هر روزی که میگذرد بیشتر این واقعیت تلخ آشکار میشود: ما از یکسال به اینطرف شاهد مذاکرات میان امریکا و طالبان هستیم که هدف آن، برقراری یک صلح امریکایی و طالبانی است.

با دور زدن حکومت کابل، امریکا مستقیمآ با طالبان وارد مذاکره شد و به خواست طالبان که با حکومت کابل مذاکره نمیکند تن داد و فورمول "نشست بین الافغانی" را اختراع نمود. هدف این فرمول تحقق همان دور زدن "حکومت وحدت ملی" بود و هست.

این هفته خلیلزاد با حمایت "رهبران جهادی" و با فشار روی اشرف غنی وی را وادار نمود که ادعای اینکه "صلح باید توسط دولت افانستان رهبری شود" را به بلعد و به فشار ها تسلیم شود. غنی "شورای مصالحه" (نه صلح) را تشکیل داد و در صدد ایجاد یک هیات مذاکره کنند برآمد که اعضای حکومت هم در کنار برخی اشراک کنندگان کنفرانس مسکو سهیم باشند. این عقب نشنینی اشرف غنی کار بجا بود و تصور میشد که سرانجام وی به وحدت و اجماع و سهمگیری فراگیر طیف های مختلف جامعه تن داده است.

اعلامیه امروز طالبان آب سردی روی دست های غنی ریخت. طالبان اعلام نمودند که در کنفرانس نیمه آوریل که در دوحه برگزار میشود کسی از حکومت افغانستان نمایندگی نمیکند. همه اشتراک کنندگان از شخص خود نمایندگی میکنند. این موضعگیری سخت و افراطی در واقع ادامه همان موضع قبلی است که طالبان ایجاد یک حکومت انتقالی و موقت را رد نمودند.

همانگونه که از ایجاد یک حکومت موقت و انتقالی که شرایط تطبیق پلان صلح و برگزاری انتخابات سرتاسری را فراهم کند، حمایت کردم، از تشکیل یک "شورای مصالحه" به شرطی که واقعآ نقش تمام بخشهای جامعه، بویژه جامعه مدنی، زنان و جوانان، را صادقانه و عملآ فراهم کند و به سهمگیری چند "رهبر جهادی" مانند سیاف که از نگاه سیاسی از فردای افغانستان نمایندگی نمیکنند، حمایت میکنم.
اما طالبان که تناسب قوا را به نفع خود میداند و انحصارگری و یکه تازی و افراطیگری را کنار نگذاشته به هیچ وجه سهمی برای حکومت و رهبران آن قایل نیستند.

در چنین شرایط صلحی هم اگر بوجود آید صلح امریکایی و طالبانی خواهد بود. ماهیت اساسی این صلح را خلیلزاد بعد از دور پنجم گفتگوهایش با طالبان چنین تعریف کرد: "خروج سربازان امریکا، تعهد طالبان که تروریستها از خاک افغانستان امریکا و متحدین اش را هدف نمیگیرند...". آنجه که به احترام حقوق بشر، حقوق زنان برمیگردد "این کار خود افغانها خواهد بود" یعنی طالبان که اداره حکومت را در دست خواهند گرفت آزاد اند هر طوری که میخواهند حکومت کنند.

کی ها مسوولیت این اوضاع را بدوش دارند؟ آنهایی که با ناکار آمدی، فساد، قومگرایی، مدیریت نادرست جنگ و از دست دادن حمایت اکثریت مردم و بخصوص نسل جوان آزادیخواه و غیر وابسط به جریانهای حکومتی و ... جبهه ضد طالبان را ضعیف، بی برنامه و شکست پذیر ساختند.
آنهایی که حمایت افراد مترقی، آزادی خواه، استقلال طلب و ... را که هیچ نفع مادی در افغانستان ندارند هم از دست دادند.
آیا هنوز وقت برای تغییر سیاسی و ایجاد یک جبهه وسیع ملی باقی است؟ من شک دارم!

کریم پاکزاد

>>>   بعضی تحلیل گران سیاسی ،روشن فکران کوتاه اندیش وماجراجو یان تنگ نظر درافغانستان، تحولات سیاسی سال های آخر افغانستان را به اشتباه وبه چشم شک وتردید تحلیل وتجزیه مینمایند ووضع سیاسی موجوده افغانستان را به حالت تمسخر واشغال مشاهد میکنند درحالیکه دموکراسى ،رشد ،ترقی ،پیشرفت تعليم وتربيه ذکور واناث وآزادى بيان ومطبوعات وشراکت احزاب سیاسی درساختار نظام وقانون آساسی موجوده افغانستان را کاملا نادیده میگیرند وافکار مردم جامعه را با تحلیل و تجزیه ماجراجويانه وپروپاگندهای خطرناک شان مشوش ومکدر میسازند.باید تحلیل های سیاسی شان در رسانه ها بااسناد موثق ومعتبر باشند و درغير اينصورت درجامعه افغانستان پيامد منفی وجبران ناپذیررا به دنبال خواهد داشت وآنگاه ندامت وپیشیمانی سودی نخواهد داشت.تجاوز قوای شوروی سابق به قومانده مستقیم برژنف ملعون با تحولات سال های آخر کومک جامعه جهانی وقوای ناتو صورت گرفته کاملا تفاوت دارد شوروی ها فقط احزاب خلق وپرچم را به حیث احزاب رهبری کننده سیاسی جامعه به رسمیت میشناختند وباقی احزاب وگروه های سیاسی در افغانستان هیچ نقش نداشتند درحالیکه فعلا بیشتر از پنجاه حزب درحکومت فعلی به رسمیت شناخته شده اند ودر سرنوشت سیاسی افغانستان نقش مستقیم دارد.صلح عادلانه دایمی وآشتی ملی خواست وآرزوهای اکثر مطلق مردم مومن وزجر کشیده افغانستان بوده وهستند خداوند متعال درقرآن کریم فرموده الصلح خیر یعنی صلح عمل خیر ونیکو است.جنگ وخانه جنگی برای گرفتن قدرت سیاسی گروه های مختلف واحزاب سياسى متاسفانه درمدت چهل سال است افغانستان رابه ویرانه وقتلگاه تبدیل کرده اند وهزارها عالم دینی، استادان پوهنتون ودانشگاه ها ،محصلین ،معلمین، متعلمين,کسبه کاران،تجاران، دهاقین ،زمین داران وافراد عادی رابه اشکال مختلف تحت نام های مختلف به کشتارگاه ها فرستاده اند ،زیر بنای اقتصادی ،روابط اجتماعی وتعلیمی ونیروهای امنیتی اردو وپولیس افغانستان درطول سال های جنگ داخلی به شدت صدمه دیده ونابود گرديده اند.متاسفانه خصومت های قومی ،مذهبی، منطقوی وزبانی درین مدت به اوج خودرسیده اند دراثر جنگ های خانمانسوز داخلی وشکستن مرزها وسرحدات افغانستان افراد غیر مسئول وبیگانه تحت نام ها وشعارهای مختلف وفریبنده داخل افغانستان گردیدند وبه وحدت ملی وهمزیستی مسالمت آمیز طولانی المدت جامعه افغانستان به شدت آسیب رسانیده اند.انواع عوامل ماجرا جویی ونفاق افگنی ,جامعه عقب مانده افغانستان را بازهم سال های سال به طرف عقب ونابودی کشیدند.الحمدالله درچند سال آخر که با کومک جامعه جهانی زمینه رشد وترقی ،تعلیم وتربیه ذکور واناث ،آزادی بیان وجراید وآزادی مطبوعات درافغانستان مساعد گردیده اند وبرای مردم زجر کشیده افغانستان امید واری های زندگی بهتر ،سعادتمند وآرام ترپیدا شده اند اما بدبختانه بازهم یک عده گروپ های مسلح که تاحال افکار ماجرا جویی وتسلط گرایی خطرناک درذهن رهبران شان هستند به جنگ داخلی وآدم کشی درافغانستان ادامه میدهند وباعث تشویش دوباره ملت مومن وزجر کشیده افغانستان گردیده اند این گروپ های ماجراجو راهای عبور ومرور مسافرین را درنقاط مختلف افغانستان میگیرند مسافرین بی دفاع را به شکلی از اشکال اذیت وآزار میدهند ودربعضی حالات مسافرین را می ربایند وبه قتل میرسانند وهم تحت نام های مختلف پول ازمسافرین بى دفاع میگیرند ووحدت ملى جامعه را ضعيف ونابود ميسازند.این ماجراجویان ودشمنان صلح وامنیت بدانند که انشالله روزی درافغانستان صلح عادلانه وامنیت سرتا سری حتما آمدنى است واین اعمال شوم وماجراجویی خایینانه آنها به عنوان لکه ننگین شان ثبت تاریخ افغانستان خواهد شد.ازچند مدت به این طرف فعالیت ها وجلسات صلح ازطرف جامعه بین المللی ،کشورهای همسایه وکشورهای دور ونزدیک واحزاب سیاسی افغانستان واشخاص دینی،ملی موثر و وطندوست و جامعه مدنی افغانستان عم ازذکور واناث درداخل وخارج ادامه دارد و به یاری خدای بزرگ به طرف موفقیت وصلح عادلانه دایمی به پیش میروند ودر ضمن وظيفه شرعى وحب الوطنى اقشار مختلف ملت مومن افغانستان هستند که درپروسه وتشویق عملی صلح عادلانه وآشتی ملی درافغانستان به هر شکلی سهم بیگیرند ونگذارند که ماجراجویان وعقب گرایان فاسد وجاهل درداخل وخارج افغانستان باعث نفاق افگنی وبدبختی بیشتر مردم زجرکشيده وافغانستان ویران شده گردند.به پیش به سوی صلح عادلانه دایمی ،رشد ،ترقی، وآشتی ملی وهمزیستی مسالمت آمیز تمامى اقوام برابر افغانستان، محو ونابودباد گروه های ماجراجو ،نفاق افگن ،عظمت طلبان جاهل ودشمنان صلح، ترقی وآشتی ملی درافغانستان.
ومن الله التوفیق.
انجنیرعبدالرشید ناصری ازآسترالیا

>>>   هدفت از آنها کیها اند؟ به باور بنده درقدم نخست آنها یعنی قانونی ها ، فهیم ها ، عبدالله ها ، بسم الله ها و غیره جهادیون که تمام نیروهای ضدطالبانی را با گرفتن ملیون دالرامریکایی خلع سلاح و از صفوف مبارزه ضد طالبان دور ساختند ، درقدم بعدی آنها یعنی کرزی های ، طاقت ها ، احدی ها ، جلالی ها ، غنی ها ، یونها و گل بی دین ها که نیروهای قهرمان امنیتی را بی انگیزه ساختند .

>>>   انجنیرعبدالرشید ناصری ازآسترالیا
لطفن کوتاه بگیر و اگر توان آنرا داری هدف را در یک پاراگراف کوتاه در یک چند جمله کوچک بیان کن۰
مردم اینقدر وقت ندارند۰ حال زمان زمان تویت و تبصره های کوچک ولی جامع است نه اسهال های طولانی کلمات۰

>>>   خیلی انتظار داشتم که از گوشه ای ندای بلند میشودوانچه برادر عبدالرشید ناصری از استرالیا در رشته ای تحریر دراورده اند حد اقل گوشه ای از ان را به نقد وبررسی میگیرندواز چندین ماه به اینطرف مضمون این پژوهیش گر ما دست بدست میشود ودر ذیل هر عنوان اورده میشودولی همه خواندند وسکوت کردندوحد اقل نظر خودرا در پایان پیشنهاد های جناب ناصری عزیز ننوشتندبهرصورت شایداین دوست گرامی ما دهه های دموکراسی زمان شاه را ندیده بودند وپیشرفت تعلیم وتربیه ای افغانستان را در گذشته به خاطر ندارند یک عالم هندی در سال ۱۳۴۸ هجری شمسی در افغانستان امده در پوهنتون کابل یک بیانیه به زبان عربی ایراد نمودند واستاد سیاف که انگاه اسیستانت ویا محصل صنف چهارم فاکلته ای شرعیات بود سخنان ایشان را به فارسی ترجمه میکردند وقتی به هندوستان رفتند چشم دید های خود از کابل را در یک رساله به رشته ای تحریر دراوردند تحت عنوان کابلی که من دیدم ایشان ازبس شیفه ومرهون پیش رفت ها وترقی وازادی افغانستان شده بودند میگویند وقتی من به کابل امدم فکر نکردم که در یک کشور اسیای هستم وگمان نمودم که من در اروپا میباشم دران هنگام ما همه چیز داشتیم فابریکه های نساجی وپشمینه بافی فراوان فابریکه های سمنت فابریکه ای جنگلک بهترین بوت اهو وجاکت توفیق و...از تمام نقاط جهان از ترکیه وسوریه وعراق وفلسطین وایران وسایر کشور های عربی واسیای جهت فراگیری علم در پوهنتون های ما می امدندبهترین پارلمان منطقه از ان ما بودکه اعضای ان پارلمان بسیاری هاشان بعدا به ریاست جمهوری ووزارت ها رسیدند اگر دوازده دوره وکلای ان زمان را با وکلای بی محتوای این دوره مقایسه نماید فرق ان از زمین تا اسمان میباشد مجله ها وروزنامه ها واثار هنری که دران زمان می درخشید کنون هیچ اثر علمی وفرهنگی نابی را نمی بینیم درست است که روسها در افغانستان به امر بریژنیف به قول شما ملعون لشکر کشی نمود ووطن عزیز ما را اشغال نمودند ولی واقعیت این است که کشور مارا اباد نمودند وهیچ چیز را ازینجا باخود نبردند واز میمنت مصارف هنگفت جنگ افغانستان چون شمع خودرا سوختاندند وسقوط کردند همه ای این تجار های بنام ملی وملیاردر های کنونی از فیض تجارت ان زمان روسها صاحب ثروت ومکنت گردیدند ولی اینها که زیر غطا وپوشش سازمان ملل لشکر کشی نموده اند همه چیز افغانستان رابردند ومی برند ودامنه ای چپاول اینها به اندازه ای وسیع است که از ترامپ پرسیدپند تا چه وقت در افغانستان می مانید گفت تا وقتی که معادن ان باقی باشد ودر واقع این همه کشتاروخون ریزی ازدیر زمان به اینطرف دکتورین وتطبیق نقشه های استعماری انهاست ومعلوم نیست که دیگر تا چه وقت وچه مقدار از ملت مارا قتل عام مینمایند وهم باید گفت نوکران روسها وکمونیست های بی وطن وبی دین ازین وطن فروشها ومزدوران فعلی به مراتب بهتر بودند شهنوار تنی مزدور وگلاب زوی ودیگران بدون یک خانه ای مکروریان هیچ سرپناه نداشتند وندارند وتو بیا مزدورهای امریکا وانگلیس واروپا را ببین که مانند ارباب های خود چقدر تاراج نموده اند دوست ها فکر نکنند که من از اعضای حزب دموکراتیک وقت هستم ویا موید سیاست های دوره ای شاهی در میان سیاست مدارهای افغانی فقط داود خان را تا حدی تاید می نمودم وعلیه کمونیستها وروسها تا سقوط دولت داکتر نجیب مبارزه داشتم وبسیاری از عمر عزیز خویش را با مشکلات فراوان در کوهپایه های وطن عزیز سپری نمودم ودرین دور نیز از غنایم باد اورده ای اشغالگران جدید هیچ استفاده نکرده ام وشاید هم نتوانستم ومانند شما در یکی از گوشه های جهان به عزلت بسر می برم
یتیم بچه ای سانچارکی

>>>   هر کس و حاکمی که نتواند مسائل و مشکلات خود و کشورش را بطریق مسالمت آمیز و با انتخابات آزاد و بحث و مناطره حل کند، آنوقت یا به زور و قوهٌ نظامی و قهریه متوصل می شود و یا به خرافات و معرفت درمانی روی می آورد. چرا کشورهای آزاد و دموکراتیک با جدایی دین از دولت توانستند مشکلات سیاسی و اقتصادی کشورهای خودشان را با اتکا به آزادی و قوانین حقوق بشر جهان حل و فصل کنند، ولی به ما که می رسد همه روضه خوان و رمال بازی در می آورند؟ من ابله و نادان وقتی ریگ در کفش داشتم --- چو درمانده شدم دست بر سر گذاشتم!

>>>   صلح با کسی میشود که از انسانیت، فرهنک، و همدیگر پذیری چیزی بداند، نه با ....های بیابان و بیفرهنگ های جاهل۰
صلح با طالب پروسه ناکام است چون طالبان به مدنیت و احترام متقابل باور ندارند و فقط غوارو نه غوارو را میدانند۰
بیتفاوت است دولت تا چه حد برای این بیفرهنگ ها امتیاز بدهد بازهم طالب همان طالبی که بود خواهد بود۰
خر عیسی گرش به مکه بری
چو بیاری باز همان خر بود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است