تابش سعادتملوک فرزند محمد مهدی احمدیان در سال ۱۳۳۰ خورشیدی در محله خواجه عبدالله انصاری دیده به جهان گشود، این شاعر و پژوهشگر افغانستانی نخست سه سال در مکتب خانه ها و از سال ۱۳۴۱ تا سال ۱۳۴۸ در لیسه جامی درس خواند و سپس مکتب لیسه سلطان را به پایان رساند. استاد تابش در سال ۱۳۴۹ به ایران رفت و پس از مدت کوتاهی به میهن اش برگشت و تحصیلات اش را در دانشکده دانشگاه ادبیات و علوم انسانی کابل پی گرفت.
در همین دوره بود که وی تابش تخلص کرد.

در سال ۱۳۴۸ تا سال ۱۳۵۰ به فراگیری دانش های حوزوی پرداخت و در سال ۱۳۵۳ در مسابقه بزرگداشت روز مادر برنده جایزه نخست شد و در اخر سال ۱۳۵۳ از دانشگاه کابل دانشنامه لیسانس گرفت در سال های ۱۳۵۵ – ۱۳۵۶ در لیسه حبیبیه کابل تدریس کرد و مدتی نیز مدیر انجمن های علوم دینی و اجتماعی، فلسفه و زبان بود و در سال ۱۳۵۷ به خدمت سربازی فراخوانده شد، اما به سبب فعالیت های سیاسی و مذهبی دستگیر و زندانی شد.
استاد تابش پس از رهایی از زندان به ایران کوچید از سال ۱۳۵۸ به حزب اسلامی رعد افغانستان پیوست و پس از پشت سر نهادن فراز و نشیب های تشکیلاتی در سال ۱۳۶۷ از کارهای سیاسی کناره گیری کرد.

از تابش ده ها مقاله گوناگون در نشریه ها منتشر شده است، دهه پنجاه دوره شکوفانی شعر هایش بود و نام او را در میان شاعران افغانستانی بلند آوازه ساخت. این شاعر اندیشه ورز در شعر هایش تفکرات فلسفی را با احساسات شاعرانه در آمیخته است و سروده هایش در قالب های کلاسیک و نیمایی است.
از دفتر های شعر شعر منتشر شده استاد تابش میتوان به سرودهای مهاجر (ایران سال ۱۳۵۹) دوراهی (تهران ۱۳۵۹) منظومه حماسی انتظار (تهران ۱۳۶۰) لحظه های طلوع (تهران ، ۱۳۵۹) اشاره کرد.

از دیگر اثارسعادت ملوک تابش، آیا نهضت اسلامی افغانستان اسلامی است (ایران چاپ ۱۳۵۰) استعمار شوروی در رابطه با افغانستان (ایران ۱۳۵۹ خورشیدی)، (جامعه شناسی سیاسی در افغانستان ۱۳۶۰) و اثار دیگری از نگرش بر روادید های هفتم ثور، نگاهی به قیام ۲۴ حوت هرات، ششم جدی ۱۳۶۴خورشیدی نام برد.

شادروان استاد تابش پس از سال های ۱۳۷۰ اشعار خود را که به سبک نو و هم به طرز کلاسیک است در سه اثر جداگانه تدوین نموده است:
مهری در نیم شب، محتوای اشعار نو در یکصد و سی صفحه،
آفتاب ها، شامل چند پارچه غزل و بعضی هم به شیوه جدید،
زیر سایه های پل مالان عبارت از چهل قطعه شعر نو و غزل،
نمونه آثار غزلی به عنوان غریو:
بی تو سکوت شام من شعر سحر نمیشود
کودک لخت ناله ام دست بسر نمیشود
جوشش داغ دل مگر پوزش ما طلب کند
ور زحریف خجلتم زخم جگر نمیشود
رخوت شهر اگر نشد از نفس غریو پر
مرغ اسیر عاشقم صاحب پر نمیشود
بحرتوی، بهار تو، معنی روزگار تو
جز تو شکوه خاطرم ، خوب دگر نمیشود
خاطره ات اگرنشدهمسفر شبانه ام
نغمه، خواب مژده ، دیده ء تر نمیشود
یاد تو کرده آنچنان تابش خسته را فسون
کزستم فراغ تو هیچ خبر نمی شود

بیشتر فعالت های استاد تابش در سال های ۱۳۸۰ در هرات که مرتب شعر خوانی و نفد شعر در منزل جناب استاد بر گزار میشود اهل شعر و قلم در آن اشتراک می نمودند بنده نیز اغلب که در هرات بودم در مراسم شرکت می نمودم و چندین ویدیو فیلم نیز تهیه کردم که خدمت تقدیم میدارم.
استاد سعادت ملوک تابش سرانجام در ۷ میزان ۱۳۸۹ به سبب عارضه قلبی درگدشت و مردم شریف هرات به خصوص فرهنگیان را متآثر و غمگین ساخت و در جوار سلطان میر عبدالواحد به خاک سپرده شد.
روح اش شاد

محمود منجم زاده‏

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است