وقتی کارکرد رییس جمهور غنی در حوزه سیاست در نزدیک به پنج سال گذشته را ارزیابی کنیم، عریان ترین نقطه در آن پپولیسم یا عوام فریبی بوده است. رییس جمهور همواره با ارایه ارقام و تعهد ات خیالی تلاش کرده است تا ذهنیت عوام را به گونه مسیر دهد که در لایه های تکان دهنده ترین سیاست توتالیتاریستی و قومی، رنگ و بوی آشتی پذیر و همه شمول تبلور یابد.

غنی با حذف پسوند احمدزی از نامش تلاش کرد تا گونه نمایی ای نبود تعصب قومی در میان افکارعامه را جاگزین برنامه های سیاسی قوم گرایانه کند و حتی برای پخته پری این موضوع از وجود برادر خونی اش حشمت غنی احمدزی در برابر دربین رسانه ها انکار کرد،اما برخلاف در چهار اطراف اش در ارگ افرادی را جا زد که جز سیاست دو آتشه قومی دیگر اصلی را نمی شناختد.

در وسط این همه برخی الگو های سست و خود باخته، با سواد کم از اقوام دیگر را نیز زبان سیاست اش قرار داد، شاه حسین مرتضوی به عنوان الگوی هزاره که با تنفر وحشت ناک قوم هزاره روبرو گشته است قربانی بزرگ ناخود بینی خودش و زرنگی انتزاعی رییس جمهور بوده و آقای چخانسوری از جمله افراد کم سواد و منزوی در حوزه مسوولیت اش، وظیفه پالش کاری اشتباهات زنجیره ای رییس جمهور غنی هستند.
اما برخلاف افرادی مانند امرخیل رییس دارالانشای کمیسون انتخابات که برگه برنده رییس جمهور در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری 2014 و کمیشنران قبلی کمیسون انتخابات که به اتهام تقلب و فساد گسترده در کمیسون انتخابات از کار کنار زده شده بودند را، بدون پی گیری اصل شفافیت و پاسخگویی، در زیر گلونش به عنوان مشاورین دست اول به کار گماشت و افراد مثل آقای سادات معین وزارت اطلاعات و فرهنگ که به عنوان الگوی تملق و چاپلوسی شهره است را بدون اصل شایستگی در پست های بلند قرارداد، حالا از کاکای سالخورده اش به عنوان سفیر در مسکو چیزی نمی گویم و این باشد به عنوان مشت نمونه خروار.

رییس جمهور حد اقل در پنج سال کاری اش جز دو یا سه مصاحبه با رسانه های داخلی آن هم برخی فرمایشی انجام نداد زیرا تلاش کرد تا با پرسش های سختگیرانه ای روزنامه نگاران که از دل واقعیت های تلخ و پپولیسم پنج ساله در حوزه کاری حکومت اش بیرون شده بود قرار نگیرد، و در برابر نقد های واقع گرایانه رسانه ها به گونه عقده آمیز مجموعه این نقد ها را در یک صحبت با افسران قوای امنیتی به باد گنده تشبیه کرد، در حالیکه در گفتگوی اخیرش با تلویزیون طلوع آگاهانه یا ناآهانه در یک قسمت گفت: "من رییس جمهوری هستم که خواب را از چشم مردم ربوده ام" شاید این زیبا ترین واقعیت در میان ده ها صحبت رییس جمهور باشد. صحبت که در زمان کمپاین انتخاباتی و ادای سوگند بر مقدس ترین کتاب (قران) به مردم کرده بود.

رییس جمهور مژده تغییر در دسترخوان مردم را داده بود در حالکیه این دسترخوان هر روز و هرروز کوچک و کوچک تر شد.
رییس جمهور مژده شکل دهی دومیلیون شغل به مردم را داده بود در حالیکه میلیون ها باشنده این سرزمین از شدت فقر و گرسنگی با قبول هزاران خطر از این سرزمین فرار کردند و صدها تن آنها قربانی اصلی آب های مدیترانه شدند، اما با آن هم رییس جمهور تلاش کرد تا افغان های مهاجر از اروپاه را با ترغیب قوانین سختگیرانه مهاجرت اروپاه به کشور برای قربانی شدن بازگرداند.
رییس جمهور تعهد کرده بود که برای مردم امنیت میاورد اما برخلاف به قول خودش از شدت ناامنی و کشتار واقعاً خواب از چشم مردم ربوده شد.
رییس جمهور بر قران سوگند خورده بود که قانون اساسی این سرزمین را پاس می دارد اما جز سه یا چهار ماده این قانون، دیگر همه قانون اساسی را زیرپا و نقض کرد.
رییس جمهور تعهد کرده بود که سیاست خارجی این این سرزمین را مسلکی می سازد اما نامسلک ترین و ناکارا ترین افراد را در حلقه دپلوماسی این کشور بر مهم ترین کشورها تحمیل کرد.
رییس جمهور تعهد کرده بود که اصل شایستگی را در اولویت قرار می دهد اما برخلاف ناشیسته ترین ها را بنام جوان سازی محور سیاست کادری اش قرار داد.

حالا در این وسط سرنوشت میلیون ها افغانستانی نقطه تمرکز من به عنوان یک نویسنده منتسب به قوم پشتون است تا روایت های جعلی از قهرمانی های قوم گرایانه که برای برخی هم زبانانم جذاب و اسطوره یی خوانده می شوند. در حالیکه قاعده های حاکم سیاست فاشیسم در میان برخی سیاست مداران سنتی و پست مدرن غیرپشتون هم نماد تداوم جایگاه و قدرت شان در میان لایه های مریض این جامعه، زنجیره سست سیاست قومی در افغانستان را متورم ساخته است.

در میان این همه، من و شاید اکثریت خاموش این جامعه مهم ترین اصل بازی به خون 45 هزار سرباز این سرزمین نه از یک قوم بلکه از هر قوم و زبان که رییس جمهور با گردن بلند آن را اعتراف کرد، سرنوشت ده ها هزار فرد ملکی نه از یک قوم بلکه از همه اقوام که در بازی سیاست انحراف آمیز هر روز جان می دهند و سرنوشت میلیون ها شهروند نه از یک قوم بلکه از همه اقوام،از ابهام آینده و عمق سیاست فاجعه آمیز یک گروپ کوچک و انحصار گرا در این سرزمین است.

هدف من از روایت مخصتر رویکرد های رییس جمهور غنی، از تقابل افغانستان در سخت ترین شرایط جنگ و صلح به عنوان مقدم ترین و مهم ترین اصل زندگی شهروندان برای آینده سرنوشت شان است.
زمانیکه جلسات تنش آلود شورای مصالحه را من به عنوان یک خبرنگار پی گیری می کنم و بزگشی بزرگ بر سر تعریف و جازدن افراد در بیلانس سازی بقای سیاست و قدرت را در درون آن که از تکرار کسل کننده ارباب سیاست تبارز می کند، برای من و مثل من صدها هزار شهروند این سرزمین عذاب دهنده است.

بالاخره یک لیست طویل 250 نفری برای ملاقات 25 طالب به دوحه می روند، بگونه ای که یک طالب ضرب ده هیات افغانی رقم خورده است و این نماد باخت بزرگ تیم عاشق بر قدرت در حوزه سیاست جنگ و صلح افغانستان است، نه روایت از ثبات بعدی و صلح ارزشمند این سرزمین.

زمانیکه رییس جمهور غنی بدون هیچ محاسبه ای و یا برخلاف همه محاسبه ها برتدویر لویه جرگه مشورتی صلح یک جانبه تصمیم می گیرد که در آن نه داکتر عبدالله به عنوان 50 در صد شریک قدرت اش و نه احزاب و جریان های پرنفوذ سیاسی شرکت می کنند، شاک دهنده و معنی دارد است. در حالیکه نه این گفتگو ها در دوحه میان هیات افغانی و طالبان مذاکره است و نه طالبان آماده گفتگوی مستقیم با حکومت بنام حکومت اند، تا حکومت از دل این جرگه مشوره بگیرد و برای گفتگو های صلح از آن به عنوان یک طرف مستقل و بنام حکومت استفاده کند.

در میان روایت های صلح افغانستان و آینده نظام سازی در این کشور فقدان زبان مشترک و برنامه قابل اقناع در چانه زنی های مذاکرات بعدی با طالبان، برای مردم دو نکته بزرگی است که از دل سیاست توتالیتاریستی و پپولیستی رییس جمهور به نام مردم بر مردم تحمیل می شوند و اگر این روایت با تفسیر لجوجانه و جنون آمیز سیاسی گره بخورد محاسبه تکرار و تکرار تلخ تر از سناریوی صلح دهه 90 در افغانستان بعید نخواهد بود.

محمدنصیر فیاض

>>>   اقای فیاض!گل گفتی ودر سفتی.
عاقل

>>>   هیچ باخت نیست به پیش بسوی نابودی دزدها وچپاولگران

>>>   اقای فیاض واقعیتهای را بیان نمودید که انکار ان برای افرادی چون مرتضوی سخت و درد ناک است و بر شهامت شما باید نازید چون برای افغانستان می اندیشید نه مثل غنی برای قوم و قبیله . من مطمینن میدانم امروز فردای دارد ولی غنی بان که خود را تحصیل کرده میداند از درک حقیقت عاجز است چون برایش روسیاهی تاریخ مقدر شده.
بیانی

>>>   این کوچی دیوانه تشنه قدرت است و کشور را به تباهی سوق میدهد. جلو این دیکتاتور کوچک باید گرفته شود. او و این زن یهودی دزدش و بقیه چاپلوس های اطراف آنها را باید به هر وسیله که شده از ارگ بدور انداخت.

>>>   خبرنگار شرافتمند و متعهد کشور, آقای نصیر فیاض, برخلاف اکثریت نان به نرخ روز خواران وابسته و یا حلقه ی بیماران ذهنیت سیطره ی قومی حاکم, که سر در خاک فرو کرده اند ویا هیزم کشان آتش تعصب و برتری طلبی گردیده اند, از خود رفع مسولیت مسلکی و اخلاقی کرده واقعیت های تلخ و مهلک برنامه های غنی را مختصرا روی کاغذ آورده اند. کار شان قابل تمجید و سپاس است.

امید است سایر روشنفکران محترم قوم شریف پشتون هم با ارایه ی برایت از تیم نفاق افگن مافیای غنی, از ایشان الگو برداری کنند و نگذارند گرد آلودگی تعصب مشتی بیمار, بر دامن پاک عزیزان پشتون ما بنشیند.

شمس فروغ

>>>   غیرت نمودی شهامت نمودی آقای فیاض به همه مردم خدمت واقعی نمودی بلاخره مشکلاتها باید از زبان خود مردم باید براید. پشتونها باید منفی های پشتون و تاجک منفیهای تاجک و هزاره منفی های هزاره را باید بازگو کند. تا باهم یک ملت واحد درمقابل ظلم و کشتار و بدبختی شویم اینست راز موفقیت و صلح وآرامش در افغانستان.
بازمحمد

>>>   نازنین !
مشکل اصلی درگذشته کرزی وحال هم اشرف غنی است وگرنه طالبان آنقدر اقتدارندارند که همه امروز منتظر تعیین تکلیف ازسوی آنها برای افغانستان هستند
واقعیت این است که طالب دررده های بالایی حکومتی حمایت وحتی تجهیز می‌شود
غنی هم به میخ میزند وهم به نعل
باورکنید اگر مردم عادی مطمئن شوند که ازسوی حکومت درمقابل طالب حمایت می‌شوند همین مردم طالب را از مناطق شان می رانند
اما مردم اعتمادی به حکومت ندارند که ازآن مردم درشرایط دشوار حمایت کند ودراصل مشکل از غنی طالب پرور است او همه ساله تعداد زیادی از طالبان که باقربانی سربازان اردو وپولیس اسیر می‌شوند با میانجیگری چند تا چپن پوش بنام کلان قومی از بند رها می‌کند وباز تکرار همان دور باطل

>>>   Ariaie
طالبان با تمام خشونت شان امروز دست بالا را دارند چون دولت افغانستان نخست با تقلب به ميان آمد و مردم را سرخورده و به دموكراسى بى باور ساخت ، دوم بعد از قبول دولت وحدت ملى، ارگ به كانون توطيه تبديل شد و نه تنها از اجراى توافقات كه با هدف بهبود اوضاع كشور و ايجاد همدلى و برادرى مردم افغانستان طرح شده بود ابا ورزيد بلكه در ميدان سياست به تعصب و سياست يك بام دو هوا پرداخت، در ميدان هويت سياست قومى و زبانى را پيش گرفت، در ميدان خارجى وزارت خارجه را با ايجاد كميسيون هاى تحت فرمان خود ناديده گرفت و سياست غلط لر وبر را براى تحريك بيشتر پاكستان به مداخله در كشور پيش گرفت، در دولت سازى تمام تجربيات تلخ گذشته را نا ديده گرفته سياست ديكتاتورى ان هم از نوع قومى را در پيش گرف، هويت جعلى را بر ديگران تحميل كرد، تظاهرات صلح أميز را با استفاده از زور و ارتش كه با خون فرزندان مردم زنده است عليه خود شان و استفاده از تروريزم به خاك و خون كشاند ، انتخابات را مهندسى كرد، از ايجاد كميسيون هاى شفاف خود دارى كرد و در يك كلام خيانت همه جانبه ملى را مرتكب شد. اين خيانت منجر به فاصله گرفتن و دلسرد شدن مردم از دولت شد و حتى پايه هاى نظام را كه محصول خون ميليون ها شهيد و زخمى است در خطر انداخت. مسووليت اصلى اين وضعيت و اين خيانت بر ميگردد به شخص اشرف غنى احمد زى و بعد آنهايكه در مقابل چنين مردك متعصب ، مريض و خايين خاموشانه نظاره گرى پيشه كردند و يا براى منافع كوتاه مدت خود شريك جرم شدند. امرؤز مردم حتى در مقابل خطر حاكم شدن حكومت طالبى و اينده نامعلوم شان به مقايسه دو طرف قضيه مى پردازند و خيانت هاو جنايات رژيم جعلى حاكم در ارگ را با جنايات طالب مقايسه ميكنند. در دفاع و حمايت از اين رژيم فاسد هيچ صداى عدالت خواه بلند نمى شود و هيچ قلمى حركت نمى كند چون مردم مى دانند كه اين رژيم فرزندان ها ان ها را گروه گروه براى دوام خود قربانى كرد اما در عوض به مردم تبعيض ، بى عدالتى، قوم پرستى، تفرقه، حمايت از فساد و جعل و دروغ تحفه داد.

اما هنوز دير نشده و اگر درك درست ، قلب دلسوز و وطن پرستى واقعى وجود داشته باشد فرصت كمى باقى مانده تا با تغير نظام، حل مسله شناسنامه ها، حل مسايل قومى، شفاف سازى پروسه ها، ترك همه سياست هاى قومى چند دهه، فصل نو از كشور دارى و حكومت دارى شروع شود و مردم را يكپارچه و متحد در دفاع از نظام سوق دهد .

ارتش افغانستان منحيث حامى نظام و متعلق به همه مردم افغانستان مسووليت تاريخى دارد تا براى بقاى نظام و جلوگيرى از فروپاشى بيشتر آن كه در نتيجه سياست هاى نابخردانه غنى فاشيست در وضعيت خطرناك قرار گرفته، با حمايت نيرو هاى مستقل و ملى گرا وارد عمل شود و كشور را از رفتن در باتلاق بى سرنوشتى نجات دهد، در غير ان آينده معلوم و روشن است و همه در تاريخ مسؤول خواهند بود!

>>>   دوستان گرامی !!!انهاییکه میخواهند بر کارکردهای اشخاص انگشت انتقاد یا تایید بگذارند !!!!لطفا طرز نوشتن و حلا جی مسایل مبرم را از آقای فیاض بیاموزید . این آقا بدون آنکه به قوم و قبیله توهین کند یک به یک سند وار خیانت های اشرف غنی را بر ملا ساخته است . اما در بخش تبصره بر مضمون ، کسی مستقیما به توهین و نسبت دادن اشرف خان به قوم کوچی مبادرت ورزیده است . این نوع تبصره ها به آدرس یک قوم به خاطر یک شخص غلط و تفرقه اندازی است. من یقین دارم که آقای فیاض اگر از جنایات شخصیت های جهادی بر سر اقتدار تاجیک و هزاره مطلبی به نشر برساند او فقط افراد را زیر ساطور قصاوت قرار می‌دهد نه ملیت ها و اقوام را.
بامیانی

>>>   محمد فرهنگدوست هروی
این هم نتیجه دروغ و فریب

آیت قرآن شریف " مکرو و مکرالله والله خیرالماکرین " . خداوند مکر و فریب غنی احمدزی را به خودش برگرداند. وقتی میگویم از دروغگو پشتیبانی نکنید ، کار خود را با دروغ پیش نبرید قبول ندارید. این هم نتیجه آن. تا حالا از خود پرسیده اید چرا طالبان با همه مذاکره میکنند اما با حکومت غنی نه؟ چون غنی بابای تان آنها را فریب داده. چون به انها دروغ گفته.
در انتخابات 2014 غنی و طالبان با هم تفاهم کرده بودند به این قرار که این طالب یعنی نظر محمد مطمئن میگوید:
با آن‌که داکتر عبدالله پیروز انتخابات ۲۰۱۴ بود اما تیم آقای غنی برای جلب حمایت بیشتر، با طالبان در سال ۲۰۱۴ پس از مذاکرات روی سه مورد توافق کردند؛ اول اینکه حکومت آینده هیچ‌گونه پیمان امنیتی با ایالات متحده امضا نکند. دوم توافق روی مذاکرات مستقیم با طالبان نه با پاکستان. سوم متوقف ساختن حملات هوایی و آزادی زندانیان طالب، که اشرف‌غنی پس از رفتن به ارگ به هیچ کدام‌اش عمل نکرد.
مطمین در مقابل به تعهد طالبان برای اشرف‌غنی نیز اشاره کرد و گفت که اما طالبان به تعهد شان عمل کردند. که موارد زیر بود:
۱ اجازه دادن به برگزاری انتخابات در ساحات تحت کنترل طالبان
۲ تشویق کردن مردم جهت رای دادن به اشرف غنی
۳ پر کردن صندوق‌های رای و تقلب گسترده به نفع اشرف‌غنی توسط طالبان...

>>>   Zafari
تا ارگ از وجود تروريست ها خالي نشود همين ديگ است و همين آش.

>>>   Morowat
آقای فیاض کاش این کشور فیاض های زیاد داشت. راهی تان سبز گام های تان استوار .طول عمر و موفقیت تانرا آرزو دارم.

>>>   انسان های هوشمند به چهره اصلی غنی پی برده اند، با تأسف هنوز هم بعضی ها در خواب است امیدوارم از خواب بیدار شوند.

>>>   Nawid Parsa
ایجاد شورای ریاست جمهوری بعد از ختم دوره ریاست غنی به شمول غنی – عبدالله:
قانون اساسی بصورت صریح ختم دوره خدمت رئیس جمهور را اول جوزای سال پنجم میداند. نسبت تقلبات گسترده غنی در انتخابات گذشته و فضای کاملن بی اعتماد سیاسی به غنی باید غرض سوء استفاده از امکانات که خود غنی نیز کاندید میباشد راه حل جستجو شود تا ؛ یک نوع ترتیباتی گرفته شود که تداوم مشروعیت نسبی با موجودیت ع. غ حفظ گردد و هم فضای اعتماد سیاسی بمیان آید. بدین منظور پیشنهاد من ا ین است که به اساس یک توافق سیاسی :

1 – شورای ریاست جمهوری برای ا عمال تمام صلاحیت های مندرجه ماده 64 قانون اساسی برای رئیس جمهور بمیان آید. هر نوع تصمیم و فرمان مشترکن بنام شورای ریاست جمهوری صادر گردد به شمول صلاحیت های مالی و مقرری ها .
2 – شورای ریاست جمهوری متشکل از سه نفر انتخابی از سه قوم هزاره – تاجیک- اوزبیک "به شمول عبدالله -غنی " توسط کاندیدان ریاست جمهوری در حضور نماینده یوناما انتخاب شوند که برای ریاست جمهوری کاندید نباشند.
3 – مقر این شورا ارگ بوده و آقای غنی بیرون از ارگ دفتری داشته باشد .
4 – وظایف تمام مشاورین غنی و عبدالله خاتمه یافته و اداره جدید امور شورای ریاست جمهوری ، پرسونل و سخنگوی مطبوعاتی جدید اخذ موقف نمایند.
5 – شورای ریاست جمهوری مشترکن تا زمان ختم انتخابات ریاست جمهوری و تحلیف رئیس جمهور جدید به وظایف خود ادامه داده و تصامیم خود را بااتفاق آرا بگیرند.

>>>   رکز بین المللی مطالعات استراتیژیک International Strategic Studies
مردم افغانستان اگر یک زره غیرت داشته باشد باید این وحشی را با سنگ و چوب هم که شده از کاخ راست جمهوری بیرون کند زیرا این نجس تمام کار بارش تفرقه افگنی در بین اقوام افغانستان و حمایت از تروریزم است

>>>   اوغان یا افغان هیچ فرقی باهم ندارند و هردو یعنی پشتون۰
اوغان یا افغان همان اپگان یا پتهان است و همه نامهائی هستند که غیر پشتونها به پشتونها اطلاق میکردند و میکنند در حالیکه خود پشتونها به خود پختون یا پشتون مینامند۰
ما اوغان نیستیم۰ افغان یا افغان یعنی پشتون و همه ما را خداوند پشتون هست نکرده است۰ اکثریت مردم کشور اوغان نیستند۰
ما نه هویت خود را بر دیگران تحمیل میکنیم و نه هم میگذاریم دیگران هویت خود را به هر بهانه که شده بر ما تحمیل کنند۰
نام افغان اولین بار در قانون اساسی سال ۱۳۴۳ توسط حاکم های پشتون بر ملت تحمیل شد وتا بحال با جعل و فریب در ماده چهارم قانون اساسی وجود دارد که باید اصلاح و تغییر بخورد۰
غیر پشتونهای ساده دِلی که از روی سادگی و خوبی خود را افغان مینامید، فردا روزش که رسید، باز هم پشتون افغان اصیل میباشد، و با کوچکترین اعتراض که اگر انجام دهی، توافغان نا اصل میباشی، لهذا فریب بیجا بنام وحدت ملی نخور۰
پشتونها تمامیت خواه هستند، به وحدت ملی واقعی باور ندارند، و بهترین کاری که میکنند به زور همه را یکسان نام میگذارند، و این یکسان سازی جبری، آنهم بنام قوم خودشانرا وحدت ملی تلقی میکنند۰
چرا بر دور یک نام بیطرف ویا بر دور نام انسانیت همه متحد و یکپارچه نشویم که بر دور نام یک قوم خاص همه قوم های کشور متحد شویم؟
این وحدت ملی است یا یکسان سازی به جبر و به زور، آنهم بنفع یک قوم خاص؟

>>>   قلم ات رسا و پر توان باد.
من به عنوان یک پشتون و شهروند افغانستان به وجود اشخاص چون شما افتخار میکنم. نوشتار شما در من این امید را تقویت نمود که حس وطن دوستی ، مردم دوستی و عدالت خواهی کماکان در بین نخبه گان قوم ما زنده است.
با احترام
اجمل

>>>   فقط اینقدر میگویم.از خداوند بترسید
بخدا این دنیا وفا نداره.هیچ وقت آخرت تان را با این دنیا زودگذر که دنیای امتحان الهی است خرابش نکنید.اگر گذشته کشور ما و دنیای اطراف ما توجه کرده باشید.اشخاص های زیادی آمدن و رفتن .مثلی کرزي و غنی دست به هرکاری ناشایست زدند مردمان زیادی را رنجاندن بخودشان سرمایه حرام ذخیره نمودند و حالا دراین دنیا نیستن زیر خروارها خاک خوابیدن.فقط اسم بدشان درج تاریخ شده روزانه میلیون ها نفر نفرین شان میکنند.ما پادشاه ها وريس جهمور های خوب و عادل هم داشتیم.که نامشان همیشه به نیکی یاد می شود حداقل روزانه چند نفر.برایشان خدا بیامرزد میگویند..اما اشرف خوب میداند که در کشور60 درصد مردم زیری خط فقر زندگی میکنند البته30 درصد آن شب گرسنه میخوابد بجای اینکه این خانواده ها را کمکی مادی نماید .اما این کار را نکرد میلیون ها دلار را که هیچ کس نمیداند برای چه بوده به کشور لبنان فرستاده.واقعا شرم آور است که بودجه کشور ما را کسی دیگری تأمین می کند ودست ما خیلی سال است که برای گدایی بطرف جامعه جهانی دراز است .اما این بیشرم راحت حیف میل میکند.وهر جای که به مشکل برمیخورهد .خیلی زود نقشه های پلیدش را به اجرا میگذارد همین چند روز قبل ساختمان وزارت مخابرات آتش زدن مدارک ها.
انشاالله رسوا عالم بگردی هم تو ......وهم کرزي ......
( عبدالعظیم لغمان

>>>   جنون فاشیزم اوغانی طغیان کرده است، هیچ حد و مرز ندارد، و از هیچ وحشتی روگردان نیست.

>>>   آنچه را من در این متون خواندم وتحلیل کردم هیچگونه تناقض با اصل واقعیت های درحال گذر این کشور ومردمش ندارد.زیرا محتوا کاملن سنجیده شده بجا وعالمانه طبقه بندی گردیده ومیتوان چنین سوالات را از هر شهروند با احساسی پرسید وبه یقین پاسخ همان خواهد بود که آقای فیاض به رشته تحریر در آورده اند.واقعین این است که ما به عنوان یک شهروند خواهان عظمت وسلامت افغانستان هستیم واین زعامت یک کشور است که سیر به چنین اهدافی را رهبر میکند ومردم درکنارش ایستاده وبه پیش میروند اما ددریغا در اینجا جزء شکستن وذلیل ساختم دیگران کاری وجود ندارد
س

>>>   پشتونها به مساوات برابری و احترام ارزش های متقابل دیگر اقوام باور ندارند. بهترین کاری که آنها میکنند اینست که بزور ویا به رضا یکسان سازی میکنند و اسمش را هم گذاشته اند وحدت ملی. هویت دیگران را حذف میکنند و همه را به جبر افغان نامگذاری میکنند و این یکسان سازی جبری را وحدت ملی تلقی میکنند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است