جنگ‌ با انداختن چند میل جنگ افزار در پشت و چند تصویر فیس بوکی کنترول نمی شود.
نزدیک به سه هفته می شود که نبرد در شماری از روستای های اطراف شهر تالقان مرکز ولایت تخار میان نیروهای امنیتی وطالبان جریان دارد. در این مدت حکومتی ها هیچ پیشروی نداشتند و یا اگر پیشروی اندکی در چند حمله شان هم کردند، دوباره عقب نشینی کردند.

هر چند دست به دست شدن مناطق وپیشروی وعقب نشینی میان طرف های درگیر جنگ، در جنگ، یک امر معمول است. اما، یکرنگ در وضعیت دفاعی بودن نیز قاعده جنگ نیست و اصول جنگ‌ی را زیر پا کردن است.

ادامه این وضعیت (حالت دفاعی) سبب روحیه (مورال) گرفتن طالبان و شکست روحیه (مورال) جنگی نیروهای امنیتی می شود. در این سه هفته در خط های نبرد، هیچ یکی از سران نیروهای امنیتی به شمول فرمانده پولیس و رییس ارکان ارتش، حمله های نفس گیر بر طالبان را انجام نداده اند و انتظار می کشند که طالبان حمله را آعاز کنند.

انتخاب حالت دفاعی سبب شده است که طالبان بیشتر از پیش نیرو جمع کنند و حملات شان را شدت بخشند، حالت دفاعی اختیار کردن مدیران جنگ (فرمانده پولیس تخار و ریس ارکان قول اردوی ۲۱۷ پامیر) سبب شده است که، طالبان صبح امروز روستای سردار را در قلبرس از چنگ نیروهای امنیتی بگیرند. در این مدت نزدیک به ده نیروی امنیتی هم از ارتش، پولیس، امنیت ملی وخیزش های مردمی کشته وزخمی شده اند. جنگ با تصاویر فیس بوکی و انداختن چند میل جنگ افزار بر پشت کنترول نمی شود.

جنگ مدیریت کار دارد، جنگ تدبیر میخواهد، جنگ تکتیک می خواهد. ادامه چنین وضعیت به سود مردم و نیروهای امنیتی تخار نیست. نگذارید که طالبان تا پشت در های شهر مان برسد.

شفیق پویا

>>>   مورال باخته گان دالری انگیزه جنگ نه دارد نیروهای به گفته شما امنیتی در تخار به دو هدف به صفوف نیروهای نطامی رفته است سرکوب اقوام ودوذدی وجمع اوری سرمایه اگر امروز امریکا تقسیم اوقت خورج شان را اعلان کنندبه فردای همان روز نیروهای شروفساد راهی کولاب میشود
بی خبر ازکابل

>>>   یکی از تمتیک های که نیروهای امنیتی خیلی ازان استفاده میکنند عقب نشینی تکتیکی است

>>>   جنگهای اخیر بیشتر نزدیک مرزهای غربی و شمالی شدت میگیرد یا در شهرها، و مناطقی که مخالفین منطقوی امریکا نفوذ دارند.
جغرافیای افغانستان همواره مورد طمع و دخالت بوده و خواهد بود که از کنترل یک کشور و خود افغانستان خارج است و حتی چین منحیث قدرت اقتصادی جهان اگر میخواست امنیت و ثبات لازم در منطقه و افغانستان را بیاورد و منفعت بیشتری ببرد، اولاً همان وجهه و انگیزه مضاعف را نداشت و دوماً چنین هزینه کلانی را امریکا و غربی ها متحمل شده را باید متحمل میشد. که البته امروز هم تا حد زیادی موافق با صلح و مشارکت امریکا در منطقه شده ولی بعضی مخالفین دیگر امریکا که نظام و عمق استراتژیک متضاد با امریکا دارند بیشتر خواهان بی ثباتی و بی نظمی در افغانستان هستند تا با تفرقه و آتش اندازی فرصت را از افغانها و حتی منافع جهانیان بگیرند.
گرچه زیاد به طبل نفاق ، تخریب نظام و صلح میکوبند ولی جز تخریب افغانها و مخارج خود، نتیجه ای در مقابل منافع منطقوی و جهانی نخواهند گرفت.
شریف الله جاغوری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است