از عید رمضان تا این عید، انسان‌های زیادی را در رویدادهای تروریستی از دست دادیم که هر کدام آرزوهای فراوانی را با خود به گور بردند.

جنگ افغانستان یک جنگ نامقدس داخلی با پوشش منطقه‌ای و جهانی ست که امیدوارم هر چه زودتر ختم شود. برای رسیدن به صلح نیاز به مدارا و کوتاه آمدن همه طرف ها است. ما جوانان شهرنشین که در شکل‌دهی افکارعامه نیز نقش داریم باید طالبان را بگونه واقعی و نه بر اساس تیوری توطئه بشناسیم. طالبان قبل از هر مسئله بیرونی، یک قرائت خاص سیاسی و ایدیولوژیکِ بومی بخشی از کشور ما است.

دهها هزار سرباز طالب بر همین اساس جان داده اند...
از سویی دیگر طالبان مجبورند مسایل جدید را بپذیرند، به حقوق زنان و اقوام کشور احترام بگذارند، به قرائت دیوبندی از حکومت‌داری پایان دهند و بخشی از دولت- ملت افغانستان باشند.

در غیر اینصورت رنگ سُرخ خون است که هر روز در شهر و خیابان و جبهه به چشم خواهد خورد.
به امید صلح عزت‌مند و پایدار در کشور رنج‌کشیده ما!

جاوید بیات

>>>   طالب اگر دربندی باشد یا آکورد خنک یا برروی یا وهابی یا هر نام دیگر همان خوارج زمان است و زن زیر پای پاکستان

>>>   یگانه راه حل در شرایط فعلی ایجاد فدرال است طالبان و هر آنکسی که هواخواه و طرفدار شان است بروند در کنار شان و در ایالت فدرالی طالبان زندگی کنند و از زدگی خود لذت ببرند و دیگران را بگذارند به حال خود شان در در مملکت صلح و آرامش بیاید

>>>   کسیکه درقرن۲۱ نمیداند سربریدن یک حیوان بی زبان وبیگناه٫ریختاندن خونش٫ کباب کردن گوشتش وزهرجان کردن ان گناه است نه ثواب٫خودش قابل ذبح کردن است.
عاقل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است