تاریخ انتشار: ۱۶:۲۸ ۱۳۹۸/۱۰/۷ | کد خبر: 161560 | منبع: | پرینت |
كرزى، رهبر مافياى سياسى و جاسوس چندجانبه در مصاحبه اخيرش با صداى آمريكا افغانستان را اشغال شده و غيرآزاد خواند و گفت كه گرداننده ی هر سه دور انتخابات، خارجى ها بودند. او با ژست كاذب گويا بعنوان يک افغان وطندوست اضافه نمود كه تا دست خارجى ها از افغانستان كوتاه نشود انتخابات واقعى و سالم برگزار نمي شود.
با اين ديده درايى و پررويى حامد خان خاطره ى از دوران ماموريتم در سفارت كبراى افغانستان در تهران به يادم آمد:
افغانستان اقامتگاهى در يک منطقه اعيان نشينى (الهيه) در تهران دارد كه بر فراز بلندى واقع است كه محل بودوباش سفراى افغانستان مي باشد. چند سال قبل در اثر كم آبى هاى ناشى از خشكسالى و براى رفع مشكلات آب در اقامتگاه مذكور، مسوولين ادارى سفارت تصميم گرفتند تا چاهى حفر كنند. با يكى از افغان ها كه كار و بار اينچنينى در ايران داشت، قرارى شد تا چاهى در اقامتگاه حفر نمايد. او كه آدم مسلكى بود كندن چاه را در بالاى تپه به نفع سفارت نديد و دلسوزانه به مسوول ادارى سفارت گفت كه كندن اين چاه درد شما را دوا نمى كند و مصرف زيادى دارد اما ضمن سخن برحق او از نظر مسوولين سفارت چاره ى ديگرى هم نبود و چار و ناچار كار كندن چاه آغاز شد.
روزها گذشت، هفته ها گذشت و كم كم از ماه هم مي گذشت اما از آب خبرى نبود كه نبود. روزى من با مسوول محترم ادارى كه دوست عزيزم است و بدون اجازه اسمش را در اينجا نمى برم، به ديدن جريان كار چاه رفتيم. كارگران خسته و نااميد كار مى كردند. با مسوولشان گپ زديم و پرسان كرديم چقدر به آب مانده؟ او چون افغان بود دلسوزانه گفت: بهتر است كندن چاه را متوقف كنيم زيرا امكان دارد يک ماه يا دو ماه ديگر هم كار كنيم و به آب نرسيم. دوستم با سخاوت و كاكه گى و ضمنا بطور مودبانه و غيرمستقيم به او فهماند كه تصميمگيرى در اين مورد مربوط تو نيست و برايش گفت: رى نزن! اگر ما به آب نرسيديم، شما و كارگرانتان به نان مى رسيد. (يعنى مزدتان را دريافت مى كنيد.)
حالا زمان آن است كه به حامدخان كرزى بايد گفت: اگر افغانستان اشغال شد و يا در انتخابات هايش تقلب صورت گرفت و آراى مردم به سخره گرفته شد. در عوض تو ناكس و همتبار متعصبت، عيش و عشرت رياست جمهورى را نموديد، سرمايه انباشتيد، قصر برآفراشتيد و چاكران گماشتيد كه هرگز در رستوران هاى غرب تصورش را نمى كرديد.
اگر در ادعايت صادق هستى اين را در زمان رياست جمهورى خودت مي گفتى. يادت است كه با اشتياق و ولع گفتى: حالى ايلا دادنيش نيستم!
محمد عارف منصوری
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است