یک دیپلومات خوب در افغانستان دارای چه ویژگی‎هایی است؟
از دید بنده، به عنوان کسی که نزدیک به دو دهه با وزارت امور خارجه پیوند داشته و بیشتر از یک دهه مسایل سیاست خارجی را تدریس کرده، دیپلومات خوب و مفید به توسعه یافتگی افغانستان کسی است که:

در هر لحظه از کار در داخل و خارج کشور به یاد دارد که افغانستان دارای عظمت تاریخی و عزت اسلامی است که همزمان می‎خواهد عضوی فعال در جامعۀ جهانی باشد؛
دیپلوماتی است که همچون درختی تنومند، «ریشه»هایش در خاک افغانستان و «میوه‎»هایشان نیز در همین سرزمین باستانی و زیبا است؛
دیپلوماتی که دیپلوماسی را بهترین ابزار برای تبارز قدرت ملی‎ افغانستان در محیط بین‎الملل می‎داند؛
دیپلوماتی که فارغ از هر وابستگی به قوم، سمت، مذهب، زبان و یا هر خرده‎هویت دیگری، فقط به اعتلای منافع ملی افغانستان و ارتقای شهروندان خود به جایگاه شهروندان آگاه، آزاد، و مرفه در نظام بین‎الملل می‎اندیشد؛
دیپلوماتی که به سیاست خارجی به‎عنوان یک مقولۀ کاملاً «تخصصی» علمی و اجرایی می‎نگرد و با رعایت همین اصل وارد وزارت امور خارجه شده‎است؛
دیپلوماتی که پیش از ورود به وزارت امور خارجه، شناخت تخصصی لازم را از نظام بین‎الملل داشته، هنر تعامل و فن مذاکره با بازیگران آن را می‎داند و حداقل به یکی از زبانهای بین‎المللی تسلط کافی را کسب کرده‎است؛
دیپلوماتی که از بدو استخدام، کار در هر شعبۀ وزارت امور خارجه، از شعبات سیاسی و تخصصی گرفته تا شعبات اداری-مالی و خدماتی، را بخشی از دانش کلان تجربی و انباشتی خود می‎داند؛
دیپلوماتی که نظم شخصی و نزاکت‎های رفتاری و گفتاری در تربیت‎ وی است، و رعایت آداب دیپلوماتیک در دفتر کار، ملاقات‎ها، محافل و ضیافت‎های نان را بخشی از وقار و پرستیژ کشور خود می‎داند؛
دیپلوماتی که ملاک انتخاب برای تقرر در خارج را نه رفاه موجود در آن کشور و نه هم اندازۀ معاش و امتیازات، بلکه تخصص حوزوی/موضوعی، و میزان مؤثریت و مفیدیت خود برای تأمین منافع ملی کشورشان قرار می‎دهد؛
دیپلوماتی که قبل از آغاز مأموریت در خارج، حداقل سه سال تجربۀ کاری در حوزۀ مربوط به آن کشور در وزارت امور خارجه، خواندن حداقل پنج کتاب و دهها مقاله، و نوشتن حداقل چند مقاله در مورد کشور محل مأموریت خود را در کارنامه خود دارد؛
دیپلوماتی که باور کامل دارد در هر بستی، از سفیر گرفته تا سکرتر سوم و اتشه، نماینده و آینۀ مدنیت و پرستیژ کشور خود در محیط بین‎الملل هست؛
دیپلوماتی که با عزت نفس، غرور عاقلانه و مناعت طبع در تعامل با خارجی‎ها به کشورشان در جهان شأن و عزت می‎دهد؛
دیپلوماتی که از زمان تقرر در خارج، برای بازگشت دوباره به افغانستان و انتقال تجاربی که در دورۀ کاری‎ وی از تعامل با جهان آموخته‎ به زادگاهش ثانیه‎شماری می‎کند؛
دیپلوماتی که هیچگاه پناهندگی و لذتِ زندگی و رفاه در خارج را بر عزتِ بازگشت و خدمت به کشورش ترجیح نمی‎دهد؛
دیپلوماتی که بعد از ختم مأموریت، با نوشتن یک رساله و ارایۀ پیشنهادات مشخص، فرصتهای بکری را در روابط میان افغانستان با کشور محل مأموریت خود کشف می‎کند و این تحقیق کارآمد را در اختیار مقامات وزارت و همچنین شخص جانشین خود قرار می‎دهد؛ و
دیپلوماتی که کارمندان جوان‎تر و تازه‎کارتر از خود را بخشی از سرمایه‎ی دستگاه سیاست خارجی کشور می‎پندارد و از هیچ کوششی در انتقال تجربه و حمایت از رشد آنها دریغ نمی‎ورزد.

(بخش تقدیم کتاب حکمت و حکمروایی (جلد اول): در سپهر سیاست خارجی افغانستان، نوشتۀ دکتور فرامرز تمنا)

>>>   یک دیپلمات خوب وماهر آنست که اگر برای سفارت تعمیر خریداری میشود آنرا بنام مالکیت شخصی خود راجستر کند ، از درک صدور ویزه وپاسپورت خودرا به حد خود کفائی برساند، فامیل واقارب نزدیک خودرا از وطن بیرون نماید ، بعد از ختم دوره ماموریت پناهندگی سیاسی اخذنماید
ر

>>>   این قسم انسانها در وزارت خارجه افغانستان جای ندارد

>>>   اینجا نب نیز از سال ۱۳۷۳ به این مسیر پیوسته ام چهار بار در خارج مقرر و اینک دوباره و برای اخرین بار به افغا نستان همراه فا میل ام بازگشت نموده ام .
اما طی این سالیان در کشور ها و هیئت های مختلف از میان دیپلوماتان افغانی یک نفر را نیا فته ام از سفیر تا سکرتر ۳ که ده در صد ویژه گیهای فوق را میداشت .
با احترام
یوسفزی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است