واقعییت این است که برای به ثمر رساندن مذاکرات صلح و توافق صلح با طالبان از بُعد داخلی چه قبل از انتخابات و چه بعد از انتخابات ریاست جمهوری و چه بدون انتخابات، اشرف غنی طرف اصلی این مذاکرات و توافق است.

اگر انتخابات برگزار شود، غنی با آرای شصت درصدی که زمینه ای آن را آماده ساخته است، برندۀ قطعی خواهد بود و طرف اصلی مذاکره و توافق صلح با طالبان را اگر توافقی در کار باشد، می سازد.
اگر انتخابات برگزار نشود، بازهم غنی به عنوان رییس جمهور طرف اصلی مذاکره و توافق صلح شمرده می شود.

توافق صلح بدون برگزاری انتخابات ریاست جمهوری با فشار امریکایی ها و در یک تعامل پنهانی آن ها با پاکستان و طالبان، متضمن صلح پایدار نیست. چنین توافق در واقع دروازۀ خروج امریکا را از افغانستان باز می کند و بار افغانستان را از شانه های امریکا دور می سازد، اما آیندۀ ثبات و صلح پایدار را نه تامین می کند و نه تضمین. به خصوص که این توافق در همسویی و اتفاق نظر با تمام بازیگران منطقه ای و جهانی بحران و جنگ افغانستان از واشنگتن تا مسکو و پیکنگ، از اسلام آباد تا دهلی، از تهران تا ریاض و غیره مداخله گران و بازیگران حاصل نمی شود.

برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، هم برای ادامۀ دولت داری و دولت سازی مدرن و ملی، و هم برای شکل گیری یک دولت مشروع و مقتدرِ برآمده از آرای مردم در جهت به ثمر رساندن مذاکرات صلح و توافق صلح، بسیار مهم و ضروری است.

مذاکره و توافق صلح در ازای عدم برگزاری انتخابات، تخریب آن همه تعمیر و ساختمانی است که در این 19 سال علی رغم کمبود ها و نواقص برای دولت داری و دولت سازی ساخته شد و شکل گرفت. بدتر و تلخ تر آنکه هیچ تضمینی وجود ندارد تا بر ویرانه های این ساختمان چیزی به نام دولت و روند دولت داری مدرن ایجاد و ساخته شود.

این معضل و این نگرانی با تدویر یک انتخابات شفاف و عادلانه قابل حل و برطرفی است، ولیکن غنی تنها به ابقای خود برای یک دورۀ دیگر به عنوان رئیس جمهور در ارگ کابل می اندیشد و تمرکز دارد. اشرف در حالی که انتخابات، هم برای تداوم دولت داری و دولت سازی مدرن و ملی با تمام نواقص و بدی های آن یک اصل منطقی و حیاتی و بی بدیل شمرده می شود و هم برای به ثمر رساندن مذاکرات صلح و توافق صلح با طالبان، بسیار مهم و ضروری است. اما معضل کلان در این مورد که این اصل و نیاز را به چالش می کشاند و بی اعتبار می سازد، برگزاری یک انتخابات پر از تخطی و تقلب برای ابقای اشرف غنی در ارگ کابل است.

غنی از این ناگزیری وضعییت موجود که طرف اصلی مذاکره و توافق صلح با طالبان چه با انتخابات و چه بدون انتخابات، فقط او است استفاده می کند و با جدیت در صدد برگزاری انتخابات است تا از موضع قوی به عنوان رئیس جمهور منتخب در برابر امریکایی ها و طالبان ظاهر شود و طرف اصلی مذاکره و معامله با آن ها باشد.

رقیبان غنی در این وضعییت چه آن های که در درون دولت اند و چه در بیرون، چیز بهتر از او ارائه نمی کنند. یا چشم به لطف امریکایی ها دارند تا در هر گونه معامله آن ها را مدنظر بگیرند و یا در مقتدیان طالبان قرار گرفته اند تا در سفرۀ امارت و قدرت طالبانی جایی داشته باشند.

محمد اکرام اندیشمند

>>>   غنی می خواهد انتخابات کند، چون با برنامه ریزی که برای تقلب نموده اطمینان دارد که برنده انتخابات است. اگر احیانا درانتخابات برنده نشد، نتایج انتخابات را نمی پذیرد و گزینه حکومت موقت را مطرح می کند.
تاسف به حال غیر پشتون ها که روبه رحم امریکا، غنی و طالب مانده اند.

>>>   آقایان امریکا از افغانستان خارج نمی شود. دست ترامپ در انجام این امر باز نیست. سیایت خارجی امریکا به دست سازمان های جاسوسی، اتاق های فکر و استراتیژیست های بزرگ این کشور تعیبن می شود. غوغای ترامپ آب را از اب تکان نمی دهد زیرا افغانستان حتی بعد از خروج شوروی در محور توجه نطامیان امریکا قرار داشت و آنها برای برامدن نیامده اند.
صائب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است