سخنرانی دکتور غنی را در ارگ با جوانان دیدم

در کشور ما که نقش تحقیق و پژوهش بسیار ضعیف است، می‌توان فراوان از گپ‌های احساسات‌برانگیز گفت. به‌هر تقدیر، اما روش این برنامه مرا به‌یاد برنامه‌های رهبران دولت‌های آسیای میانه انداخت. جایی‌که «رهبر» سخن می‌راند و سپس گروهی از جوانان و کودکان با ترغیب از وی پرسش‌های «پاسخ‌یافته» را در قالب بحث‌های پاسخ‌نیافته مطرح می‌کنند.

نکته‌ی دیگر فضای این برنامه بود. فضای کاملا سیاسی که شنوندگان آرام و بینندگان جستجوگر را به ارگ، همایشگاه چهارچنار جایی‌که نشست‌های کابینه دایر می‌شود، می‌کشاند. این فضا، هوای توفانی سیاست را بر گفت‌وگو حاکم می‌نمود.

دکتور غنی در این گفت‌وشنود به عنوان یک استاد و معلم سخن می‌گفت. اما این اسلوب به زودی در هژمونی قدرت ارگ منحل شد و ما شنونده‌ی چه‌بایدکردهای پنج‌سال آینده‌ی ریاست جمهوری شدیم.

جای نقد در این گفت‌وشنود به‌شدت خالی بود. نقد جوهر هر گفتمان ارزشی است. وقتی ما از هویت ملی گپ‌می‌زنیم، نباید فراموش کنیم که یکی از مهم‌ترین مشکلات اجتماعی را مورد بررسی قرار می‌دهیم که پُر از نقد و لبالب از نقیصه ‌است.

گفتگو گردان آقای وحید عمر که یکی از نزدیکان سیاسی و دست‌یاران استراتژیک رییس‌جمهور است، مقرر شده بود. روالِ رایج به گونه‌ای‌ است که گفتگو گردان، گرداننده‌ی حرفه‌ای به‌سان خبرنگار، پژوهشگر و یا تحلیلگر می‌باشد که شگردها و روش‌های گفتگو را بلد بوده و خود متخصص بخشی‌ باشد، که گفتگو بر محور آن می‌چرخد.

عنصر مهم‌ دیگر در گردانند‌گی گفت‌وشنود ها، اصل بی‌طرفی و تخصص‌گرایی گفتگوگردان است که با تاسف رعایت نشد. گفتگوگردان یک تسهیل‌گر است از این‌رو نباید دارنده‌ی یک سمت وموضع سیاسی باشد. به ویژه نباید هم‌باورِ سیاسی سخن‌ران اصلی گفت‌وشنود باشد. این‌کار، اصل تخصص و برآیند همایش را صدمه می‌زند.

من طرف‌دار محکم گفت‌وشنود سازنده میان ارگ و نهاد های اکادمیک هستم. اما ما باید معیارهای اکادمیک را رعایت کنیم. امیدوارم این نوشته‌ی من سوی تفاهم تلقی نشود.

ملک ستیز

>>>   هرچه در ارگ برنامه ریزی میشود برای اهداف ارگ نشینان است وبس

>>>   اشتر مارا کجایش راست است که از گردنش گله کنیم.
کمال الدین کمال

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است