در این روز ها اشرف غنی احمدزی مردم افغانستان را کور و کر فکر نموده خود را قهرمان جمهوریت قلم داد می کند در حالیکه پنج سال گذشته حکومت ایشان هیچ فرق با امارت نداشته است و چه بسا که در خدمت امارت بوده است.

جلسه لوی جرگه مشورتی صلح ، ایجاد گروه های مختلف برای صلح ، ایجاد وزارت برای صلح و بالاخره رهایی ۹۳۵ تن از سپاه و لشکر امارت از زندان ها به نام فرشته های صلح ، مگر کار برای امارت و خدمت برای امارت نیست.

شکل حکومت داری اشرف غنی احمدزی شباهت کامل با امارت طالبانی دارد ، فقط در جمهوریت نامبرده دیکتاتوری در لباس انحصار قومی تبارز یافته است و در امارت طالبانی در لباس مذهبی قومی و در محتوای و مضمون هردو یکی اند.

جای تعجب در این است که بردگان مسخ شده در بدل جیب خرچی و تطمیع این ادعای میان تهی را نشر نموده به شعور مردم بازی می کنند ، بی‌خبر از این که مردم افغانستان این ها را در عمل تجربه کرده اند و هیچ نیازی به سخنان عوام فریب و میان تهی ندارند ، روی همین علت است که نه اشتها برای شرکت در انتخابات دارند ، نه باور به انتخابات شفاف دارند و نه هم لازم است که جان های خود را به خاطر یک انتخابات که نتیجه آن را تقلب تعیین می کند به خطر اندازند.

حسن علی عدالت

>>>   غنی از روز اول یک طالب بود و تا زنده است یک طالب است غنی طالب فاشیست است

>>>   -افغانستان از کشور وارداتی به کشـور صادراتی تبدیل شد !!!!
بخاطذ انتقال دوکانتینر سنگ به چین از کشور وارداتی بعه صادراتی تبدیل شد،
یک هفته واردات نکن بعد می بینی چی میشود،
- در ظرف دوسال تمام السوالی رابرق میدهم !!!!!
ر

>>>   امارت را ديديم مملو از گشنگي و ظلم و استبداد و زور گويي بود در زمان امارت مردم نان خشك را از مندوي ميخريدند و تر كرده با اولاد خود ميخوردند در همين حالتي كه هيچ كار و بار وجود نداشت و مردم سخت دنبال يك تكه نان خشك سرگردان بودند از طرف طالبان امارت كيبل كاري و تحقير ميشدند. مادراني كه بيوه و بي سرپرست بودند بيشتر با مشكلات مواجه بودند و هر روز در روي بازار شلاق ميخوردند. اگر كسي لباس تميز و پاك ميپوشيد توسط طالبان ازار و اذيت ميشد و به اسم سرمايه دار لت و كوب ميشد و بالايش بهانه ميساختند كه راپور داريم ده ميل سلاح داري انقدر كيبل كاري اش ميكردند كه جواب چايش ميرفت و نزد همسايه و خويش و قومش رسوا ميشد بعدا ميگفتند خوب سلاح كه نداري پول ده ميل سلاح را بده. بنابرين مردم از ترس لباس نو و تميز نميپوشيدند همه افسرده و پژمرده در شهر ارواح كه اجازه تلويزيون و حتي راديو به جز راديوي امارت را نداشتند مانند مردگان متحرك زندگي ميكردند. پسران جوان همين قسم بي ابرو ساخته ميشد و در روي شهر سر شان قيچي زده ميشد. خلاصه يك كوچي چرك و چتل كه خودش كلمه خواندنش را ياد نداشت از مردم سوالات معمايي ميپرسيد و در روي شهر لت و كوب شان ميكرد.
اين بود يك گوشه كوچك رژيم امارت. فعلا جمهوريت بد تر از ان بالاي مردم بابايي ميكند و با وجود راي مخالف پارلمان به ذور هرچه خواست به شكل تعصبي بالاي اقوام كشور فشار مياورد و حتي در زبان و گويش مردم مداخله ميكند. امنيت را تامين نميتواند قوم جنگي را به اوجش رسانده و فساد اداري و اخلاقي تا اسمان رسيده.
پس بهترين راه براي نجات كشور و خوشنودي اقوام مختلف ساكن در كشور و پيشرفت و ترقي و عدالت اجتماعي و رفاه مردم و كشور همانا سيستم فدرالي است.
امارت تجربه شد نتيجه نداد. جمهوريت تجربه شد نتيجه نداد. يكبار فدرالي را هم باييد تجربه كرد .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است