نزدیک به دو ماه می‌گذرد از وقتی که پناهجویان در ترکیه حرکت دسته‌جمعی برای خروج از این کشور طرح‌ریزی کرده‌اند. «کاروان امید» نام حرکت دسته‌جمعی آنهاست که قرار است از مرز شمال غربی ترکیه وارد یونان شوند و بعد تا اروپای غربی ادامه مسیر دهند.

حالا پناهجویان افغانستانی و ایرانی در یونان هم به این گروه پیوسته‌اند؛ با این تفاوت که برخی از گروه‌ها اعلام کرده‌اند بی‌توجه به حرکت «کاروان امید» از ترکیه، می‌خواهند یونان را در پنجم آپریل ترک کنند.

گروه‌های تلگرامی پناهجویان فارسی‌زبان در حال حاضر نزدیک به پانزده‌هزار عضو دارد. پناهجویان سوال‌های خود را مطرح می‌کنند و ادمین‌ها به این سوال‌ها پاسخ می‌دهند. در گروه‌های پناهجویان فارسی‌زبان ترکیه بحث بر سر هماهنگی با کاروان امید عرب‌ها است که مبدع این حرکت جمعی بوده‌اند. اما گروه‌های پناهجویان فارسی‌زبان یونان از این بحث عبور کرده‌اند و حالا با تعیین زمان و مسیر، خبر داده‌اند که ۵ آپریل به سمت اروپای غربی حرکت خواهند کرد.

به گزارش «ایران‌وایر» در برخی از این گروه‌ها، چه از ترکیه و چه از یونان اطلاعات نادرستی دست به دست می‌شود. مثل حمایت نیروهای حقوق بشری از مسافران، حمل و نقل آن‌ها به شکل قانونی توسط وسایل نقلیه دولتی یا حتی تمایل کشورهای اروپایی برای جذب پناهجویان. حتی گفته شده که خبرنگاران و رسانه‌ها در طول مسیر پناهجویان را همراهی خواهند کرد. در واقع پناهجویان به دنبال بازسازی اتفاق سال ۲۰۱۵ هستند که مرزها روی آن‌ها باز شده بود.

البته در برخی از گروه‌ها هم خلاف این مساله اطلاع‌رسانی می‌شود. یکی از این گروه‌ها که از پناهجویان فارسی‌زبان در یونان تشکیل شده است در پیام‌های متفاوت خبر داده‌ که هیچ حمایت بین‌المللی و حقوق بشری شامل این گروه از پناهجویان نمی‌شود و آن‌ها قرار است خودجوش با هدف مقابله با «قاچاق انسان» به راه خواهند افتاد. تنها دلگرمی پناهجویان برای خروج از مرزهای ترکیه و یونان صرفاً عبور از مسیر زمینی است.

در همین هفته، یک قایق حامل پناهجویان در دریای اژه غرق شد. سرنشینان این قایق همگی افغانستانی و ایرانی بودند که چهار تن از پناهجویان افغان شامل سه زن و یک کودک جان باختند. قایق قرار بود پناهجویان را از ترکیه راهی جزیره لس‌بوس یونان کند. جزیره‌ای که طبق توافق ترکیه و یونان وظیفه دارد پناهجویان را در خود نگه دارد تا تکلیف پناهندگی آن‌ها مشخص شود.

مسافران اما همیشه خوش‌شانس نیستند که به جزیره برسند، مثل همین قایق که واژگون شد، بسیاری از آن‌ها پیش از رسیدن به خاک، در آب می‌میرند.

حالا پناهجویانی که به کاروان امید پیوسته‌اند دل‌خوش‌ هستند که قرار نیست از مسیر آبی حرکت کنند. آن‌ها می‌خواهند از مرز ادرنه به یونان وارد شوند. از طرف دیگر، گروهی از پناهجویان فارسی‌زبان در یونان تصمیم گرفته‌اند از شهرهای مختلف مثل «تسالونیکی» و «آتن» به سمت شهر «یانینا» بروند و مسیر خود را با شکستن مرزها به سمت اروپای غربی و شمالی باز کنند.

طبق اخبار بعضی از این گروه‌ها، قرار است پناهجویان تا تاریخ پنجم آپریل در این شهر جمع شوند و مسیر را ادامه دهند. هرچند به نظر می‌رسد تکیه آن‌ها بر پرجمعیت بودن این کاروان‌ها است تا پلیس‌های مرزی نتوانند خشونت زیادی اعمال کنند و بلکه مرزها را روی پناهجویان باز کنند. این اقدام چنان میان پناهجویان پیچیده است که بسیاری وسایل زندگی خود را فروخته‌اند یا از ادامه کارهای اداری خود سرباز می‌زنند تا موعد حرکت اعلام شود. حتی گفته می‌شود برخی حرکت‌های مدنی و اعتراضی در یونان که از سوی پناهجویان برنامه‌ریزی شده بود، معلق شده است چون بسیاری درصدد آماده شدن برای رفتن هستند.

در آخرین بیانیه‌ای که به دست پناهجویان رسیده، آمده است: «محل خروج و اجتماع شهر یانینا است. زمان خروج از تاریخ ۲۵ مارس آغاز می‌شود و در روز پنجم آپریل از مرز خارج خواهیم شد. قبل از این تاریخ برای سهولت در انتقال در نقطه مشخص جمع شوید. از شهر تسالونیکی و آتن به شهر یانینا فقط با اتوبوس می‌توانید بروید. در آن‌جا کمپ باز برای پناهجویان هست که ظرفیت هزاران پناهجو دارد. تمام اعضای کاروان غذای سبک، داروهای مسکن، خیمه برای کودکان به همراه داشته باشند. مواد لازم برای یک هفته تا ده روز به همراه داشته باشید. سازمان‌های بشردوستانه به ما کمک خواهند کرد. کاروان برای کسی توقف نمی‌کند. هرکس خودش مقابل پولیس و قانون پاسخگو است. بعد از خروج تمامی صفحه‌ها در شبکه‌های اجتماعی بسته خواهند شد. مدارک شناسایی کشور مادری را به همراه داشته باشید. این کاروان اجباری نیست.»

همزمان با نزدیک شدن به ماه آپریل و موعد حرکت، وقایع دیگری هم در جریان است. یعنی تصمیمات اخیر اتحادیه اروپا و کشورهای اروپای غربی و شمالی. در ماه می سال جاری انتخابات اتحادیه اروپا قرار است برگزار شود و با رویکردهای دست‌راستی در اکثر کشورهای اروپا این گمان می‌رود که اتفاقا سخت‌گیری‌های بیشتری در خصوص مهاجران به وقوع بپیوندد تا کشورهای اروپایی عرض اندام بهتری برای جذب رای داشته باشند.

تمایل کشورهای اروپایی برای جذب مهاجران را می‌توان از تصمیم اخیر اتحادیه اروپا مبنی‌بر توقف امدادرسانی به آنها در دریا متوجه شد. قرار است اتحادیه اروپا به عملیات نجات پناهجویان در سواحل لیبیا خاتمه دهد. چراکه کشورهای عضو این اتحادیه از تقسیم بهینه نجات‌یافتگان و پذیرش آن‌ها سرباز می‌زنند. پیش از این کشتی‌های مختلفی با هماهنگی سازمان‌های حقوق بشری وظیفه نجات مهاجران را از دریا داشتند که به مرور در ماه‌های اخیر به فعالیت خود پان دادند. این در حالی‌ست که طبق آخرین آمار سازمان ملل روزانه به شکل متوسط شش مهاجر در دریای مدیترانه غرق می‌شوند.

این تصمیم سه‌شنبه ششم حمل سال جاری اتخاذ شد و آخر ماه مارچ عملی می‌شود. از آن به بعد اتحادیه اروپا استفاده از کشتی برای نجات مهاجران را متوقف می‌کند. اورزولا فون در لاین، وزیر دفاع آلمان دلیل این تصمیم را رفتار دولت ایتالیا عنوان کرده است. دولتی که اجازه پهلو گرفتن به کشتی‌های نجات نمی‌دهد و حاضر به پذیرش مهاجران نیست. سازمان عفو بین‌الملل تابستان ۲۰۱۸ ایتالیا و دیگر کشورهای اتحادیه اروپا را مسوول مرگ پناهجویان آفریقایی دانست و آن‌ها را متهم کرد که به جای نجات آن‌ها، پناهجویان را از سواحل خود دور نگاه می‌دارند.

این در حالی‌ست که طبق توافق اتحادیه اروپا با لیبیا، با افزایش کمک‌های مالی، این کشور باید وظیفه اسکان و رسیدگی به پناهجویان را داشته باشد در حالی‌که طبق تحقیقی که تازه منتشر شده است، پناهجویان آفریقایی خصوصا زنان در کمپ‌های پناهجویی لیبیا مورد آزارجنسی و تجاوز گسترده قرار دارند. این گزارش روز ۲۵ مارچ از سوی «کمیسیون زنان پناهجو» ارایه شده است. لیبیا نخستین محلی است که پناهجویان و مهاجران شمال آفریقا به آن می‌رسند.

عین همین تصمیم درباره ترکیه و یونان گرفته شده است. اتحادیه اروپا در تابستان ۲۰۱۸ تصویب کرد که با افزایش بودجه این دو کشور، وظیفه ساماندهی پناهجویان را برعهده آن‌ها بگذارد. هم‌چنین قانون دوبلین که برای یونان به حالت تعلیق درآمده بود، دوباره فعال شد. یعنی پناهجویانی که با داشتن اثرانگشت در یونان خود را به کشورهای دیگر اروپایی می‌رسانند، به این کشور دیپورت می‌شوند. تنها انگلیستان است که با تصویب قانون هیچ پناهجویی را نباید به یونان برگرداند چراکه آن‌چه در کمپ‌های پناهجویی و جاده‌‌های یونان اتفاق میفتد «نقض فاحش حقوق بشر» خوانده شده است.

جدای از کمپ‌ها و جاده‌ها، در برخی از روستاها هم مردم محلی علیه پناهجویان اقدام می‌کنند. به عنوان نمونه، در ماه مارچ سال جاری، گروهی ۹۰ نفره از پناهجویان در «ویلیا» حومه شهر آتن در یونان مورد حمله ساکنان این روستا از جمله شهردار آن قرار گرفتند. برخی از این افراد با ورود به هوتل محل اقامت پناهجویان شیشه‌ها را شکستند و چندین پناهجو از جمله مردی سالخورده و دو فرزندش را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

حالا در چنین شرایطی، پناهجویان کشورهای فارسی‌زبان در یونان که از شرایط حاکم بر خود به ستوه آمده‌اند، می‌خواهند جدا از کاروان امید ترکیه حرکت خود را آغاز کنند. هم‌مرز با آن‌ها، پناهجویان فارسی‌زبان در ترکیه هم درصدد برنامه‌ریزی هستند. اما برخی خودجوش و برخی در هماهنگی با کاروان امید اعراب. گفته می‌شود رهبران این کاروان تخمین زده‌اند که تنها از ترکیه، نزدیک به ۱۰۰ هزارنفر این کاروان را همراهی خواهند کرد. اما هنوز تاریخ و محل حرکت را اعلام نکرده‌اند.

البته این حرکت در ترکیه و توسط اعراب با هماهنگی دولت ترکیه در حال وقوع است. یعنی سخن‌گوی آن‌ها بارها تاکید کرده است که حرکت این کاروان غیرقانونی نخواهد بود و آن‌ها از ترکیه درخواست بازگشایی مرزها را دارند. همزمان رجب‌طیب اردوغان، رییس‌جمهور ترکیه نیز در سخنرانی اعلام کرده است که ترکیه توان ساماندهی این حجم از مهاجر را ندارد. سخنرانی که برخی به تمایل ترکیه برای بازگشایی مرزها تعبیر کرده‌اند. هرچند به نظر می‌رسد ترکیه برای عرض اندام مقابل کشورهای اروپایی مقابل حرکت پناهجویان خواهد ایستاد.

از سوی دیگر پناهجویان و مهاجران منابع مالی خوبی برای ترکیه و یونان و لیبی هستند. آن‌ها که اکثرا اجازه کار ندارند، یا از طریق دوست و خانواده پول به کشورهای میزبان می‌آورند یا با کارگری ارزان، به مشاغل سیاه مشغول می‌شوند که به نفع کارفرماهای ترک، یونانی و لیبیایی است. در واقع پناهجویان منابع مالی خوبی برای کشورهایی هستند که از نظر اقتصادی وضعیت نامناسبی دارند. در کنار این مبالغ که به داخل کشورها سرریز می‌شود، می‌توان بودجه‌های اتحادیه اروپا را هم قرار داد.

هرچند، از همان زمان که زمزمه‌های کاروان امید میان پناهجویان شروع شد، کمیشنری پناهندگان سازمان ملل در ایران با انتشار اعلامیه‌ای خبر داد که در صورت پیوستن به این حرکت، مدارک قانونی پناهجویان باطل خواهد شد. خصوصا که برخی از شهروندان ایرانی هم خبر داده‌اند که میخواهند در حمایت از کاروان امید، از ایران به سمت ترکیه حرکت کنند.

اگرچه همچنان فعالان حقوق پناهندگی و حقوق بشر معتقدند هیچ مرزی روی پناهجویان باز نخواهد شد و درماندگی اروپا در ساماندهی آنچه را در ۲۰۱۵ به وقوع پیوست می‌توان در تصمیم‌های اخیر کشورهای عضو این اتحادیه مشاهده کرد. خصوصاً که با انتخابات شهری در ترکیه احتمال می‌رود این حرکت به بازی‌های سیاسی ختم شود. اما اگر این حرکت عملی شود، آن‌چه احتمالش می‌رود بی‌خانمانی بیشتر پناهجویان، اعمال خشونت علیه آن‌ها و حتی لغو مدارک قانونی‌شان خواهد بود. چون نه ترکیه و نه یونان این حرکت را قانونی نمی‌دانند؛ خلاف آنچه در گروه‌های تلگرامی و واتس‌اپ میان پناهجویان در گردش است.

کد (9)

>>>   صد هزار پناهجو رو تركيه يونان و كشورهاي اروپايي نمي پذيرند و ميگويند توانايي اين همه پناهجو راندارن باز دست ايران درد نكنه بيشتر از پنج ميليون افغان را در خود جا داده تازه بعضي از ما نمك نشناس هم هستيم و طلبكار

>>>   ‌مایه سرافکندگی است
ایرانی ها باید به ایران برگردند و افغانستانی ها هم به افغانستان و سوری ها هم به سوریه
هر فردی باید در کشور خودش بماند و کشور خودش را آباد کند
با فرار این افراد از کشورشان قطعا وضع کشورشان بهبود پیدا نمیکند
از نظر من اینها یک مشت وطن فروش هستند که دارند به کشور های خودشان خیانت میکنند و باعث عقب ماندگی ایران و افغانستان و سوریه و ... هستند
واقفا مایه تاسف است که ما پارسی زبان ها که زمانی در دانش و فرهنگ و پیشرفت و اتحاد در جهان به مدت صد ها سال پیشرو بودیم و بزرگترین امپراطوری جهان را داشتیم به این وضعیت مضخرف گرفتار شده ایم
کشور های ما زمانی به این وضعیت گرفتار شدند که میانشان تفرقه و اختلاف ایجاد شد
با این حال من به آینده امید دارم
به امید صلح و موفقبت در تمام جهان به خصوص ملت های پارسی زبان

>>>   حادثه سال دو هزار و پانزده تکرار شدنی نیست.
در سال دوهزار و پانزده بارک اوباما از انگلا مرکل بخاطر جنگ سوریه،کمک سرباران آلمانی را خواست.
اما انگلا مرکل از فرستادن سرباز به سوریه خود داری کرد و در عوض کمک به پذیرفتن بیجاشده گان جنگ سوریه را پذیرفت و به این پناهجویان کمک کرد.
اما با آمدن دونالد ترامپ له سر قدرت،او ازین کار انگلا مرکل انتقاد کرد که چرا پناهجویان را به آلمان راه داد.در حالی که این درخواست کمک از طرف رییس جمهور خودشان یعنی بارک اوباما بود.
بنأ پناهجویان ناحق به خود زحمت ندهند و تمام سرحدات بسته است.یا در خود یونان درخواستی پناهندگی بدهند و در همانجا بود و باش و زندگی کنند و یا هم دوباره به وطن خود برگردند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است