کنش ها و واکنش های میانگروهی و یا انفرادی جریان ها و احزاب سیاسی که در این اواخر در رسانه ها و انترنیت بسیار اوج گرفته است که ریشه در اختلافات تاریخی سازمان ها و جریان های سیاسی دیروز دارد، در اختلافات میانگروهی تاریخی احزاب و در روابط گذشته کادر های بالایی و پایینی جریان های سیاسی (میان گروهی حزبی، فرکسیونی، حتی انفرادی، کیش شخصیت و ناشی از خودخواهی ها در یک سازمان سیاسی.)

گپ از این قرار است که از همان آغاز تشکیل احزاب و جریان های سیاسی، البته منظورم در اینجا تنها جریان های چپی است، حزب سیاسی با اندیشه واحد و ایدیالوژی واحد به مفهوم واقعی آن هرگز ایجاد نشده بود، امروز همه این جنگ و جدل های میانگروهی سیاسی حتی از یک جریان از یک مکتب سیاسی، نتیجه آن کفاندن همان عقده ها و زخم های دیرینه میانگروهی دیروز افراد و گروهک ها است، چون عقده ها در اثر گرمی و سردی عوامل خارجی بیشتر باز شده است، چنانچه می بینیم، که کشمکش های فیسبوکی و انترنیتی چه در میان خلقی ها و پرچمی های دیروز چه در میان شعله یی ها و یا سامایی های دیروز و چه در میان «ستمی» های دیروز (سازا و سفزا) مسایل و موضوعات لاینحل و بحث برانگیز گذشته شان که سر هم تراکم نموده اند، متأسفانه امروز هم بصورت علمی و اکادیمیک و دوستانه به بحث و گفتگو گرفته نمی شود، فقط عقده کفانی است و با هر وسیله ای که می شود حقیر ساختن و خورد ساختن رفیق دیروز شان است، از هرجناحی که هستند و در هر مقامی که هستند، با هتک شخصیت، با بی حرمتی به رهبران دیروز شان و با سمپاشی بر ضد یکدیگر همراه است سعی و تلاش صورت می گیرد، بهر وسیله ای که می شود باید در انظار عامه دوستان و رفقای دیروز خود را بد نام و خورد و خمیر بسازند، آنچه که نباید بازاری شود به ساده گی به تماشا همه گذاشته می شود، به قول معروف از گپ گپ می خیزد، دشنامنامه ها از نمایشنامه ها کوتاه به سریال ها تبدیل می شوند، سریال های دنباله دار گاهی تراژدی و گاهی کمیدی روز چند بار از از طریق اینترنیت به تماشا گذاشته می شوند.

بنابرین آنطوری که دیده می شود در آینده های نزدیک هم امید آن نیست که کدام حزب فراگیر در افغانستان ایجاد گردد، مسلم است، وقتی که احزاب فراگیر ایجاد نشود در برابر حکومت هر حکومتی که باشد، اپوزسیون هم شکل نخواهد گرفت، اما آنچه که مبیین است باز هم ارباب کل مانند گذشته به مردم افغانستان هم حکومت می سازد، البته حکومت نو در مابین ناخنک و هم اپوزیسیون ضد حکومت، در بیرون از ناخنک.
از درون و بیرون همین حکومت «وحدت ملی»
به قول معروف: متاع نو، با همان سوراخ های کهنه''
به فکرم ضرب المثل روسی است.

با درود
ض، بهاری

>>>   Gulnazar Farhad
آنچه بنده در مورد شکل گرفتن احزاب و نهوه مبارزه اعضای این احزاب نا کنون دانسته ام این است که:
شکل دهنده گان احزاب با در نظر داشت سلیقه های شخصی با حرکات تقلیدی دور ام جمع شده، بدون در نظر داشت معیار یک حزب سیاسی و بدون داشتن یک آیدیولوژی سیاسی علماً تنظیم شده، بعد بحث های آفاقی، بدون داشتن اهداف ابتدایی و نهایی نام شانرا میگذارند حزب!
البته دیده شده است که این احزاب نامنهاد در طول مبارزات ضد و نقیض شان یک هدف را دنبال نموده اند و آن تخریبات بیجهت و مبهم جانب مقابل شان بوده است،
احزاب چپی در افغانستان گاهی هم تلاش ننموده اند که مشترکات یکدیگر را درک نموده، اختلافات شانرا ریشه یابی نمایند. اصل راهکار مبارزه شان را همان ساختن شخصیت کاذب و قلابی از صدر به اصطلاح رهبری شان بوده است. کوتاه اینکه، فرجام مبارزات بی هدف این احزاب چپ نما را همه دیدیم که بیشرمانه از راه چپ منحرف گردیده با پذیرفتن غلامی افراطیون راستگرا با پای گذاشتن بر روی همه اخلاقیات مبارزات سیاسی، تسلیم دشمن اساسی خود شدند، حتی بعضی از این به اصطلاح چپ نماها، نسبت به چپگراهای افراطی چپگراتر شده اند.
با اینهمه، تاریخ به آخر نرسیده است، مبارزه جریان خواهد داشت و به گفته معمول "کا از دانه جدا خواهد شد" آنچه مهم است، مبارزین راستین باید نقش شان را فراموش ننموده تحت تاثیر شرایط زود گذر کنونی نروند، با درود

>>>   شروپساد متخصص ائتلاف ها وحزی سازی ها هستند ، حزب ساخت قا نونی ، حزب ساخت جنرال دین محمد، حزب ساخت احمد ولی مسعود، انجوی ساخت امرالله روند سرخ، چندین حزب انجو گونه دیگر که اینها ایجاد کرده اند، واعضای شان همه یک مردم است مثلا یک فرد درتمام این انجو ها شامل است هم در روند سرخ امرالله شامل اسن هم در روند دین محمد وهم در ده حزی دیگر که ساخت دزدان شمالی است ، مجموع همه شان بیست هزار عضو نمیشود

>>>   تا آدم ها تغیر نکنند هیچ چیز تغیر نمیکند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است