مسوده قطعنامه لویه جرگه مشورتی صلح
مورخ ۲۹حمل ۱۳۹۸ شهر: کابل
بسم الله الرحمن الرحیم :
کشور عزیزمان از مدت چهل سال میشود که در آتش جنگ میسوزد، علت آن به همگان معلوم است، خدا کند که مشوره ها و تعهدات درج قطعنامه ّهذا روزنه ای را جهت تسریع پروسه صلح در کشور بگشاید تا باعث ختم جنګ در کشور و التیامی به درد هموطنان مظلوم ما باشد. با این مقدمه ی مختصرمسوده ی موادات قطعنامه خدمت هموطنان ارایه میشود:

درخواست جرگه در بعدبین المللی:
بادرنظرداشت نتایج تباه کننده ی (تلاش های بنام صلح) در مورد افغانستان از جانب ملل متحد (بینن سیوان)، اجلاس اول بن، دولت های پاکستان، سعودی، ایران، قطر، روسیه و غیره که در سال های قبل صورت گرفته جز اینکه کلاوه صلح را در کشور ما کور گره بزند، نتایج مثبت نداشته است.
بناء این لوی جرګه مصرانه التجا مینماید تا یک کانسرسیوم مشترک صلح متشکل از کشورهای سویس، سویدن و جاپان با تلاشهای بشردوستانه خود، برای این زخم ناسور منطقه مرهمی را تدارک نمایند تا باعث التیام زخمهای مردم ما و نجات از تشنج در قلب آسیا گردد، در صورت هوکی، قدرت اجرایی این پروسه دیپلومات های کشورهای فوق، اتحادیه اروپا، آلمان، نیروهای مسلح کشورهای فوق و جوانان کماندوی اردو ی غیرسیاسی افغانستان خواهد بود.
(درهرصورت این پروسه زمانگیر است)

در بعد داخلی:
درمدت چهل سال گذشته همه سردمداران حکومتی و سیاسی از جمله چپی ها، تنظیمهای جهادی و طالبان اعمال نابخشودنی و جنایات وطنی را علیه ملت مظلوم روا داشتند که منجمله طور ذیل به آن اشاره میشود.

الف: به ترتیب غلام شدن به روس، پاکستان و امریکا بخاطر منافع شخصی و حزبی خویش در این پروسه، چپی ها، روس ها را سوار بالای ماشینهای محاربوی–مجاهدین و طالبان اعراب و پاکستانیها را به کشور راه دادند، حتی در زمان طالبان پاکستانی ها اظهار مینمودند [دوی اټک غوښته ، موږمټک هم ونیاوه ، چې ځې ، ځې ابازو له به راځې] یعنی افغانها مدعی اټک بودند ماپل متک را هم از ایشان گرفتیم و استراتژی زمین سوخته را در شمال زمین ما تطبیق نمودند، ایتلاف شمال هم با شرمساری و اخذ دالر امریکایی ها را welcome گفتند، دروازه شمال را بروی شان گشودند، آنها به یاری قوای خارجی، جنایات قلعه ی جنگی مزار و دشت لیلی را مرتکب شدند و اکثریت بی گناهان را به اساس جاسوسی غلط رهسپار گوانتانامو ساختند.
چپی ها هم با ایدیالوژی منحط خویش، جوقه، جوقه مردم را یا اعدام و یا هم رهسپار زندان ها نمودند.

ب: مشمولین پروسه جهاد بخاطر عدول از مشی شریعت غرای محمدی و عدم پابندی از سرمشق دوره طلایی خلفای راشدین به خاطر منفعت شخصی از افراطیت کار گرفته، عوض متجلی ساختن اسلام واقعی، اساسات اسلام واقعی را خدشه دار، دین اسلام را بدنام و این دین را نزد اغیار دین وحشت و دهشت معرفی و به اینطور با خون شهدا بازی نمودند.

ج: از وقایع مستند تاریخی چهل سال گذشته دریافتیم که رهبران جریانهای فوق قطعاً شایسته ی حکومت داری خوب نبودند، همیشه در فساد و تولید مواد مخدر و مافیای مردم آزار در سطح جهان مقام اول را احراز نموده اند، در طول همین ادوار قاچاق ابدات تاریخی، به یغما بردن معدنیات گرانبها، قاچاق چوب، دانه باب قیمتی، سیل آسا به نفع شخصی شان ادامه داشته، آثار تاریخی مان از جمله بت های بامیان و اکثر میراث های فرهنگی ما تالان شد.
در طول حکومت های فوق تمامیت ارضی کشور همیشه مورد تجاوز بوده و اردوی قهرمان که از ناموس ملی و تمامیت ارضی حفاظت مینمود، تضعیف و از بین برده شده است، به نخبگان، فرهیخته ها و ساینس دانان ماتاپه ی تکفیر زده شده و نصاب تعلیمی دور از دانش معاصر و منحط عملی میگردید.

خلاصه: روی دلایل فوق هیچیک از ذکر شده گان فوق ولو اشتراک کننده در همین لوی جرگه هم باشد، در پیشگاه نسل آینده ابرو و عزتی نداشته، همیشه سرخم خواهد بودند و نه هم نمایندگی مردم را در چنین لوی جرگه ها میتوانند، فلهذا با ابراز پیشیمانی، جهت رفع شرمندگی از نسل آینده، درخواست عفو از ملت بزرگ افغانستان، را دارند. بازهم بعضی از انها اگر با دیده درآیی خود را نماینده مردم جا زند، مردم او را میشناسد و خود باید از میدان کنار رود.
نوت: این مسوده، مسوده اصلی نبوده و جهت حفظ ماتقدم تحریر شده است.

عبدالرووف لیوال

>>>   اگر مردم متحد نشوند و اختلافات مذهبي، لساني، قومي ، سمتي وغيره را كنار نزنند، وضعيت خرابتر ميشود. تيكه داران قدرت تاريخ مصرف شان گذشته، كوشش ميكنند كه قدرت را به نسل آينده خود انتقال بدهند. إنهاييكه در عيش و نوش زندگي كرده اند و هيچ تعهدي به مردم و وطن ندارند. باين معني كه وطن براي حد اقل پنجاه سال آينده روز خوبي را نخواهد ديد. در انتخابات مجلس ديديم كه پسران رهبران نامنهاد كانديد بودند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است