در نتیجه خیانت، بیکفایتی و سوء مدیریت ارگانهای امنیتی، تلفات سنگینی بر واحد های ارتش در ولسوالی بالا مرغاب ولایت بادغیس رخ داد و به تعداد ۳۶ تن کشته و زخمی برجای گذاشت.
منابع رقم کشته ها را ۱۶ تن و رقم زخمی ها را ۲۰ تن اعلام داشتند. اما گفته میشود رقم واقعی تلفات دوبرابر است.

گفته میشود در نبرد که از یک هفته قبل از سوی طالبان بالای پایگاه ارتش براه افتاده بود، بالاخره در نتیجه خیانت مقامات بلند دولت و عدم کمک های هوایی و زمینی بالاخره مقر اصلی ارتش در بالا مرغاب سقوط نمود.

هرگاه بادقت متوجه شویم، بعد از سرجنایتکار اصلی تاریخ و پدر تروریسم یعنی اشرف غنی در افغانستان، سرنوشت اصلی مملکت روی دست این سه عنصر بیکفایت، بی تجربه و نالایق قرار داده شده است.

مجموعه فعالیت های های نظامی تحت نظر شاگرد کودکستان حمدالله محب، پیش می رود، پسر کاکای شیرمحمد عباس استانکزی بنام معصوم استانکزی ریاست امنیت ملی را رهبری میکند و یک آدم لافوک غیر مسلکی بنام اسدالله خالد وزارت دفاع را پیش می برد.

در موجودیت این آدم های وابسته به استخبارات اجنبی و وابسته به طالبان چه انتظاری از صلح و امنیت باید داشت؟
تا چه زمانی منتظر کله منارهای دیگر باید بود؟

‏توریالی خاوری‏

>>>   در دو دورنظام ، صادقانه علیه تروریزم طالبابی حمله وحتی دفاع صورت نگرفته
با اضافه کردن عنوان دیگری به نام برادریزم در فلسفه سیاسی به طالبان مراعات بی نتیجه بلکه جرات و میدان داده شده .

ورنه ملت که خود را برنده جنگ در مقابل ابر قدرت جهانی میداند چگونه به پای
چند جنگجوی داخلی خم میشود و لو پشتیبان او دولتی در همسایه باشد .
که تا کجا ها ازان ابر قدرت ضعیف و عقب بوده.
یا از لاف و پوتاق برنده بودن جنگ در مقابل ابر قدرت جهانی در جنگ های قبل از سال ۱۹۹۲ بگزریم
و آنرا به نام نامی خود ختم نه کنیم . لذا اگر سیاستمداران غفلت نمیکردند
و خود را بازی نمیدادند ما درین جنگ داخلی هم برنده میبودیم .
م. ش . ف از بدخشان

>>>   یک سوال همیشه پیش مردم است که چرا حکومت خصوصا ریس جمهور به این مثله ارزش قایل نیست چرا اعزام افراد کمکی به موقع انجام نمیشه اگر واقعا خیانت کرده که انشاالله یک روز جواب پس ميده.من مطمئن هستم که این نیرو ها مهمات تمام نمودند بعدش این اتفاق ها افتاده

>>>   به دیگرا کار ندارم اما اسدالله خالد خط قرمز ماست هیچکس هیچگونه غلطی درباره آن نه کرده میتواند نه هم باید بکند
غوری

>>>   هرگاه شاه ، رئیس یافرماندار شجاع وبا کفایت باشد مردم نیز با لیاقت وجسور می باشند هرگاه شاهانی مانند یزدگرد وسلطان حسین برتخت نشستند مردم هم عینا مانند آنان ترسو جبون وحسود دهن بین ونالایق بار می آمدند که گفته اند: ( الناس علی دین ملو کهم )
معروف است که نادر دریکی از جنگها شاهد شمشیر زنی ودلاوری یکی از سربازان دوره سلطان حسین بود که دشمن را یکی بعد از دیگری با ضربات خودبه کام مرگ می فر ستاد ، نادر تحت تاثیر شجاعت او قرار گرفت وگفت :
مگر تو دراصفهان نبودی که افغانها آن بلا را برسرشاه حسین ومردم اصفهان آوردند؟
آن سرباز جواب داد:
(چرا قربان من بودم اما تو نبودی )
ر

>>>   با این سیاست‌گذاری‌های که غنی احمدزی روان است، به مراتب بهتر است طالب بیاید و شریک قدرت شود. یک زمانی ما نگران بودیم که اگر طالبان دوباره به کشور مسلط شوند، ترس داشتیم که مبادا نظام قومی شود، فضای مختنق باز گردد، فصل ترور و حذف فرا رسد و سیاستِ زمین سوخته یک‌بار دیگر حاکم شود؛ مگر این همه نا به‌سامانی و قومی‌شدنِ نظام در دولت غنی با رژیم طالب چه تفاوت دارد؟ هیچی. بگذارید طالب بیاید حد اقل صف ما روشن می‌شود. آن‌وقت نه در جاده‌ها طعمه انتحاری می‌شویم و نه جوانان ما در جبهات جنگ دسته دسته قربانی می‌شوند. در حال حاضر ما در دو جبهه قربانی می‌شویم، هم در جبهه غنی هم در جبهه طالب، پس بهتر است «برادران» تشریف بیارند تا ما هم حساب مان را بدانیم و دوست و دشمن مشخص گردد.
#هارون_معترف

>>>   دفر اویانی
اسکندر متمدن با تمدن کهنسال خود کمر بست و یورش برد بر ایران بزرگ برای جنگ با پارسی و پیروز نشد و سرانجام، از پارسی آموخت و رفت.
لشکر محمدی از نام خدا لشکر کشید و بخواست پارسی را نابود سازد و تازی را بجایش بر نشاند، پیروز نشد؛ گرچه کتابخانه ها و گنجینه های کتاب پارسی را سوختاند و زبان های پارسی گو ها را برید و دست ها و‌ گردن های پارسی نویس ها را برید و پیروز نشد و از پارسی آموخت و رفت.

جای بسا شگفت باشد (ناشدنی باشد‌!) که یک مشت ساربان کوچی و خالی از دانش و فرهنگ آدمیت و دور از پندار شهرآیین ساختن، تبار نا خوانده و نا دانسته افغان را ابزار جنگ و بازی های خونین خود ساخته، پارسی را با نیرنگ و جوکی بازی و خودکفانی های افغانی، نابود خواهند و افغانی/پشتو را به جایش گذاشتن، آنهم در سده ی که جهان بسوی روشنی رود و بیداری های همگانی.

چند سد سال دیگر افغانیت باشد و کشتن؟
افغان گرامی، بیا آدمیت آموز و ساختن!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است