چرچیل میگفت که "دموکراسی بدترین رژیم ها است ولی بهتر از آن رژیمی را سراغ نداریم."
آری دموکراسی وقتی میتواند بطور واقعی عملی شود که در یک جامعه به حد کافی دموکرات وجود داشته باشد. دموکرات یک تیتر نیست که آنرا خرید یا به عاریت گرفت. میدانید که در افغانستان شما کمتر جوان تحصیلکرده را میابید که از حقوق و آزادی های زن دفاع نکند. ولی در واقعیت حقوق و آزادی زن را برای زنان دیگران میخواهند نه برای همسر، مادر، خواهر و دختر خود. طالبان صادق تر هستند. آنها حقوق زن را، از جمله حق کارو حق تحصیل را میپذیرند ولی "در چوکات شریعت". (میدانید که شریعت و یا حداقل تفسیر علمای طالب از شریعت چه معنی دارد).

دموکراسی تنها یک رژیم سیاسی و یا بنیاد های حقوقی و سیاسی متکی بر انتخابات نیست. دموکراسی یک تمدن است، یک فرهنگ است، یک طرز زندگی اجتماعی است و حتی یک مورال یا اخلاق است. ضوابطی دارد که ما ناگزیر هستیم به آنها وفادار باشیم، آنها را مراعات کنیم. یک مثال کوچک در طرز حکومتداری: دموکراسی حکومت اکثریت است که از طریق انتخابات شفاف، عادلانه و آزاد تشکیل میشود. ولی در یک دموکراسی اکثریت هرچه دلش خواست انجام نمیدهد، حقوق اقلیت را احترام میکند زیرا ممکن است اقلیت امروز به اکثریت فردا مبدل شود. این اصل احترام به قواعد بازی را در افغانستان یکبار دیدیم.

حامد کرزی میتوانست به شیوه اشرف غنی امروزی "لوی جرگه" غیر قانونی و غیر مشروع را دعوت کند تا قانون اساسی را تعدیل نماید تا او بازهم خود را برای ریاست جمهوری کاندید کند. ولی او اینکار را نکرد. گرچه برای من حامد کرزی و اطرافیان او مسوولیت بسیاری از نابسامانی های امروز را به عهده دارند، ولی در آن زمان برای همین احترام به قواعد بازی به او شادباش گفتم.

ما در جهان بدی زندگی میکنیم، ولی نمیدانیم. (در مورد توجیه و حتی مداحی اتوریتاریسم اشرف غنی، آقای شاه حسین مرتضوی برای خود نام و شانی کمایی کرده است. او برای هر عمل اتوریتر غنی یک جمله را بکار میبرد: "این از اختیارات رییس جمهور است").

یکی دیگر از اصول مهم و اساسی دموکراسی در این است که یک دموکرات از منافع جمعی حرکت میکند. حزب سیاسی که وی را حمایت میکند نیز نقطه حرکت آن منافع عامه است.

یکی از دلایلی که من از جنبش های صرفآ قومی که منافع یک قوم را در برابر منافع اقوام دیگر قرار میدهند حمایت نمیکنم در همین نکته نهفته است. دوستان زیادی در طبقه سیاسی افغانستان دارم که صرفآ قومی حرکت میکنند و میدانند که من با این شیوه مبارزه و اهداف ان مخالف ام. اینها و آنهانی که از منافع عمومی صحبت میکنند ولی در واقع روش و حرکت قومگرانه دارند (اشرف غنی نمونه بارز آن است ولی تنها او نیست) در عمل عوامفریبانه عمل میکنند. عوام فریبی که در میان عوام به "سیاست بازی" شهرت دارد بدبختانه حتی در کشورهای با رژیمهای دموکراسی پیشرفته هم وجود دارد و زمانی که فرهنگ دموکراتیک در جامعه جا نیفتاده باشد، به این عوام فریبان امکان میدهد که از طریق انتخابات بقدرت برسند.

هیلتر و موسولینی، جلادان تاریخ اروپا در قرن ۲۰، از طریق انتخابات بقدرت رسیدند و سپس رژیمهای دیکتاتوری فاشیستی را روی مردم تحمیل نمودند. در حال حاضر در هند انتخابات پارلمانی جریان دارد. ناندرا مودی، سیاستمدار راست نزدیک به افراطیون مذهبی هندو امروز تلاش دارد تا روی یک موضوع کامپین خود را پیش ببرد: او به هندوها (بیش از ۸۰ در صد مردم) پیام میدهد که من میتوانم امنیت شما را در برابر دشمن خارجی (پاکستان) و در برابر دشمن داخلی (مسلمانان) تآمین کنم، پس به من رای بدهید. او حتی حزب کنگره را متهم به ضعف علیه تروریسم اسلامی میکند. در امریکا دونالد ترامپ روی شعار های ضد خارجی، ضد مهاجرت، ضد مسلمانان انتخاب شد.

این پست را به سببی نوشتم که یک کاندید عوام فریبی که هیچ آشنایی با سیاست ندارد با ۷۳ در صد آرا به ریاست جمهوری اوکراین انتخاب شد. او یک کمیدین است که در یک سریال تلویزیونی نقش یک پوپولیست را که هیچ چیزی از سیاست نمیداند ولی با حیله و نیرنگ سرانجام به ریاست جمهوری میرسد بازی نموده. برخی مواقع واقعیت از خیال هم فراتر میرود. البته اوکراین از زمره کشورهای قبلآ کمونیستی بود که فرهنگ قوی دموکراتیک ندارد، ولی حتی در دموکراتیک ترین کشورهای اروپایی هم همه مردم با ارزش های واقعی دموکراسی آشنایی ندارند، همه جوانان روشنفکر نیستند و تمام تحصیلکرده ها دانشگاه نرفته اند. از این جهت در مواقع بحران های اقتصادی (بیکاری) یا اجتماعی (مهاجرین) توان تحلیل و ارزیابی دلایل مشکلات را ندارند. آنها بهترین زمینی برای پوپولیستها هستند که نهالهای سمی خود را در آنجا بکارند.

از این بابت دموکراسی در عین حال یک نظام شکننده است. از آن باید محافظت کنیم، آنرا آبیاری بدهیم وگرنه میشکند. امروز در ایتالیا، در اتریش، در هنگری، پولیند، امریکا ... رژیمهای پوپولیست حکومت میکنند که از احترام اصول دموکراسی دور شده میروند.

کریم پاکزاد

>>>   عجب یک تعریفی بدی از دموکراسی کرده جناب "دموکراسی یک تمدن است، یک فرهنگ است، یک طرز زندگی اجتماعی است و حتی یک مورال یا اخلاق است". از برای خدا، کدام فرهنگ، کدام طرز زندگی اجتماعی و کدام مورال یا اخلاق؟.
تا حال که ما از حامیان و ترویج کنندگان دموکراسی بدون توپ، طیاره و قتل و قتال چیزی ندیدیم. فرهنگ شان بی حیایی، بد اخلاقی و ترویج بی بند وباری است. طرز زندگی شان هم تک محوری، خود خواهی، و قطع سله رحم است. لطفاً، نظام را که خود موسسان اش بد میگویند را تعریف های ناق ندهید.
احمد فرزاد.

>>>   افغانستان با آنکه اکثریت مردم آن بیسواد ، سنتی و عقب افتاده هستند و ساتور سیاسی و تروریستی پاکستان و خصوصاً ایران با استفاده از نفوذ همسایگی و هم فرهنگی خود بدترین ضربات را بر تن آن وارد میکنند، تا حد زیادی مزه دموکراسی را که چشیده اند، رها نخواهند کرد چون آزادی یکی از نیازهای اساسی این جامعه پردرد است.
موسوی بلخابی

>>>   خوشبختانه تحولات سیاسی و دموکراسى نوین که درنتیجه کومک جامعه جهانی درافغانستان صورت گرفته است ،رشد ،ترقی ،پیشرفت تعليم وتربيه ذکور واناث وآزادى بيان ومطبوعات وشراکت احزاب سیاسی قدیم وجدید درساختار نظام پیشرفته ووسیع البنیاد وقانون آساسی موجوده افغانستان بوجود آمده اند وبه همین منوال افغانستان به طرف آزادی بیشتر وبهتر به پیش میروند اما متاسفانه یک عده تحلیل گران ساده لوح افکار مردم جامعه را با تحلیل و تجزیه ماجراجويانه وپروپاگند های خطرناک شان مشوش ومکدرمیسازند. تجاوز قوای شوروی سابق به قومانده مستقیم برژنف ملعون با تحولات سال های آخر کومک جامعه جهانی وقوای ناتو صورت گرفته کاملا تفاوت دارند شوروی ها فقط احزاب خلق وپرچم را به حیث احزاب رهبری کننده سیاسی جامعه به رسمیت میشناختند وباقی احزاب وگروه های سیاسی در افغانستان هیچ نقش نداشتند واعضا وطرفداران احزاب دیگر اندیشان دست گیر وسر به نیست گردیدند که به تمامی مردم افغانستان معلوم اند.فعلا بیشتر از پنجاه حزب سابق وجدید باهرافکار سیاسی درحکومت فعلی افغانستان به رسمیت شناخته شده اندوثبت گردیده اند ودر سرنوشت سیاسی افغانستان نقش مستقیم وموثردارند.صلح عادلانه ای دایمی وآشتی ملی خواست وآرزوهای دیرینه ای مردم مومن وزجر کشیده افغانستان بوده وهستند خداوند متعال درقرآن کریم فرموده الصلح خیر یعنی صلح عمل خیر ونیکو است.متاسفانه جنگ وخانه جنگی برای گرفتن قدرت سیاسی گروه های مختلف واحزاب سياسى درمدت چهل سال است افغانستان رابه ویرانه وقتلگاه انسان ها تبدیل کرده اند وهزاران عالم دینی، استادان پوهنتون ودانشگاه ها ،محصلین ،معلمین، متعلمين,کسبه کاران،تجاران، دهاقین ،زمین داران وافراد عادی رابه اشکال مختلف تحت نام های مختلف به کشتارگاه ها فرستاده اند ،زیر بنای اقتصادی ،روابط اجتماعی وتعلیمی ونیروهای امنیتی اردو وپولیس افغانستان درطول سال های جنگ داخلی به شدت صدمه دیده ونابود گرديده اند.بدتر ازهمه خصومت های قومی ،مذهبی، منطقوی وزبانی درین مدت به اثر تبلیغات شوم بیگانگان به اوج خودرسیده اند دراثر جنگ های خانمانسوز داخلی وشکستن مرزها وسرحدات افغانستان افراد غیر مسئول وبیگانه تحت نام ها وشعارهای مختلف وفریبنده داخل افغانستان گردیدند وبه وحدت ملی وهمزیستی مسالمت آمیز طولانی المدت جامعه افغانستان به شدت آسیب رسانیده اند.انواع عوامل ماجرا جویی ونفاق افگنی ,جامعه عقب مانده افغانستان را بازهم سال های سال به طرف عقب ونابودی کشانیدند.الحمدالله درچند سال آخر که با کومک جامعه جهانی زمینه رشد وترقی ،تعلیم وتربیه ذکور واناث ،آزادی بیان وجراید وآزادی مطبوعات درافغانستان مساعد گردیده اند وبرای مردم زجر کشیده افغانستان امید واری های زندگی بهتر ،سعادتمند وآرام ترپیدا شده اند.اما بدبختانه بازهم یک عده گروپ های مسلح که تاحال افکار ماجرا جویی وتسلط گرایی خطرناک درذهن رهبران شان هستند به جنگ داخلی وآدم کشی درافغانستان ادامه میدهند وباعث تشویش ملت مومن وزجر کشیده افغانستان گردیده اند این گروپ های ماجراجو راه های عبور ومرور مسافرین را درنقاط مختلف افغانستان میگیرند مسافرین بی دفاع را به شکلی از اشکال اذیت وآزار میدهند ودربعضی حالات مسافرین عم ازذکور واناث را می ربایند وبه قتل میرسانند وهم تحت نام های مختلف پول ازمسافرین بى دفاع میگیرند ووحدت ملى جامعه را ضعيف تر ونابود ميسازند.این ماجراجویان ودشمنان صلح وامنیت بدانند که تاریخ به عقب برنمیگردد و انشاالله ایام صلح عادلانه وامنیت سرتا سری درافغانستان جنگ زده وویران شده حتما آمدنى است واین اعمال شوم وماجراجویی خایینانه منافقین ظالم به عنوان لکه ننگین شان ثبت تاریخ آینده افغانستان خواهد شد.ازچند مدت به این طرف فعالیت ها وجلسات صلح ازطرف جامعه بین المللی ،کشورهای همسایه وکشورهای دور ونزدیک موثر واحزاب سیاسی افغانستان واشخاص دینی،ملی و وطندوست و جامعه مدنی افغانستان عم ازذکور واناث درداخل وخارج ادامه دارند و به یاری خداوند متعال به طرف موفقیت وصلح عادلانه دایمی به پیش میروند ودر ضمن وظيفه شرعى وحب الوطنى اقشار مختلف ملت مومن افغانستان هستند که درپروسه وتشویق عملی صلح عادلانه وآشتی ملی درافغانستان به هر شکلی سهم بیگیرند ونگذارند که ماجراجویان وعقب گرایان فاسد وجاهل درداخل وخارج افغانستان باعث نفاق افگنی وبدبختی بیشتر مردم زجرکشيده وافغانستان ویران شده گردند.به یاری خدای بزرگ به پیش به سوی صلح عادلانه دایمی ،رشد ،ترقی، وآشتی ملی وهمزیستی مسالمت آمیز تمامى اقوام برابر افغانستان، محو ونابودباد گروه های ماجراجو ،نفاق افگن ،عظمت طلبان جاهل ودشمنان صلح، ترقی وآشتی ملی درافغانستان.
ومن الله التوفیق.
انجنیرعبدالرشید ناصری ازآسترالیا

>>>   سلام و درود فراوان بر اقای انجنیر عبدالرشید ناصری.خدا شماها را برای مردم اسیر افغانستان حفظ کند. آمین یا رب العالمین. ما را تسکین درد نمودی و اشک شوق از چشمانم ریختاندی.

>>>   وضعیت فعلی و بی ثباتی افغانستان نتیجه و خاکستر دهه ها و صد ها سال خفقان و استبداد و تحجر و تاریکی دیکتاتورهای چپ و راست در کشور می باشد که خواسته و مطالبات مردم مانند آب در پشت سد و معبری انباشته شده بوده است ولی یکدفعه باز و آزاد شده است. حالا مهم این هست که جامعه مسیر و روند شد طبیعی و آزاد خود را طی کند و توسط شخص و یا حزبی بلوکه و مسدود نگردد تا بدین طریق جامعه دوست و دشمن خود را شناخته و مانند آب جاری مسیر خود را بیابد و به ثبات برسد و به جاده و مسیر اصلی صلح پیشرفت و ثبات سیاسی داخل قدم گذاشته و بجای خشونت و خونریزی به انتخابات و رای ازاد مردم تیکه کند.این است راه و رسم صلح و ثبات و پایداری. پیروز باد مردم ستمدیده و کوشای افغانستان.

>>>   د اکرام اندیشمند
دولت شاهی عربستان ۳۷ نفر را در محضر عام گردن زد.
عربستان ادعا می کند که ذبح کردن گوسفند وار آدم ها که حکم مرگ شان را محکمه صادر می کند شرعی است.
اگر گردن زدن و ذبح کردن آدمی زاد را عربستان مشروع میداند، گردن زدن های داعش، طالب، القاعده چرا نا مشروع باشد؟
آیا استدلال شرعی عربستان سر بر با استدلال این گروه های سر بر دیگر یکسان است؟
آیا عربستان مروج و مشوق ذبح کردن و سربریدن آدم ها و فرهنگ سربری برای گروه های سر بر نیست؟

>>>   Ariaie
افتضاح در دولت جعلى غنى حد و مرز نمى شناسد. آقاى غنى به شرط اشتراك نمايندگان در جرگه بدوى قبيلوى ، شروع كار مجلس را منحيث شرط و امتياز پيشنهاد كرده است. اين در حاليست كه گزينش بخش كلان نمايندگان و پروسه انتخابات غير شفاف و مدريت شده بود و هنوز بعد از ماه ها ، مهندسى روى نتايج آن جريان دارد. چنين مجلسى چيگونه ميتواند قوانين مردمى را تصويب و بر دولت و عملكرد آن نظارت داشته باشد؟ چيگونه ميتواند منحيث يك ثلث نظام استقلاليت خود را حفظ كند؟ اين چيگونه نمايندگى از ملت خواهد بود؟ روزى را أورده اند كه مردم بگويند: خدا كفن كش سابق را بيامرزد!

>>>   دوستان و هموطنان عزیز و ارجمند. مسلم هست که طالبان و یا هر گروه مسلح دیگری باید ترور و خشونت را کنار گذاشته و به روند رشد آزاد و فعالیت سیاسی مسالمت امیز در کشور برگردد. اما اگر دولت افغانسان نتواند مابین اقوام و عقاید و نژادها ورنگها...، عدالت و صلح ایجاد کرده و جامعه را به روند رشد سیاسی آزاد مسالمت آمیز هدایت کند، آنوقت دیگر تمامی تقصیرات بگردن طالبان نیست و بلکه خود دولت فعلی افغانستان نیز شریک جرم خشونتهای ایجاد شده در کشور می باشد. پیروز باد صلح و دوستی و آزادی در افغانستان.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است