| تاریخ انتشار: ۱۹:۲۰ ۱۳۹۸/۹/۱۸ | کد خبر: 161275 | منبع: |
پرینت
 |
|
برخی ها با تمسک به مقاله‌ی فلان و حرف فلانی و مهمتر از همه کنش بازیگران سیاست افغانستان به این نتیجه رسیده اند که سیاست یعنی قدرت و برای کسب قدرت می توان به هر وسیله ای متوسل شد و هر کسی هم که مثلا وزیر یا سفیر شد به معنی پیروزی سیاسی است.
هر کسی می تواند چنین برداشتی از سیاست داشته باشد اما زمانیکه ردای علم بر شانه‌ی چنین برداشت های سطحی انداخته می شود دیگر نمی‌توان هر نظری را پذیرفت. متاسفانه چرخش 180 درجه ای در سیاست افغانستان به امری معمول تبدیل شده است. آنهایی که فکر می کنند امروز می توان حرفی زد و فردا علیه خود عریضه نوشت یا نمی دانند که اپورتونیسم سیاسی چیست و یا می دانند و خود را به کوچه‌ی حسن چپ می‌زنند.
سیاست ورزی نه گریز از اخلاق انسانی است و نه بی مایگی فکری. هر کنش سیاسی در بستر اندیشه‌ای سیاسی می روید. آنهایی که بدون بستر فکری و در فضای معامله‌ی شخصی، سیاست ورزی می‌نمایند فرصت طلبان سیاسی اند که هر روز در آغوش یکی می غلتند.
داوود عرفان
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است