در طول چهار دهه ی گذشته و در نتیجه ی کشاکش های خونین سیاسی در افغانستان، همه ساختار های اجتماعی از کوچکترین واحد آن یعنی خانواده تا بزرگترین واحد آن یعنی جامعه بشدت آسیب دید، اگر نگویم متلاشی شد.

نتیجه ی دیگر این چهار دهه جنگ، از بین رفتن سلسله مراتب تحمیلی ولی شناخته شده قومی بود. اینک دیگر هیچ گروه ایتنیکی نمی خواهد به عنوان "قوم برادر" تلقی شود، بلکه همه می خواهند شهروندان مساوی یک کشور باشند.

در همین محتوا قابل حمل است که در اذهان خیلی ها خراسان تاریخی که ایالتی بود، به خراسان آرمانی که گویا کشوری بود، تبدیل می شود. بعباره ی دیگر جهاد افغانستان با همه ویرانگری هایش، ناخواسته حس برابری و مساوات طلبی را در میان مردم به وجود آورد، چون پیش از آن آحاد مردم تصور می کردند که اقوام افغانستان درجه بندی شده اند و قومی برای حکومت کردن و قومی برای تبعیت کردن است.

این احساس حق طبلی و عدم تجربه در تقسیم قدرت، به مشکلات افغانستان افزود و حتی باعث درگیری و جنگ های داخلی شد. رهبران قومی هم توانستند از حس برابری طلبی مردم استفاده ی ابزاری کنند و حضور و بقای خود در قدرت را با سهیم بودن قوم شان در قدرت بخور آنها بدهند. چیزی که در درون این فرآیند هر روز به حاشیه می رود، اعتماد ملی منحیث عامل وحدت و همبستگی و عامل بنیادین ساخت دولت ملت به صورت دمکراتیک آن است.

برای اعتماد سازی و گذر از این حالت، با درنظرداشت پیشینه تاریخی این سرزمین، باید از نابرابری ها صادقانه حرف بزنیم. نه بمنظور عقده گشائی، انتقام گیری و یا تحقیر و توهین به قوم خاصی، بلکه هدف اساسی آن دانستن ریشه ها، علل و عوامل آن، و دریافت راه حل های مناسب بخاطر رفع آن، و یا عدم تکرار آن در آینده است. زیرا جرم یک امر شخصی بوده٬ و هیچ قومی، مذهبی و یا سمتی نمیتواند مسوول خیانت و یا جنایاتی باشد، که توسط یک فرد و یا افراد مربوط به آن صورت گرفته است.

نوروز حمید

>>>   صلح یک کلمه نهایت مقدس است که درتمامی جوامع بشری نهایت دوست داشتنی و دلپذیر است.این کلمه مقدس درجامعه افغانستان که متاسفانه بیشتر ازچهل سال جنگ خانمانسوزی وویران گر توام با کشته ومعلول شدن صدها هزارها نفر آواره شدن ملیون هانفردرکشورهای همسایه ودور گردیده اند نهایت ضروری ومورد تطبیق قرار گیرند و برای تحقق صلح عادلانه پایدار وامنیت سرتاسری نهایت سعی وکوشش گردد.درقرآن کربم نیز صلح را یک عمل خیر ونیکو ذکر فرموده (الصلح خیر). متاسفانه درافغانستان درین چهل سال صدای صلح وآشتی ملی به شکلی ازاشکال به نفع حکومات وقت تعبیر و تبلیغ گردیده است درزمان اواخر حکومت دموکراتیک خلق که ناچارگردید صدای صلح وآشتی ملی را برای اهداف وپیشبرد حزب دیموکراتیک خلق مورد استفاده قرار دهد وحتی درآشتی ملی وصلح باید رهبری دولت مشترک با مخالفین شان به دست حزب دموکراتیک خلق تاکید میکرد درحالیکه ۸۰ فیصد خاک افعانستان بدست مجاهدین افعانستان بودند و درینصورت صلح وآشتی ملی موردپذیریش گروه های مجاهدین قرار نگرفتند.درزمان حکومت مجاهدین نیز متاسفانه درعین جنگ وخونریزی گاه گاهی صدای صلح وآشتی ملی فقط ازطریق رادیو درسانه ها شنیده میشد اما متاسفانه نظر به خودخواهی بعضی افراد حکومت، صلح واقعی درزمان حکومت مجاهدین درین کشور جنگ زده عملی نگردید وباعث ادامه جنگ گردیدند .بعد ازحکومت مجاهدین دردوره حکومت طالبان متاسفانه طالبان با اتکاء به نیروی اجنبی به رهبری بعضی اعراب متعصب وفاشیست نه تنها کلمه مقدس صلح را فراموش شد بلکه با نهایت تعصب طالبان به کشتار خود درمناطق مختلف افغانستان ادامه دادند طالبان نه تنها با گروه های مجاهدین اتحاد شمال جنگیدند بلکه درقلمرو حکومت خود هزاران مسافر را درمسیر عبور ومرور عم ازذکور واناث واطفال به قتل رساندند وبدتر از آن که دوسال متواتر مواد غذایی وضروری را بالای هموطن مومن وزحمت کش مناطق مرکزی افغانستان به رهبری ومشوره بعضی اعراب متعصب وجاهل مسدود کرده اند که تاریخ پرافتخار افغانستان شاهد این ادعا است. حکومت طالبان به انواع تعصب وتهدید باتمامی ملیت ها واقوام محروم افغانستان اعمال غیر انسانی را بجا آوردند وبعضی رهبران نیکنام مجاهد ووطن دوست نیزبه قتل رساندند مانند قومندان عبدالحق مجاهد ،رهبر مجاهدین عبدالعلی مزاری و قومندان مشهورمجاهد احمد شاه مسعودرا با دسیسه های خطرناک شهید کردند.بالاخره دردوران حکومت که توسط جامعه جهانی شکل گرفت وزمینه زندگی کردن درفضای دیموکراسی وازادی بیان واخبار وهمزمان با‌پیشرفت تعلیم وتربیت ذکور واناث ورشد وترقی وبازسازی سریع افغانستان صدای وآشتی ملی توسط حکومت مرکزی ازطریق اخبار،مجلات،تلویزیون ورادیو ها به سمع ملت مومن افعانستان ودشمنان صلح وآشتی ملی درداخل وخارج افغانستان قرارگرفتتد.صلح عادلانه پایدارد وآشتی ملی درزمان کنونی برای خاتمه جنگ ورشد وترقی افغانستان ویران شده نهایت ضرور ولازمی الاجرا است.متاسفانه یکعده متعصبین خودخواه وجنگ طلب که سران ورهبران آنها جنگ را وسیله چور وچپاول و حکومت دلخواه شان به صدای صلح عادلانه پایدار وآشتی ملی لبیک نگفته ومورد اذیت وآزار ملت های مومن وزجر کشیده افغانستان قرارمیگیرند این متعصیبین وتنگ نظران خاین به وطن، راه های مواصلاتی ومواد مورد ضرورت بعضی مناطق را به روی ملت مومن ومجاهد افعانستان گاه گاهی مسدد میکنند ومکاتب وشفاخانه هارا نیز با تهدید مسدود وغیر فعال ساخته اند.درین روزها که الحمدالله پروسه صلح عادلانه پایدار باکومک جامعه جهانی درداخل وخارج افعانستان درجریان است ومردم مومن ومجاهد افغانستان بی صبرانه برای صلح عادلانه پایدار وآشتی ملی به درگاه خدای بزرگ دست به دعا اندوامید وارندکه صلح عادلانه وآشتی ملی درافغانستان ویران شده بعد ازمدت چهل سال جنگ خانمانسوز عملا مورد تطبیق قرارگیرند تا درتمامی نقاط افغانستان رشد وترقی،تعلیم وتربیت ذکورواناث وبازسازی ونوسازی افغانستان انشالله مطابق لایحه اجرایی وخواست زمان اجرا گردند.درآخر اینجانب ازطرف های درگیر درجنگ خانمانسوز افغانستان احترامانه استدعا مینمایم که بهرصورت درجهت صلح عادلانه پایدار وامنیت سرتاسری افغانستان تلاش نهایی و کوشش جدی نمایند ونگذارند که دیگر بیشتر ازین گروپ های آدم کش وهراس افگن مورد اذیت وآزارمردم مومن درنفاط مختلف افغانستان گردند.حالا زمان آنوقت نیست که یک ملت بالای ملست های دبگر ظلم نماید بلکه تمامی ملیت های محروم ومومن میتوانند ازحقوق وطنی شان دفاع نموده و مستفید گردند ونگذارند که این تنگ نظران خاین وفاسد بین ملیت های برابر ومومن افغانستان شیطان صفتانه به مکر وحیله های شیطانی شان ادامه دهند.به پیش به یاری خداوند متعال به سوی صلح عادلانه پایدار و امنیت سرتاسری ،تفاهم ملی،رشد، ترقی وهمزیستی مسالمت آمیز تمامی اقوام برابر درافغانستان ویران شده، زنده وجاوید باد برابری ،صلح پایدارو همزیستی مسالمت آمیز وخلل ناپذیر ملیت های مومن وزجر کشبده افغانستان.ومن الله التوفیق .
انجنیر عبدالرشید ناصری ازآسترالیا

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است