حلیم تنویر قرایت حکومتی از مفهوم وحدت ملی را بیان کرده است. قرایتی که به صورت تاریخی گل‌ خان مهمند از آن نمایندگی می‌کند و اکنون در ساحت فرهنگی در چهره یون و در حوزه سیاسی در سیمای اشرف غنی احمدزی ظاهر شده است.

براساس این قرایت حکومت افغانستان "دولت‌ سازی" را بعنوان مکلفیت اصلی خود تعریف کرده است اما این استراتژی نه از رهگذر احترام به هویت‌ ها، اقوام و فرهنگ‌ های رنگارنگ کشور که از رهگذر استیلای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی یک قوم و سرکوب و حذف سایر اقوام دنبال می‌گردد.

این استراتژی تاکنون هزینه‌ های سنگینی بر کشور تحمیل کرده و رهبران سیاسی پشتون را گاهی به دامن این و گاهی به دامن آن ابرقدرت انداخته است اما هرگز آنان را به آرزویشان نرسانده است. این رویه بجای نهادینه‌ سازی استیلای همه جانبه قومی بعنوان اصلی‌ ترین هدف آنان موجب عقب‌ ماندگی و وابستگی همه جانبه کشور به بیگانگان شده است.

احمدزی نیز در پنج سال گذشته با پشتوانه قدرت سیاسی و نظامی خارجی رهبران سیاسی اقوام را به حاشیه برد، وزرا و جنرالان هزاره را حذف کرد، جنرال دوستم و احمدضیا مسعود را کنار زد، با رییس اجرایی گلاویز شد و وزرای وابسته به وی را عزل و تحت فشار قرار داد. اکنون قریب به اتفاق نهادهای سیاسی، امنیتی و اقتصادی یکدست شده است و اگر غنی یک دوره دیگر بر سر کار بماند نوبت اعمال این سیاست در ساحت اجتماعی فرا می‌رسد.

سهمیه بندی کانکور آغاز اعمال این سیاست در بعد اجتماعی است و چنانچه حلیم تنویر گفته است سیاست دولت‌ سازی این حلقه فاشیست تا توزیع دختران هزاره به بچه‌ های پشتون نیز تعقیب خواهد گردید. تنویر از همفکران نزدیک غنی است. این قرایت هرنوع دادخواهی برای تحقق عدالت اجتماعی، شایسته‌ سالاری و توزیع فرصت‌ ها براساس حقوق شهروندی را ضد "وحدت ملی" و تلاش برای "تقابل قومی" تفسیر می‌کند.

در این ذهنیت جوانان عدالتخواه جنبش روشنایی و رستاخیز تغییر مستحق گلوله داغند و رهبران سیاسی چون محقق و دوستم شایسته حذف فیزیکی و ترور. دانش نیز وقتی تلویحا جوانان جنبش روشنایی را نفاق‌ افکن و ضد وحدت ملی و به گفته خودش شیخین (استاد خلیلی و استاد محقق) را طرفدار تقابل قومی می‌خواند طرفداری خود از قرایت حکومتی از وحدت ملی و دولت‌ سازی به شیوه ی گل‌ خان مهمند و غنی احمدزی را اعلان می‌ کند.

امین جوادی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است