‏فجایع تروریستی هر روز زمین و آسمان پایتخت و شهرها‌ و روستا های افغانستان را فرا می گیرد، صدها شهروند شهید و زخمی می شوند، هزاران تن دیگر، یتیم و بیوه و عزادار؛ اما هیچ کس مسولیتی نمی پذیرد، ابراز شرم نمی کند، استعفا نمی دهد، انتقام نمی گیرد، دریغ از یک عذرخواهی ساده از مردم‌ و قربانیان!

می دانید چرا؟ چون مرگ، فاجعه و ویرانی برای انسان افغانستانی عادی و معمول شده است. چون حاکمیت ارزش و بهایی برای زن و کودک و پیر و جوان و ملکی و نظامی این کشور قایل نیست. چون سیاست مداران و مسوولان مست چور و چپاول و غارت و پیداگری هستند. چون کسانی از مردم در پارلمان نمایندگی می کنند که برخی دل و جرات استیضاح و بازخواست مسولان خاطی و بی کفایت را ندارند. برخی گماشته دستگاه های امنیتی و تیم سیاسی حاکم اند، برخی دارای اجنداهای درجه یک دیگر هستند، یک اقلیت طرفدار و دلسوز مردم و نظام وجود دارد که از هر سو تحت فشار هستند و کاری از دست شان بر نمی آید؛ چون جامعه مدنی و نهادهای دادخواهی از سرکوب و تکرار فاجعه ۲ اسد( سرکوب جنبش روشنایی) می ترسند چون هیچ کس در قبال دیگری خود را مسول نمی داند.

اما اگر انسان افغانستانی حرمت و ارزش خود را پیدا کند، فاجعه ها جدی گرفته شود و فاجعه تلقی شود، حاکمیت و سیاست مداران در قبال حرمت جان و مال مردم مسولیت پذیر شوند، جامعه مدنی و موج های دادخواهی انسانی آماده پرداخت هزینه شوند و خلاصه اگر معادله کنونی بر عکس شود، تروریستان سرکوب می شوند، دولت مسوول و پاسخگو و ملتی سرفراز و جامعه پیش رفته و امن و آرام شکل می گیرد.

عارف رحمانی

>>>   ریاست امنیت ملی مسئولیت خویش را ادانموده برای تمام وزارت خانه ها ریاست ها کمپنی ها انجوها پوهنتون ها دکانداران سرایداران مکتوب متحد المال فرستاده که شما درخطر هستید !!!
هدف ازین مکتوب سراسری اینست که اگر تصادفا دریکی ازین ادارات که مکتوب را اخذکرده واقعه صورت گرفت آن وقت ما میگوئیم :
ما خبرداشتیم برای شان رسمی مکتوب فرستادیم اما اینان غفلت کردند مکتوب مارا جدی نگرفتند!!!
اگر حادثه صورت نگرفت کی است که بیاید واز ریاست امنیت ناملی یا به اصطلاح عام ( کمپنی خصوصی پنسیر وردک ) را بپرسد که چرا حادثه نشد وچرا دروغ گفته بودید!پ
امروز دروزارت خانه ما تمام اناث را رخصت کرده بودند چون مکتوبی از امنیت ناملی ناکام ذسیده بود که شما درخطر هستی!!
بدون دلیل وواقعیت همانند چوپگان دروغگو برای مامورین تشویشوسراسیمه گی خلق میکنند ، وقتی چنین مکتوبی به ادارات میرسد آنان فکر میکنند تنها برای آنها مکتوب آمده البته ریاست امنیت از چیزی آگاهی دارد ،درحالیکه درحقیقت ریاست از هیچ چیزی آگاهی ندارد وبا چنین مکاتبی می خواهد خودرا از زیر بار مسئولیت برهاند!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است