جناب داکتر عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی با حفظ همه احترامی که به شما داریم، سپاسگزاریم که اگر به نیت استفاده از هوای خوب خارج از قصر سپیدار بیرون تشریف آورده اید و یا اینکه به منظور جویای احوال مردمی که مات و مبهوت لباس های گرم و شیک شما هستند به شهر و بازار قدم رنجه فرموده اید.

بهر دو حال کار خوب و بی پیشینه ی را انجام داده اید، اگر این اقدام شما غرض هواخوری است و یا احوال پُرسی هریک آن قابل توجه و در خور ستایش میباشد؛
مگر چه خوب میشُد که پای پیاده نه بل با همان تشریفأت خاص امنیتی و قطار وسایط زرهی در قسمتی از چمن ببرک یا بنی حصار و یا جاهای که آوارگان و بیجا شدگان داخلی به اُمید وارسی رهبران محترم حکومت وحدت ملی پناه آورده و در زیر چادر های پاره و فرسوده رحل اقامت گُزیده اند تشریف میبُردید، از وضع زندگی اسفناک مهاجرین و بیجا شدگان داخلی دیدن میفرمودید تا مشاهده می کردید که آواره شدگان مظلوم زیر چتر خیمه های پاره و فرسوده و زمین یخبندان بدون فرش از دست سرمای سوزنده ی زمستان چه میکشند و با چه حالی با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند تا در دل های شکسته ی شان قوت و اُمیدی جوانه میزد.

ایکاش سری میزدید به پُل سوخته، یا قسمتی از مسیر دریای خُشک کابل و میدانستید که هموطنان اکثریت جوان و سال خوردگان بیچاره ی شما با چه وضع فلاکت باری با سر و وضع چرکین و موی های ژولیده با دود و آتش هروئین و کوکائین و زرق آمپول های مورفین به استقبال مرگِ پیش از وقت میشتابند تا اقلاً دماغ منجمد و جسم ناتوان شان از طرأوت نسیم عطر لباس شما تازه و خیال شان به رویأ می پیوست.

به کوچه ها و پس کوچه های مُتصل حوزه های امنیتی پولیس تشریف میبُردید و از اهالی محل جویا میشدید که امروز چند جوان بخاطر تلفن های موبایل خود توسط سارقین مسلح کُشته و یا زخمی شده اند، تا اعتمادی در وجود مردم سبز میکرد.

از شفاخانه های دولتی و خصوصی بازدید به عمل می آوردید و جویای احوال زخمیان داخل بستر و مریضأن بی‌کس و بی دوا می شُدید که در اثر بی توجهی مسوؤلین با چه مُشکلی مواجه اند، تا باور شان میشُد که در این کشورِ بی پُرسان کم از کم کسانی با احساس و دلسوزی هم سُراغ میشود.

از سرک ها و جاده های داخل شهر بازید میفرمودند که در اثر بارش برف و باران در این فصل به دریاچه ها تبدیل شده و عبور اطفال ، زنان و سالخوردگانِ مجبور از آن بدون قایق دشوار به نظر میرسد، تا به آینده ی بهتر دل می بستند.

چه خوب میشُد تا یکبار هم اگر میخواستید به مندوی مواد ارتزاقی تشریف فرما میشُدید، قیمت مواد اولیه ی غذایی و حیاتی را می پُرسیدید تا آگاهی حاصل میکردید که رأی دهندگان فقیر شما با دستمُزد بسیار ناچیز که حتیٰ با دهم حصه ی از معاش ماهوار یکی از مشاورین محترم شما هم تطابق ندارد چگونه با زندگی میسازند و مخارج خانواده را تدارُک میکنند.

اگر چه باور داریم که شما و جناب رییس جمهور غنی و اکثریت همقطاران شما به نظریات و ملاحظات شهروندان تان احتیاج نیستید زیرا ماشأالله شما خود اهل خبره و از زمره ی شخصیت های آگاه جهادی و کاندیدای ریاست جمهوری افغانستان بوده و انتظار کسب آرأی اکثریت مردم و موفقیت تان را دارید، بنابرین اگر می‌خواهید بمثابه یک رهبر بدرخشید بدانید که ملت فقیر افغانستان هم بر گردن شما حق دارند تا گاه گاهی صرف نظر از موقف سیاسی تان منحیث یک هموطن از درد و رنج جامعه ی مُستمند و مُستضعف تان خود را حالی ساخته قدم رنجه فرموده مشکلات شان را وارسی نماید و از صد ها درد یک درد شان را التیام بخشید.

چه أجر عظیمی را کمایی می‌کردید اگر منحیث شخصیت دوم مملکت درب بی آدرس منزل پدر و یا مادر سرباز شهیدی را که بخاطر بقای زندگی من و شما جان عزیز خود را از دست داده و در خاک و خون خُفته است و خانواده های به ماتم نشسته ی شان محتاج لقمه ی نان خشک و یا اقلاً انتظار لطف خوش مسوولین بلند پایه ی دولتی هستند یا دروازه ی منزل شهروند عزیز و بی‌گناهی ما که در اثر حمله ی انتحاری تروریستان منفور و مزدور بنام طالب و داعش جام شهادت نوشیده اند و برای ابد با طبعیت و زندگی وداع کرده اند و نان آور خانه شان جُز پدر بیمار و یا مادر ناتوان کسی دیگری نیست بدون توجه به منشأ قومی، تنظیمی و طبقاتی شان با مهربانی و فروتنی دق الباب می‌کردید، تا برای ساعتی درد گُمشده ی جوان خود را با قدوم شما فراموش می‌کردند.

با حفظ همه احترامی که بشما و همه شخصیت های مطرح سیاسی کشور بدون در نظر داشت موقف سیاسی و تنظیمی تان داریم، توقع ما اینست تا به خواسته های بر حق ملت مظلوم افغانستان ارج گذاشته مردم تان را صاددقانه و مخلصانه احترام گذارید، در غیر این حال اگر منظور تان گشت و گُذار نمایشی در نقاط قبلاً مشخص شده ی شهر هدف است، توجه بفرماید که بوت و لباس های گرمِ قیمتی و فیشنی شما گِل آلود و کثیف نشده مجبور نباشید تا در این بُرهه ی حساس اعلان نتأیج انتخابات جهت خریده لباس به امارأت متحده عربی و یا اروپا تشریف نبرید.
(با احترامات فائقه)

اسدالله شیرزی

>>>   اقای شیرزی!
شما به داکتر عبداله احترام دارید ومن به شما.
اما سوالم از شما.
مگرشرم نیست همیشه درمورد لباس شخصی سرگردان باشیم که خوش سلیقه ویاهم درلباس پوشیدن خوش ذوق است.
ازنظر من بیسواد٫ باپتکی وتمبان ولنگوته وچپلی در محافل ظاهر شدن عیب است٫نه بالباس منظم وبا سلیقه.
عاقل

>>>   اگر ساده گی سرحد میداشت شاید ماامروز اینقدر بد بخت نبودیم.
مگر علت همه بدبختی های ما منظم لباس پوشیدن عبداله است؟

>>>   کومه های عبدالله عبدالله آنقدر پندیده است مانند اطفال دوساله ، این چاقی از بی حسی وبی دردی میشود خودش رئیس است و مصطفی مستور هم وزیر ، حالا دنیا به نظرش گل وگلزار است هیچ کمی ونقصی موجود نیست ، روزی نیست که بیست سی پولیس شهید نشود مردم ملکی کشته نشوند صد ها مشکل دروطن موجود است اما اگر دنیارا آب بگیرد ع سرش خبر هم نیست، خودش فامیلش مشکلی ندارد باقی مردم را اب ببرد
ر

>>>   ای برار ای مردم که به ای روز افتاده و دچار ای فقر و فلاکت شده به واسته امی عبدالله و غنی و دزدان مثل این دو به ای روز اوفتاده.

>>>   حیف فرصت ها که سوخت

>>>   ای برار ای مردم که به ای روز افتاده و دچار ای فقر و فلاکت شده به واسته امی عبدالله و غنی و دزدان مثل این دو به ای روز اوفتاده
عین حقیقت

>>>   واقیعت: ما درقرن ۲۱ هنوزنمیدانیم که نکتایی عبداله نه٫بل قدیفه غنی قابل تبصره است.
نتیجه۱:ما مستحق ۸۰ سال جنگ هستیم.
نتیجه۲: ۴۰سال جنگ را سپری کردیم و۴۰ سال جنگ دیگر پیشروداریم.
حیران

>>>   داكتر صاحب عبدالله شخص متدين و مردم دوست بوده داراي دل مهربان و شجاعت بي نظير ميباشند. تا فعلا اشرف غني را كسي نديده كه در شهر بدون بادي گارد قدم زده باشد و يا در يك دوكان رفته شور نخود خورده باشد ويا احوال يك شهروند را در داخل شهر پرسيده باشد، چون هم ميترسد و جرات ندارد و هم براي مردم و كشور دلسوزي ندارد.
سلطان سنجر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است