استاد سیاف از آزمایش شمشیر (Damocles) جرگه؛ موفق بیرون آمد، اما یک رخداد مهم‌ به بزرگی تمام تاریخ جهاد و بلندای سپهر مقاومت را فراموش کرد.

الف:
استاد سیاف در سخنرانی پایانی جرگه؛ از تمام رییس های در گذشته و حال شورای ناکارآمد به اصطلاح صلح یاد نمود و از پیر و جوان آنها تقدیر کرد، که این رفتار از نظر اخلاقی و سیاسی قابل تقدیر است.
اما استاد سیاف فراموش کرد که تمام این رییس های فقید و زندهٔ صلح در شرایط امن و با امتیازات نجومی، جایگاه حقوقی و شأن سیاسی این سمت را پذیرفتند و از تمام امتیازات مادی و معنوی آن برخوردار شدند، تا امروز از خوان نعمت بیت المال مردم افغانستان فرزندان شان بهره می برند و حتی لندکروزر ها را هم به تاراج بردند و میلیونها دالر مصرف نمودند.
اما در تاریخ معاصر افغانستان یک نفر بود، که در شرایط تمام جنگی برغم تمام مشوره ها تنها و با یک کلت کمری فقط برای صلح به دیدار طالبان (در وردک میدان) رفت و مستقیم و بدون قید و شرط آز آنها پرسید، چی می خواهید، من آمده ام تا بدانم ....؟ و او کسی نبود جز آمرصاحب مسعود، و آن حرکت مسعود پیامبرانه بود.
من این سوال بزرگ را از استاد سیاف دارم که چرا از این حرکت پیامبرانهٔ آمر صاحب یاد نکردید، مصلحت سیاسی بود یا تقیه ی شرعی؟

ب:
سخنرانی آغازین و پایانی استاد سیاف عالی بود و او در شأن یک زعیم و سیاستمدار عالم سخن گفت و مسیر راه صلح را روشن ساخت.
واقعیت این است که استاد سیاف جرگه ای را که می رفت به بزرگ‌ترین شرمساری تاریخ حکومت وحدت ملی تبدیل شود، به نقطه عطف تبدیل نمود و نشان داد که هنوز پاشنه‌ی چرخ سیاست در این کشور بر محور مجاهدین می چرخد.

ج:
جرگه نشان داد که نسل نوی در حال ظهور است، نسلی که درک روشن از سیاست واقعی در کشور دارند.
حتی امی ترین مشارکت کنندهٔ این جرگه نشان داد (به کامنت یک مراجعه نمایید) که یک سرو گردن نسبت به قهرمان (کاکتوس) و مافیای فاسد دروغگوی محلی بلند تر است و بهتر می داند.
حالا ممکن است بعضی از تحریم کنندگان از شرم برای خود آبرو بسازند که ما مثلاً ماکیاولیست بودیم، زیرا هم در جرگه حضور داشتیم و هم تحریم کردیم و هم قطعنامه را نگاشتیم.

د:
این جرگه نشان داد که سیاست ورزان ما در مبارزه اعتقاد به قاعده دموکراسی ندارند، مرز های اخلاق را رعایت نمی کنند و به سبک و سیاق کمونیست ها عمل می نمایند، یعنی هدف وسیله را توجیه می کند.
میدیا اصل بیطرفی را رعایت نه کردند، حاشیه ها را بیش از اندازه فربه نمودند و هدایت شده عمل کردند.
میدیا و رسانه وظیفه دارند تا حقیقت را قربانی نسازند و تمام داستان را سیاه و سفید تعریف ننمایند.
تا اینجای کار حاکم فاشیست ارگ کابل برنده بازی است، زیرا از مطالعه توییت اخیر زلمی خلیل زاد می توان فهمید که کابل توازن بازی را به نفع حکومت تغییر داده است.

امیدوارم محمد اشرف غنی؛ بعد از این مطابق توصیه های استاد سیاف و جرگه عمل نماید و مصالح شخص خود را با مصلحت نظام و کشور چنان گره نزند که مصالح مملکت قربانی منافع و سیاست فاشیستی ارگ کابل گردد.

عبدالحی خراسانی

>>>   قضاوت زود هنگام نباید کرد
سیاست مداران ما اشتباه کردن لویه جرگه راتحریم کردن باید اشتراک میکردن

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است