یکی از دلایل تکرار بدبختی ها و اسفباری ها و نابسامانی ها و شکست و پاشیدن های اجتماعی در اغلب کشور های اسلامی٬ برخورد پیشداورانه با رویداد ها و عوامل تکوین آنها است.
ما ندرتا در پی آسیب شناسی شکست های ما بدون قضاوت و پیشداوری قبلی و بدون دنبال کردن نتیجه خاصی هستیم٬ تا با شناسایی عوامل ایجاد این شکست ها٬ در آینده مانع تکرار آن گردیم.

برای ما عوامل شکست ها و ناکامی های راهبردی ما ریشه در بیرون دارند. در سیاست های استعماری غرب و اسراییل. در اینکه دولت های اسراییل و امریکا و سایر کشور های غربی دنبال منافع خود اند و برای حصول آن آماده ی هر جنایت و شناعتی هستند٬ حرفی نیست. عوامل خارجی اما همیشه به کمک و تکیه بر عوامل داخلی توانسته اند در یک کشور بحران ایجاد نمایند. عوامل بحران زای داخل کشور زمینه ی بوده اند تا با کمک عوامل خارجی بر ادامه بحران بیافزایند. بعباره ی دیگر یک خودکرده هایی هم در کشور باید باشد٬ تا باعث موفقیت برنامه های استعماری غربی ها گردد و الا همین دول غربی بعلاوه ی اسراییل٬ که در باور خیلی از ما ها باعث سقوط دولت مرسی شدند٬ آنهم در کمتر از یکسال٬ در طی تقریبا چهار دهه نتوانستد دولت ایران را سقوط بدهند! محمد مرسی را خدا بیامرزد٬ او اما به حد کافی اشتباهاتی را هم مرتکب شد٬ که این اشتاباهات احتمالا سهم بیشتری در برکناری اش قدرت داشتند٬ تا نقش امریکا و اسراییل.

نخستین اشتباه مرسی بعد از احراز کرسی ریاست جمهوری٬ درگیری با قوه قضاییه بود. دادگاه عالی قضایی مصر رای به ابطال انتخابات پارلمانی و انحلال مجلس داد. در این مجلس جدید اکثر اسلام گرایان چه از اخوان المسلمین و چه از سلفی ها و گروه های اسلامی دیگر رأی آورده بودند. دادگاه معتقد بود که این انتخابات در یک فرآیند سالم صورت نگرفته و ضرورت دارد از نو برگزار شود. اما مرسی در برابر این حکم ایستاد و از نمایندگان جدید خواست بر سر کار خود در مجلس حاضر شوند. در این جدال دادگاه یک بار دیگر رای به انحلال مجلس داد و در اثر فشار مردم و گروه های سیاسی مرسی مجبور شد از دستور سابق خود در مواجه با دادگاه عقب بنشیند٬ موضوعی که از نظر کارشناسان به جایگاه و هیبت ریاست جمهوری لطمه وارد کرد.

اشتباه دوم مرسی بیانیه ی تکمیلی قانون اساسی بود. در این بیانیه او در پی آن بود که دستورات ریاست جمهوری را از هرگونه نقض قضایی مصون بدارد. در واقع تلاش می کرد دستورات و اوامر خود را مافوق هر قانونی و دادگاهی قرار دهد. این تصمیم خشم مخالفان را برانگیخت و هزاران نفر را به خیابان ها سرازیر کرد. یک بار دیگر مرسی از تصمیم خود عقب نشست و یک بار دیگر جایگاه ریاست جمهوری را زیر سوال برد.

اشتباه سوم رییس جمهور مصر برکناری قاضی القضات مصر و تعیین یک قاضی جدید بود. این کار در عرف معمول عدلی مصر در اختیار رییس جمهور نبود اما مرسی مسوول این بدعت جدید شد. این تصمیم نه فقط ریس جمهور مصر را با ساختار قوه قضاییه٬ موسسات حقوقی و وکلا درگیر کرد٬ بلکه او را در برابر الازهر قرار داد که بخش تشریع و قانونگذاری بشکل تاریخی با مشوره و نظر آن اداره می شد. در پی چنین تصمیمی موجی از استعفا ها دستگاه ریاست جمهوری را در بر گرفت٬ بسیاری از مشاوران حقوقی مرسی از کنار وی رفتند و او را متهم کردند که تلاش می کند با در اختیار گرفتن قوه قضاییه و دادستانی٬ مخالفان خود را تحت تیغ دادگاه ها قرار دهد و با داشتن اهرم های امنیتی یک نظام ولایت فقیه در مصر بسازد٬ تا در فرآیند انتخابات آینده در تمام مراحل از تایید نامزد ها تا شمارش آرا و اعلام نتایج را تحت کنترل خود در بیاورد.

اشتباه چهارم مرسی ایجاد تغیر گسترده در شهرداری ها بود٬ کاری که در میان مخالفان به اخوانی کردن بیشتر دولت تعبیر شد و عزم آنها را برای به زیر کشیدن مرسی راسخ تر کرد. بخصوص که مرسی شخصی بنام عادل خیاط از جماعت اسلامی را بحیث والی شهر توریستی اقصر در جنوب تعیین نمود. تعیین عادل خیاط بر مسند شهرداری یک شهر خیلی توریستی که به گروهی تعلق داشت که به رهبری خالد اسلامبولی در سال ۱۹۸۱ انور سادات رییس جمهور اسبق مصر را ترور کردند و سیاحت و گردشگری را حرام می دانست و یک زمانی تخریب اهرام ثلاثه را تبلیغ می کرد٬ بسیار مناقشه برانگیز بود. مردم اقصر به خیابان ها ریختند و تا برکناری این استاندار جدید به خانه هایشان نرفتند.

فهرست این اشتباهات را میتوان همین طور ادامه داد٬ اما خب دید ارزشگراه و شهادت طلب ما (که البته شهادت را هم برای دیگران می خواهیم) کمتر گوش بدهکار به آسیب شناسی دارد. ابنای جهان برای ما دو نوع اند: خودی و دشمن! دفاع از هر ریز و درشت خودی برای ما مساله ی حیثیتی است.

نوروز حمید

>>>   میراث دار فرعون
ـــــــــــــــــــــــــــــ
محمد مرسی عیسی العیاط، پنجمین رئیس جمهور مصر بود که با همسرش نجلا محمود یکی ازچهره های نه چندان خوشنام ازدواج وصاحب دوفرزند دختر بنام شیما، واوساما، وسه فرزند پسر شدند، ایشان بعداز به قدرت رسیدن، اولین نامه محبت آمیز فدایت شوم را به نخست وزیر اسرائیل تقدیم کردند وگفتند ما به شما ارادت واحترام داریم ونظام شما را به رسمیت می شناسیم
دومین لطف ایشان این بودکه بعداز شورش های شام وپیدایش داعش که امروز تحدید بالفعل جامعه مصر محسوب می شود بلافاصله روابط خودرا با سوریه ونظام اسد قطع، وازمعارضین چون جبهه النصره، احرارالشام، دولت اسلامی شام وعراق، (داعش) حمایت تمام قد نمودند، روحش شاد
‏سید اسماعیل حکیمی‏ ‏‏‏نگران‏ است

>>>   اخوان‌المسلمین و پیروان آن فقط جهاد را یاد داشتند، نه حکومت‌داری را؛ لذا باعث ترویج افراطیت در جهان اسلام شدند.

>>>   برای غرب اخوان المسلمین مطرح نیست، منافعش مهم است. مثلن با محمد مرسی اخوانی مخالفت کرد و در کنار رجب طیب اردوغان اخوانی می ایستد.
یحی

>>>   محترم نوروز حمید// چهار عاملی که شما انراعلت سقوط وفرجام تلخ سرنوشت مرسی برشمردید عوامل فرعی است ومن معتقدم اگرمرسی با اتکا به خداوند وارای مردمی وایجاد مقبولیت عامه به بادار کلان وکدخدای دهکده جهانی یعنی آمریکا اعتماد وتکیه نمیکرد اکنون بر مسند حکومت بود وملت ومردم خود را به کج راه وانحراف نمی برد ویک مصر متحد ومستقل ایجاد میشد ومردم زیادی از جمله خودش خونش هدر نمی رفت.تجربه تاریخ نشان داده اعتماد به سلطه گران چون زهری کشنده باعث انحطاط؛ وابستگی وبردگی کشورها میشود. اعتماد به آمریکاییها باعث بدبختی وسقوط ارزشهای انقلابی میشود وراه را برای کودتاچیان که عوامل خود آمریکا هستند را باز میکند..مرسی فرصت عظیمی را که بواسطه انقلاب مردمی در مصر ایجاد شد راهدرداد وان چیزی نبود جز اینکه مرسی خلاف جریان انقلاب حرکت کرد.اخوان المسلمین استقلال خواهی وحاکم کردن شریعت ناب محمدی ص را فدای سیاستهای انحرافی رهبران مرتجع عرب وزیاده خواهی وبلند پروازیهای اردوغان نمود که درپشت پرده تمام این جریانات امپریالیزم امریکا وصهیونیزم بین الملل فرار دارد.سرنوشت مرسی باید سرمشق دیگر رهبران وسیاسیون قرار گیرد که به امریکا خوشبین هستند.//
داکتر عبد الرب اچک زی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است