روزهای بدی را پشت سر می گذاریم، اقتصاد ضعیف، ناامنی، خشونت در حال افزایش، اوج ابتذال اخلاق، زوال همدیگر پذیری و حتی نابودی نیروهای چپ و منتقد با نقشه ای سیستماتیک، نفس مبارزات برابری و دگر اندیشی را بریده.
هر روز افراد بیشتری از چپ به راست جذب می شوند، منتقدان و اپوزسیون ها به حکومت می پیوندند و لقمه نان و جبرها را دلیل اصلی می دانند.

از روشنگر و منتقد و دگراندیشی که جزو دیکتاتوری، ستم بر مردم، تقلب و فساد شده گله ای ندارم چون فشارها بی حد و حدود است و باورهایشان خام، اما...
خوانندگان زن رسالتی فراتر از مطرح شدن، تبلیغات مضحک و دلقک بازی و پول به جیب زدن و خرج کردن در خارج از کشور دارند، فشار نیروهای متحجر و بنیاد گرا از سویی و تکنوکراتهای ضد زن از جانبی دیگر، دست در دست یکدیگر داده اند تا زنان منزوی تر شوند.

درست زمانیکه امکان ایجاد دولتی متشکل از قاتلان مردم افغانستان (طالبان) به همکاری جانی های دهه ی هفتاد و بعد از آن توقع می رود، نباید خوانندگان مطرح کشور در کمال بیسوادی و عدم آگاهی از فمینیسم به تحریک مردان به جان یکدیگر بیفتند و آبروی همدیگر را بدرند در حالیکه می توانند دست به دست فعالان، خواهان مطالبات مشخص و حقوق بشری زنان در روند گفتگوهای پر معامله شوند.

بهار سهیلی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است