواست کنیم.

قدوس خطیبی

>>>   جامعه گوسفندی رهبر و رهنما نه بلکه رمه چرانی از جنس کوچی های اصیل نیاز دارد فرق نمیکند نکتایی اش در گردنش باشد یا در بند تنبانش

>>>   اور کنید هیچ جنگی خوشایند نیست؛ مخصوصا اگر طرف‌‌های درگیر قدرت‌های اتمی باشند.
اگر قرار باشد از جنگی حمایت کنیم، این نبرد باید علیه تبعیض، تقلب، خویش‌خوری، سهمیه‌بندی‌کنکور، بی‌سوادی، نابرابرى جنسیتی، خیابان آزاری فقر ... و حد اقلش نبرد علیه بی‌برقی و انتخاباتی باشد که نتایج‌اش پس از ۴ ماه اعلام نمی‌شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است