استفادهٔ ابزاری "دفاع از دموکراسی" و "حمایت.ازحقوق بشر " از طرف "جامعهٔ جهانی" در افغانستان!

یک مثال از این استفادهٔ ابزاری؛ در همدستی "جامعه جهانی" باتقلبات شرم آور و مشهود انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در دو نمونه ذیل برجسه می گردد:

۱ تهدید یوناما برای خفه ساختن صدای رسای مولانا عبدالله کمیشنر با وجدان کمیسیون انتخابات بخاطر تطبیق قانون وجلوگیری از به کرسی نشاندن تقلب در انتخابات ریاست جمهوری؛

۲ ـ معاملهٔ امریکا با اشرف غنی برای تبادله دواستاد گروگان گرفته شده توسط گروه تروریستی طالبان با سه تن از رهبران شاخهٔ حقانی ابن گروه در بدل نادیده گرفتن تقلبات انتخاباتی تیم غنی توسط امریکا ازیک طرف وموافقت غنی با رهایی انس حقانی وهمراهانش ازجانب دیگر؛

این امر نمایانگر این حقیقت است که آنهاییکه بیشتر ازهمه صدای حمایت از دموکراسی و رعایت از حقوق بشر را بلند می کنند؛ درعمل ازین ارزش ها فقط استفادهٔ ابزاری نموده و در جاییکه منافع شان ایجاب کند؛ این ارزش ها را بصورت بسیار خشن آن نقض می کنند!

نور محمد خرمی

>>>   خرمی صاحب معلوم میشود که آدم خوش‌قلبی هستی و تقریبأ به واژه هایی دموکراسی و حقوق بشر خوشبینانه می نگری. من درطول چندین دهه زنده گی ام در همچو جوامع هرگز نتوانستم رابطه دیالکتیکی بین این واژه (حکومت مردم) و رژیم هایی غربی را پیدا کنم اینجا همه اش چال و فریب و اغوأ ملت هایشان برای پر کردن جیب کیسه بران اشراف و ارستوکرات است (به اصطلاح بعضی هااشراف بی شرف).
وقتی می گویید: " آنهاییکه بیشتر ازهمه صدای حمایت از دموکراسی و رعایت از حقوق بشر را بلند می کنند؛ درعمل ازین ارزش ها فقط استفادهٔ ابزاری نموده و در جاییکه منافع شان ایجاب کند؛ این ارزش ها را بصورت بسیار خشن آن نقض می کنند!"
کاش چنین ابزاری در جهان با مفهوم واقعی خود موجودیت خارجی و فزیکی میداشتند. سیاست مداران امریکا هر روز یکدیگر را برای رسیدن به قدرت به تقلب متهم می کنند مگر رژیم شان همیشه همان رژیم ضد مردمی است مسقل ازینکه کی قدرت را می گیرد (جمهوری خواه یا دموکرات) بنأ همه چیز از سربند خراب است و آنچه در دیگ امریکا است در چمچه ما هم می آید. مردم هم بخاطر آزادی زبان و بیان درین رژیم های دموکراسی اجازه باز کردن زبان شان را ندارند. مثال زیر یکی از آنها است:

"کاندولیزا رایس، به عنوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید در سال 2003، روزنامه نگار نیویورک تایمز را به کاخ سفید فراخواند و خواستار عدم انتشار گزارشی درباره عملیات سیا در ایران شد. او با آگاهی از عواقب احتمالی و واکنش عمومی، تصمیم به انجام چنین اقدامی گرفت. پس از انتشار مقاله هایی مشخص شد كه کاندولیزا این نشریه را تهدید كرده است. این رویکردی عادی برای کاخ سفید بشمار می رود و نیویورک تایمز اغلب مجبور بود اطلاعاتی را که منجر به تضعیف اقتدار ایالات متحده می شود را پنهان نگه دارد."(اقتباس از اسپوتنیک)
آزاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است