سخنگوی یک وزارت، سخنگو و پیام رسان وزیر است. در یک کشور نورمال، وزرا افراد با صلاحیت و مورد اعتماد خود را بحیث سخنگوی خود تعیین میکنند.

اشرف غنی که احتمالآ آخرین روزهای قدرت اتوریتر خود را، اگر تقلب در انتخابات صورت نگیرد، میگذراند، سخنگوی وزارت خارجه را، بار دیگر بدون مشاوره با وزیر خارجه، مانند یک مامور عادی عزل نمود. از آنهم، چیزی که بیشتر به یک دیکتاتوری شباهت دارد، او سخنگوی جدیدی برای وزیر خارجه تعیین نمود.

اشرف غنی اینگونه به اعمال غیر مشروع و ضد یک اداره سالم و نورمال به تخریب بنیادهای دولت میپردازد. برخی ها این اعمال را "دولت سازی" مینامند. هیچ ارگان یا بنیادی نمیتواند قواعد حاکم بر خود را زیر پا بگذارد. دولت سازی تخریب بنیاد ها و قواعد یک دولت ضعیف شکننده نیست. آنهایی که تصور میکنند یک ساختار دولتی نوین بسازند، یا انقلاب میکنند یا کودتاه.

اولین شرط دولت سازی همگانی بودن آن است یعنی از تمام بخشهای جامعه بطورعادلانه و بدون تبعیض نمایندگی کند. حکومتی که مورد قبول اکثریت مردم نباشد، حتا اگر قانونی هم باشد، مشروعیت ندارد. فردا کسی که نا کمتر از یک میلیون رای دهنده انتخاب شود مشروعیت ندارد. حالا اگر او اشرف غنی باشد با این نوع انخاب میتوان دولت سازی کند؟

این دو سه اصل اولیه حقوق اساسی و دموکراسی است.

کریم پاکزاد

>>>   غنی از فشار باخت به طرف ابر دیوانه شدن میرود
یعنی دیوانه بود و حال دیوانه تر میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است