حرمت ها را نگهدارید، به جان هم نیفتید، رفاقت ها و آشنایی های تان را از بین نبرید؛ هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد.
عزیزان دوستان گرامی با درود و احترام فراوان!

برای حمایت و برنده شدن فرد موردنظر تان به سر و کله هم نزنید. به همدیگر بی حرمتی و بد دهنی نکنید و جنگ و دعوا راه نیاندازید، عصبانی و هیجانی نشوید، روابط و آشنایی ها‌، رفاقت ها و همکاری ها و تعاملات سازنده تان را به هم نزنید. چرا که در انتخاباتی که نمی دانیم برگزار می شود یا نه، نه پول زیادی به شما می رسد تا در نتیجه آن زندگی شخصی و خصوصی تان بهبود یابد و نه در صورت پیروزی فرد مورد نظرتان؛ از رنج های تاریخی، امروز و فردای مردم تان کاسته می شود.

خاطرتان جمع جمع؛ همان کسی را که فکر می کنید آدم ترین و بهترین کاندیدای این دوره انتخابات ریاست جمهوری است نیز نمی تواند بلاهای زیادی که از آسمان و زمین بر شما می بارد را کاهش دهد.‌ یعنی که در ۵ سال آینده مشکل کوچی گری حل نخواهد شد، قتل عام های مردم ما توسط طالب و داعش پایان نخواهد یافت؛ مشکل آوارگان و بی چارگانی که به سراسر جهان پناه برده اند چاره نخواهد شد، پروژه های اساسی به مناطق تان سرازیر نخواهد شد، راه استراتژیک گردن دیوار و راه های میان ولسوالی های تان هم چنان مسدود و فاقد آسفالت خواهد ماند، واحدهای اداری تان که از زمان قدیم به گونه ظالمانه تقسیم بندی شده است؛ تعدیل نخواهد شد، سهمیه بندی کانکور، تبعیض در استخدام های دولتی، عدم اعتماد به هزاره ها در گماشتن به پست های مهم نظامی پایان نخواهد یافت، حتی از میزان معتادان و فقرا و بزهکاران اجتماعی و جرایم سازمان در میان تان کاسته نخواهد شد؛ معادن و مزارع و آب های زیر سطحی و رو سطحی تان هم چنان سنتی و بدون استفاده مفید خواهد ماند، فرودگاه های دایکندی و جاغوری نیز در انتظار اعمار و توسعه خواهد ماند.

کسی برای صحت و سلامت مردم تان اندیشه ی ویژه ی نخواهد کرد و خلاصه هرکسی که بیاید فرق و تبعیض و ستم و سرکوب را از مردم تان برنخواهد چید و شما را تکریم و تعظیم نخواهد کرد و در محاسبات داخلی و بیرونی گنجایش نخواهید داشت!

با توجه به واقعیات فوق نیازی نیست تا در میان خود جوی خون جاری کنید، حرمت های همدیگر را بشکنید، سازه های محکم و سست دوستی ها و آشنایی های تان را خراب کنید و فرصت های خوب تان را برای ایجاد تعامل و همکاری با همدیگر خراب و درباد کنید، برای چنین انتخاباتی، نیازی نیست خود را مسخره و مضحکه دیگران و قصه هرکوی و برزن سازید!

راستی!
یادتان باشد هر انتخاباتی را می توانید به فرصت های برای رشد نیز تبدیل کنید: تلاش کنید حافظه تاریخی و سیاسی و فرهنگی و امنیتی مردم تان را فعال نگهدارید.
به تجربه های امروز تان درباب سیاست و حکومت این سرزمین بیافزایید.
شگردهای شیطانی سیاست گران را بشناسید.
انواع دروغ ها و دغل های اربابان قدرت قومی غیر اخلاقی بفهمید؛ اما با تعامل گسترده با کاندیداها به همگان بفهمانید که نسل جدید و جوان مردم تان در این سالها تغییر استراتژیک کرده اند.
آن ها از مطالبات اساسی و استراتژیک خود نمی گذرند.
آنان برای بازی انتخابات که برنده های شان دست کم انسان های فاقد روحیه و عدالت طلبی هستند؛ اصول و فروع خود را دارند. بفهمانید که رای انسان هزاره ریشه در شعور و شرف و رویاهایی دارد که برای این آب و خاک دارند، ریشه در عدالت و آزادیی دارد که برای مردم خود می خواهند دارد؛ ریشه در رشد و پیش رفتی دارد که برای کشور خود آرزو دارند؛ ریشه در ارزش ها و طراحی هایی دارد که برای سربلندی و سرفرازی شهروندان کشور خود ساخته و آماده کرده اند!
سعی کنید قیمت رای انسان هزاره را افزایش دهید.

سعی کنید فاشیست های تشنه قدرت را در این روزها که نیاز به رای و حمایت شما دارند دستکم به گونه موقتی و ظاهر سازانه وادار به گویش و گرایشی انسانی، حق محور و دموکراتیک نمایید. سعی کنید از همه کاندیداها سند و مدرک بگیرید که در فردا و فرداهای دیگر وقتی به دروازه های تان برای رای می آیند خودشان طرح و برنامه هایی را برای توسعه مناطق و ترویج و استقرار رویاهای ملی تان پیشکش نمایند!

راستی!
یادتان باشد هیچگاه سخنگوی هیچ یک از تیم های انتخاباتی نشوید.
سخنگویی از جهتی مانند معاونت ریاست جمهوری برای دیگران موجه و زمینه ساز تبعیض و ترویج باورهای فاشیستی و راسیستی شان است و برای ما بنیان افکن، مایه نفاق، شقاق و دست کم بی خاصیتی است. اگر کسی آرزوی سخنگویی و گل کردن و نقل و نقل محافل و مجالس شدن را در سر می پروراند؛ یک بار به روزگار برخی از سخنگویان حکومتی نگاه کند که چه قدر ویران و تباه هستند، چقدر بیهوده و بیچاره اند! چند روز دیگر اشرف غنی و دارو و دسته اش به اوطان خود در خارجه بر می گردند. اما آن ها کجا خواهند شد. با مردم خود چگونه روبرو خواهند شد؟ واقعا نمی دانم این جماعت سخنگوی با این همه کینه شتری تلنبار کرده در میان مردم چه خواهند کرد؟

در یک کلام توصیه می کنم هیچگاه سخنگوی و جارچی و مدافع سیاسی کاندیداها نشوید. چرا که برای شخص شما هیچ چیزی نخواهد رسید و برای مردم تان نیز مایه مسرت و رشد و رفاه نخواهد شد. حقیقتا برای من چیزی آزار دهنده تر از این که دو نفر هزاره برای دفاع از تبارگرایان و تمامیت خواهان و انحصارطلبان به جان هم بیافتند، نیست!

یادتان هست که برخی از ما چطور بر سر عبدالله و غنی به جان هم می افتادیم؟ چه چیزی حاصل مان شد؟ یکی از این سخنگویان که سالها در بلاک دکتر عبدالله روضه خوانده بود(!) پس از تشکیل حکومت وحدت ملی خانه نشین شد، عبدالله پشیزی برایش ارزش قابل نشد و مزد و معاش و صله و نواله ی به او نداد؛ آن شخص تعریف می کرد که در ایام خانه نیشینی اش، حتی خانواده ام مرا به خاطر فداکاری هایم برای عبدالله که بی پاداش ماند مسخره و سرزنش می کرد!

در یک صورت به رسانه های جمعی و اجتماعی بروید که فرصت و مجالی برای درس دموکراسی و توضیح بایسته های انتخابات و کمک کردن به بالا بردن قوت داوری شهروندان و افزایش فرهنگ عمومی مردم رای دهنده کشور داشته باشید. این مورد یک نوع آموزش مدنی و سیاسی است. یک نوع خدمت فرهنگی و حسنه اخلاقی و سیاسی است که انسان با فر و فرهنگ ما باید به خوبی و درخشش انجام دهد.

عارف رحمانی

>>>   آقای رحمانی
بیایید یک لطف کنید و کتاب خاطرات یا حد اقل یاد داشت های دوران انتخابات و هشت سال وکالت تان را بدون خود سانسوری نشر کنید که سخت نیاز و مفید است.
اگر احتمالن پولی رشوه گرفته اید و یا تحفه یی بابت این کار یا آن کار بدست آورده ئید و مهمتر از همه اگر حکومت در زمان رای گیری برای وزرا به شما پیشنهاد پول داده یا شما شاهد اخذ پول حکومت توسط کدام وکیل بوده اید یا از این قبیل مسائل را حتمن فراموش نکنید.

>>>   این رحمانی عجت اعجوبه ای است مدتی است که در کرسی وعظ و نصیحت تکیه زده و همانند صبغت الله مجددی و پیر گیلانی و ... مردم را صبح و شام نصیحت می کند. اگر به این راحتی است خود تان یک کمی تعدیل روانی در خود تان ایجاد کنید. در این کشور بی صاحب هر کسی از هر دری می گوید و می نویسد. دموکراسی غربی و پررویی افغانی ترکیبی نامبارک که پیامدش فقط خودنمایی است.

>>>   آفرین بر عارف رحمانی درود فراوان بر او که درد مردمش را درک کرده وعالمانه ودردمندانه سخن می گوید. امید است مردم عزیز ما ازگذشته پند بگیرد
هرکه ناموخت از گزشت روز گار
هیچ ناموزد زهیچ آموز گار
سخن کزدل برآید لاجرم بردل نشیند.
شیخ زاده شمالی

>>>   جناب رحمانی، تو میخواستی برای مکاتب نی قلعه خودتان و برای مساجد فرش و برای منطقه کلینیک بیاورید. تا بحال، هرچه انکشاف در منطقه رخ داده است را به نام خود مصادره کردید، در حالی که مردم می دانند که جنابعالی کاری انجام ندادید.

>>>   آقای رحمانی مگر خود تان چند روز پیش مداح خان وردک نبودید؟ مگر شما سر به هر دری نزدید؟ شما با هیچ کسی معامله نکرده اید؟ شما و همراهان تان (نمایندگان تشریفاتی و تمدیدی غزنی) پس از این همه سال نان مفت خوردن یک بار برای این مردم گزارش کاری بدهید که چه شاهکاری کرده اید؟ خوشا به حال کسی که عیوب خودش او را از عیوب دیگران باز دارد. خیلی برای شما و امثال شما متاسفم

>>>   آقای رحمانی : یک تعداد نان و روزی ضرورت دارند مجبور اند که نقاب های دیروزی را برداشته چهره بدل کرده به ثنا و صفت آین و آن وجدان فروشی کنند. یعنی سخن گو شود. درین کشور هرکه دروغگو تر و دیده درا تر دارای امتیاز بیشتر ! وجدان فروختن کاری هر انسانی نیست زمانیکه یک انسان از راست گویی پرهیز و دروغگویی را پیشه می کند و خود را در برابر همه رسوا و دروغگو معرفی میکند در مقابلش امتیاز مادی می گیرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است