صلح در کشور ما با صدرو قطعنامه تامین نمی شود!
نشست دوحه یکبار دیگر نشان داد که طالبان خواست شان همان امارت اسلامی است.

اشتراک کنندگان غیر طالب نه درایت و نه صلاحیت صدور توافقی برای صلح و آتش بس را داشتند، اینها به آرزوی اینکه طالبان به پیشنهادات شان گوش فرادهندو حرمت بگذارند به دوحه تشریف برده بودند و با خریطه های تحفه بازگشتند و همین.

این نشست هیچ تاثیر مثبتی بر اوضاع سیاسی و نظامی کشور نداشته به جز تقویت روحیه گروه های تروریستی که به کشتار و ترور مردم بیشتر از پیش ادامه دهند.
راه بازگشت به صلح پایدار از میان گروه های نیابتی کشور های بزرگ جهانی و منطقوی نمی گذرد.

بازگشت به صلح در این کشور نیاز به توافق واشنگتن، مسکو، لندن، پیکنگ، اسلام آباد و تهران دارد.
کابل و طالب هردو ابزار های برای استفاده باداران تمویل کننده شان است.

محمد اسلم سلیم

>>>   ما در يك برهه تاريخي بسيار حساس قرار گرفته ايم. مذاكرات صلح به يك مثلث قومي بدل شده يعني هرسه ضلع اين مثلث گويندگان يك زبان اند. دولت اشرف غني جمع زلمي خليلزاد جمع طالبان. هرسه از يك قوم و يك زبان. اين ميتواند براي ساير اقوام كشور خطرناك باشد.
بنابرين بر رهبران تاجك ازبك هزاره خصوصا جبهه مقاومت است تا ايتلاف محكمي براي مذاكرات صلح ايجاد و تصامميم و طرح هاي خود را باهم شريك و هيت مذاكره كننده خود را با اگاهي كامل و برنامه كامل با خطوط قرمز داشته و به مذاكرات صلح معرفي نمايند تا از حق تلفي در حق مردم شان جلوگيري شود، در غير ان اين رهبران تاريخ سياه را بر خود رقم زده و باعث نابودي قوم خود ميگردند.
تاجك دوست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است