اخیرا در تعامل روسیه و آمریکا رقابتی از نوع جنگ سرد به ملاحظه می رسد که بعید نیست تا در کوتاه مدت حوزه های گوناگون روابط بین المللی این دو ابر قدرت را درگیر خود کند.

اجلاس دو روزه ی ناتو در لندن نگرانی جدی تری از تهدید روسیه و قدرت یابی چین نداشت. مشکلات داخلی اعضا که در صحبت ها گاهی مخالف و متضاد سران کشورهای عضو برجسته تر از همیشه بود.

ناتو که بزرگترین پیمان امنیتی حال حاضر دنیا است در چند منطقه ی مشخص به شمول افغانستان در گذشته زیر عنوان جنگ سرد با پیمان امنیتی حریف (ورشو) درگیر بوده است که امروزه هم اگر رقابت میان آمریکا و روسیه جدی‌تر شود شکی نیست که محور افغانستان بحیث یکی از محورهای درگیری و رقابت برای طرفین اهمیت دو چندان پیدا کند.

علیرغم همسویی فدراتیف روسیه و چین در امر مبارزه با تروریزم ایالات متحده و ناتو در 2001 هر دو قدرت از زمینگیر شدن نیرو و امکانات آمریکا در افغانستان ناخشنود نبوده اند و حتی در مقاطعی پس از سال های نخستین این روند را مستقیم و غیرمستقیم تبانی هم کرده اند.

در پهلوی سایر نقاط قابل توجه و علاقه ی آمریکا به گفتگو با طالبان یکی هم جلوگیری از تمایل طالبان به افتادن در ایتلاف نیروهای ضد آمریکایی نظیر روسیه، چین و ایران بوده است که تاهنوز به نتیجه ی ملموسی نرسیده هر چند قرار هم نیست که بی نتیجه به پایان برسد.

آمد و رفت های مقامات آمریکایی و کشورهای عضو ناتو به کشورهای منطقه و افغانستان را بیشتر می توان در همین راستا تجزیه و تحلیل کرد زیرا در عدم هماهنگی نیروهای کارآمد داخلی و کشورهای همسو در منطقه هراس از شکست مفتضحانه ی ناتو در جنگ افغانستان که حالا ریشه در رقابت بین ناتو و روسیه نیز پیدا کرده است وجود دارد.

شکست در جنگ افغانستان برای آمریکا و ناتوان چنان سنگین خواهد بود که خاطره ی تلخ شکست و فروپاشی پیمان ورشو را در پایان جنگ سرد در ذهنیت روس ها به فراموشی خواهد برد.

بنابر آنچه به صورت فشرده گفتم برای آمریکا، روسیه، چین، اروپا، هند، ایران و غیره حالا افغانستان نه به لحاظ اینکه کشوری دارای دولت قوی، اقتصادی شکوفا و زعامتی برآمده از دل دموکراسی باشد حایز اهمیت است بلکه منطقه ای برای سربازگیری در جنگ سرد نیابتی شان علیه یکدیگر است!

برنا صالحی

>>>   برنا صاحب زیاد وقت از عطای چور توصیف میکردی چرا حالا نمی نویسی؟
( فرزند فرزانه بلخ!!!! )

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است