از «شورای تاجیکان» تا تمام انجمن‌ها و حزب‌های زود‌از‌هم‌فرو‌پاشی که در هژده سال پسین در درون و بیرون افغانستان برای نجات تاجیکان پی‌افگنده‌ شدند، یکی هم کارا و درمانگر درد تاریخی و رنج‌ بی‌خبری تاجیکان نشد. چرا تاجیکان ناکامند؟ برای پاسخ دادن به این پرسش باید روان جبُن‌زده و اجتماعی تاجیکان را ژرفتر بکاوییم که اکنون مجال و فرصت آن نیست. مگر به گونهٔ کوتاه می‌توانیم چند علت مهم ناکامی تاجیکان را بربشمریم:‌

آزمودگان:
دست کم در هژده سال پسین، تاجیکان را کسانی گروگان گرفته‌اند که در هیچ دورهٔ از آنها چیزی ساخته نبود. تمام سالخوردگانی که از برای تغییر در سرنوشت تاجیکان قلم می‌زدند و می‌زنند کسانی هستند که در دوره‌های گوناگون خود دلیل پراکندگی و بی‌سامانی تاجیکان بوده‌اند. ناکامانی که حتا در دوره‌ٔ درقدرت‌بودنشان نتوانستند کاری بکنند، امروز از روی کوچ‌های نرم اروپایی و امریکایی یا از درون ماشین‌های شیشه‌دودی و کاخ‌های بلندشان در افغانستان، بوسه پیغام می‌کنند، تا «گره از کار فروبستهٔ ما» بکشایند.

تاجیکان چپ‌زده:
چپیان ناکام به دو دسته تقسیم می‌شوند. یکی آنهایی که شریک قدرت شدن با اخوان یا به گفتهٔ خودشان اشرار را ننگ می‌دانند و یک گناه نابخشودنی و آنهایی که برای یک وقت‌ نان پایبند هیچ‌گونه اخلاق فکری/حزبی نیستند و هر اخوانی که بلندتر غُر زد، «لینن کبیر» را «لیلین کثیف» خوانده به مدحش می‌پردازند و به دهلش می‌رقصند. چپیان دستهٔ اول که سنگر گرم مبارزه‌شان «فیسبوک» شریف است، گاهی حکیمانه و همه‌چیز‌فهمانه جمله‌یی چند بر ما ارزانی می‌دارند و دل به هوراها و چک‌چک‌های «فیسبوکی» شاد. مگر چپیان دستهٔ دوم، بویژه در هنگام انتخابات ریاست جهموری، به آموزگاران اخلاق و ره‌گشایان هم‌چیز‌فهمی تبدیل شده در نهایت بی‌حیایی و دیده‌درایی به درمان سر کل دیگران می‌پردازند.

تاجیکان دین‌زده:
خوبی دین‌زدگان یا اخوانیان دقیقا در بدی‌شان است! شف شف نمی‌کند! ایشان حاضرند با سگی از دری بگذرند مگر با یک تاجیک کافر نه! تعریف کافر هم برای‌شان خیلی پیچده و جنجالی نیست!‌ هرکه اخوانی نباشد کافر است! به عبارت دیگر در دکان اخوانیت، تمام تبار تاجیک با شکوه فرهنگی‌اش، یک برادر مجاهد نیرزد، حتا اگر آن برادر مجاهد گلبدین خان باشد.

قربانیان:
اخوانیان، پس از پیروزی بر «کافران» دروازه‌های افغانستان را به روی افراط‌گرایان باز کردند و در کم‌ترین وقت تمام زیرساخت‌های اخلاقی و فرهنگی جامعه را از میان برداشتند. جوانان ره‌گمی که در این فضا بزرگ شدند، از روی نومیدی، جای خودسازی و انسجام‌فکری به دور هر منی که بلندتر لاف رهبری زد گرد آمدند و نومیدتر از پیش برگشتند. با آنکه پررنگ‌ترین نقش در تاریخ افغانستان را تاجیکان بازی کرده‌اند، امروز تاجیک مترادف سست‌عنصر بودن و کله‌خامی‌ست! چرا؟

چون یک مشت تاجیک سالخورده، نابه‌کار، ناکام، آزموده، مزد‌بگیر و شرف‌باخته، هویت و عزت یکی از بزرگترین تبار‌های افغانستان را گاه پای جمعیت اسلامی و گاه پای عطا محمد نور و گاه پای عبدالله عبدالله ریختند! انگار پیش از اخوان و خلق و پرچم این تبار شرف و عزت و نداشت که هست‌وبودش را به کج‌فکری‌ها کوته‌بینی‌هاشان گره می‌زنند؟!

سالخوردگان عزیز! شما از اخوانی تا کمونیست آزمون‌تان را داده‌اید! همین که لاش‌تان بار دوش نسل جوان است کافی‌ست! دست از سرمان بردارید! بگذارید راه خودمان را برویم! بگذارید اشتباه خودمان را بکنم! اگر از شما چیزی ساخته بود ما اکنون در روزگار بهتری زندگی می‌کردیم! شما باید از سرافکندگی و شرمساری به خود اجازهٔ دهن بازکردن ندهید! چه رسد به رهبری یک تبار یا یک جامعه!‌ هزار سر را تر کردید، مرد تراشیدن یکی هم نشدید!

گذار از تنگا:
جوانان تاجیک باید به استقلال فکری برسند. بیشتر از سی‌سال جنگ و در‌بدری ثابت کرد که نه دین می‌تواند ما را جمع کند و نه رویا‌های «انترناسیونالیستی». ما در یک جامعهٔ سنتی با یک ساختار ارباب‌رعیتی و یک ذهنیت قبیله‌ای زندگی می‌کنیم! اگر امروز نجنبیم، خودکفان‌های فردا تاجیکان بدخشانی و تخاری خواهند بود! گرد‌آمدن دور هویت تباری و فرهنگی‌مان نخستین گام در راه برون‌رفت از بن‌بست کنونی‌ است! جمع‌شدن دور هویت و تبارمان به معنای بی‌مسوولیتی و بی‌پروایی در برابر هم‌نوعان، هم‌مهینان و هم‌سر‌نوشتانمان نیست! دقیقا از برای آنکه در برابر انسان این جامعه، از هر تباری که باشد، مسوولیت انسانی داریم، باید خودمان را سامان و سازمان بدهیم!

««خدا» آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش به دست خویش بنوشت»! ‌

غفران بدخشانی

>>>   درود بر داکتر عزیز! چپیان اتفاقن بیشترین جرم را دارند! اگر زیر شعار‌های انترناسیونالیستی‌شان دغدغه‌های قومی و سمتی پنهان نمی‌کردند، اگر دیگر اندیشان و قلم‌به‌دستان را قتل عام نمی‌کردند و صد‌ها اگر دیگر، امروز پایمال جهان نمی‌شدیم!‌
چپ به معنای اصلی‌اش در افغانستان اصلن وجود نداشت! سران قبیله‌ آمدند و سران حزب‌های چپ شدند! چپیان در پیشگاه تاریخ سرافکنده‌ترند! اخوان خب در کوه بود! انتظار بیدادگری از آنان می‌رفت و هنوزهم می‌رود
Wahid Jurat

>>>   با عرض سپاس دوست عزيز!
شعار ها انترناسيونالستى زاده و ضرورت همان زمان بود. اين مثال را در بين چپى هاى ايران و ساير كشور ها هم ديده ميتوانيد.
به نظر من بزرگترين دستاورد دوره زمامدارى چپى ها بويژه زمان كارمل ارمغان خود اگاهى ملى بود.
اولين بار در تاريخ اوغانستان يك هزاره با افتخار صدراعظم كشور ميشود. او كه تيكه دار قوم نبود.
من ميتوانم صد ها مثال را مشت نمونه خروار بيان كنم.
Wahid Jurat

>>>   از هر قوم و تبار،از هر ملیت و نژاد ،از هر دین و آیین،ار هر ایدیولوژی و از هر مملکتی که باشید،به انسانیت فکر کنید.
انسانیت به معنی حفظ زندگی انسان.حل مشکلات انسان و هم نوعی و غم شریکی انسانها و اشتراک در خوشی و غم انسانها و گام های ارزنده در راه بهبود زندگی انسانها و پیشرفت و ترقی آنها است.
عدالت و مساوات را در نظر بگیرید.حفظ محیط زیست را در نظر بگیرید.

>>>   با شعارها عملکردهای سکتاریستی و مملو از تعصب یک بار در سالهای هفتاد کشور را به آغوش گرم طالب رها کردید و اینبارهم به طالب و شاید به داعش بسپارید یک کمی شرم کنید هیچ قوم در باغ های سرخ وسبز نمی گردد. نظرشما نمایانگر هویت و شخصیت شماست.

>>>   به عقیده این کم سواداگر شرارت اشرار نمیبود شاید فعلا درسطح تاجکستان وازبکستان میبودیم(صد مرتبه بهتر از وضع موجود).گناه چپی ها درکشتن نه بلکه درناکشتن است(اگر سیاف وگلوراسربه نیست میکردندشاید جان هزارها نفررا نجات میدادند).
عاقل

>>>   اقای بدخشانی !احساس عالی تان قابل تمجیدوافتخار است.اما به فکر قاصر من ٫هرانکه درجغرافیای بنام افغانستان زندگی میکند٫بدون درنظرداشت ملیت تاخرعقلی پیشرفته دارد.پس ازانهاییکه تاخرعقلی دارندنباید انتظارچیزی مثبتی داشت.
تخاری

>>>   تاجکان دزد زده :
شمالی وال ها آنقدر دزدی غصب کردند که خالا همه مردم فکر میکنند همه تاجک ها دزد هستند ، هرچه غصب اختلاس دزدی سرقت قانون شکنی بود بیشترین سهم از شمالی جان بود ،

>>>   کریم خرم وزیر فرهنگ کرزی در کتاب به امر باداران خود زبان به بد گویی آمریکا مانند رفیقش کرزی باز کرده ودر آن از حماقت ها وناشایستگی های خود نگفته ولی در تلویزیون طلوع مردم و گوینده ای مطرح دامن رسوایی اش را بالا زدند و کسیکه در چوکی وزارت فرهنگ نشسته بود ولی با انداختن کتاب ها در دریای هیرمند و برکناری های عقده مندانه از تلویزیون ملی و به جریمه کشاندن گویندگان رسانه های کشور با فرهنگ و رشد آن به ستیزه جویی برخاسته بود در کتابش با خود برتر بینی فقط به توجیه اعمالش پرداخته وبا وجود ادعا نمودن اینکه بزبان فرانسوی بلدیت دارد . کلمه ای فرانسوی گالری را بجای کلمه ای نگارستان فارسی انتخاب نمود .

>>>   اگر سر نمیتراشد پس کجا را میتراشد بسیار دیر فهمیدی بدخشی وتخاری خودکفانک نخواهد بود بلکه هستند

>>>   درست است من ملت تاجک اوزبک وهزاره را درقدم اول متحد میکنم بعدبرادران پشتون رادراین اتحاد میکشانم قدم سوم کشورراازشرنا امنی وبی عدالتی نجات میدهم به لطف خدا

>>>   حقیقتآ در دوره قدرت نیروی های چپی بود که اقوام محروم کشور به حق وحقوقی رسیدند از جمله تاجیکان ، مخصوصآ در دوران حکومت زنده یاد ببرک کارمل ، ولی اخوانی ها خو تاجیکان را با تمام اقوام مطرح کشور جنگاندند. با پشتون ، هزاره و ازبیک در همین کابل جوی های خون را از مردم عام و جنگجویان خود شان جاری نساختند مگر؟
کابلی

>>>   دردت را درک می کنم فرزندم! منِ سالخورده، جزشرمساری چیزی برای گفتن ندارم.

>>>   لعنت بر کسانی که مردم را به نام تاجک پشتون وغیره از هم جدا می سازد.
زلمی

>>>   غفران! هیچ بدست نمیاید! تو فکر می کنی که همین تو هستی! مګر بعد از سامانیان کسی پیدا نشد! شما همان عنصریهای طلایی هستید!

>>>   تاجیکان سر نمی‌تراشند!
دلاک نیستند! اما رقصهای تاجیکی را خوب یاددارد!

>>>   مامردمی داریم رام وآرام وسربزیر.هرکی آمد،هرچی خواست،بااین مردم شریف ،گوسفندی وگوش به فرمان،کرد.عده ای این مردم ازدنیا بی خبررابه بهانه ای دفاع از دین به کوه وکمر کشاندندوگویاآن جهاد... رابه پیروزی رساندند که نتیجه اشرا دیدیم.عده دیگری به شانه های این مردم سوار شدند وازین سنگر آرام به سوی ارتجاع وامپریالیزم جهانی در راس امپریالیزم جهانخوار امریکا،تیرپرتاب کردندکه نتیجه آنرا هم دیدیم.همان امپریالیزم جهانخوار امریکایکجاباامپریالست های اروپایی با چند سناریوی ساختگی به خاطر شکار تروریست هاییکه خودشان ساخته بودند به کشور هجوم آوردند. بازهمین مردم رام وسربزیرلویه جرگه تشکیل دادندوفیصله هاکردندواشغالگران رابه دوستان بین المللی تبدیل کردند.حالا هم که به سراب صلح دل خوش کرده اند وبه استقبال طالبان صف کشیده اند.فکرنمی کنید مشکل مادرفقرسواد،دانش وآگاهی مانهفته باشد؟ به نظرمن نخستین ومهمترین وظیفه مامبارزه با جهل ونادانی وفقر آگاهی است.وقتی مردم آگاه باشند،حقوق خود را به درستی می شناسندوبرای بدست آوردن آن هر کاری که لازم باشد انجام می دهند.

>>>   همه سر به سر تن به طالب دهیم
به از آنکه کشور به داعش دهیم!

همه سر به سر تن به طالب دهیم
به از آن که کشور به تاجیک دهیم!

>>>   فکر نمیکردم غفران نام اینقدر بی ظرفیت باشد. تاجک یک درصد کافر اگر داشته باشد ۹۹فیصد مسلمان است حالا این عدد بیاید مطیع یک درصد کافری شود که به نوبت خود به سامان اشرف چسپیده است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است