زنان، اقلیت های قومی و مذهبی، سه گروه مهم قربانی ذهنیت معیوب گروه هایی از اجتماع در طول تاریخ و در سراسر کره ی زمین بوده است. تمایزها، در نظام های اخلاقی، هیچگاه عامل امتیاز نبوده و نیستند؛ لیک در ذهنیت معیوب، همه چیز وارونه است. از "تحقیر" و "تمسخر" آغاز می شود و با "انسانیت زدایی" از دیگران ادامه می یابد و در نهایت، ایستگاه پایانی این نگاه، "خشونت" در ابعاد مختلف آن است.

در همه کشورها در متن قوانین، دستکم برای ظاهرسازی، از عدالت سخن به میان آمده است. اما این که متن قوانین به رویه ی جاری در رفتار جمعی شهروندان یک جامعه بدل شود، ساز و کارهای دیگری لازم است که در کشورهایی مثل افغانستان کسی آن را جدی نمی گیرد.

نصاب تعلیمی و تحصیلی، متون و مفردات درسی معارف و تحصیلات عالی کشورها و رسانه های جمعی اگر وارد میدان نشوند، ذهنیتی که انسانیت بنی آدم را بر مبنای فرم و فیزیک چهره و تفاوت های فیزیولوژیک عیار سنجی می کند، همچنان در جامعه جولان خواهد داد.

کشوری که بخش قابل توجهی از استادان دانشگاهش پوهاند لیسانسیه های تنک مایه و غالب نمایندگان پارلمانش افراد فاقد سواد قانونگذاری و رسانه های جمعی اش تابع سیاست های قومی و حزبی است، خشونت در انواع مختلف خود، بیشتر از دیگر جوامع، جلوه گری دارد. نیکتایی و عمامه، چپن و دریشی، چادر/ مانتو در این میان نقشی ندارد، مهم ذهنیت معیوب و مفلوکی است که به قربانی کردن"دیگری" و "غیرخودی" عادت کرده است.

سید محمد مهدی افضلی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است