غول گٌفتند سقو گفتيم، كله خام گٌفتند جوالي گفتيم، قلفت چپات گفتند انتحاري گفتيم... ديروز با آن كلمه هاي نادرست بذري در اين سرزمين كاشتيم امروز محصول آن را نفرت، تعصب، تضاد، جنگ، فقر، بدبختي، آوارگي و... برداشت ميكنيم. اگر بجاي آن واژه هاي ناشايست دانه هاي بنام اخلاق، ادب، محبت، دوست داشتن، احترام، صبر، گذشت و... مي كاشتند «اين باغ بجاي فغانستان گلستان مي شد» اما افسوس اشتباه شخم زديم شلخته درو كرديم!

در شهر كابل چهار نَفَر تاجيك، ازبيك، پشتون، هزاره دوست بوديم با هم بازي مي كرديم مي گٌفتيم و مي خنديديم هر يك را بنام اش محترمانه صدا مي زديم اما هرگاه رهبران سنتي با هم درگير مي شدند غول، سقو، كله خام، مغول و... مي شديم!

چهار تا انسان احمق كه به هيچ اصولي پايبند نيستند از تقدير بد روزگار بر سر نوشت مردم حاكم شده است براي منافع شان درگير يا شريك مي شوند ملت به جان هم مي اٌفتند. انتخابات ها را به ياد داريد دوستم و غني يكطرف بودند محقق و عبدالله ديگر طرف يك تيّم غول و كله خام شدند تيّم ديگر سقو قلفت چپات! حالا باز تيّم ها تغير كرده جبهه ها شكل گرفته است دشنام ها و ناسزاگويي ها نثار هم ديگر مي كنند اين ملت محترم و متمدن تا كجا به اين داستان بي پايان ادامه مي دهند و پشت اين اين رهبران مي روند؟

تا زماني ريشه هاي اين مشكلات را باز يأبي و خٌشك نكنيم، به ارزشها و اصول انساني متكي نباشيم، قانون را حاكميت نبخشيم روزگار ما بهتر از اين نخواهد شد.

گل امیری

>>>   درفکرکشورکسی میتواندباشد که فروخته شده وغلام کشورهای دشمن نباشد.

>>>   ۲۵۰ سال است که حاکم و فرمان روا هستید ، از شما آموختیم ! مردم عادی تان خبر نداشتیم و از پادشاهان تان یاد گرفتیم ، کور کردن برادر را از امیر دوست می خان ، وطنفروشی را از امیر عبدالرحمن خان ، پدر کشتن را از امیر امان خان ، قسم خوردن به ورق قرآن را از نادر خان ، خواب کردن را از ظاهر خان ، مال مردم خوری را از وزیرمامد گل خان ، چال و نیرنگ مردم فریبی را از داود خان ، استاد خود توسط بالشت کشتن را از حفیظ الله امین خروتی ، گریختن شبانه را از داکتر نجیب ، آدم کشتن را از ملا عمر ، شیر شدن را از کرزی ، نان خوردن و به نمک دان شاشیدن را از غنی کوچی .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است