یکی از روز ها شخص ثروتمندی وارد هوتل شد و به پیشخوان گفت:
میخواهم اطاقی بسیار خوبی برایم بدهید برای مدت ۲-۳ ساعتی آنجا می مانم اگر از فضایی اطاق راضی بودم بعدآ برای یکی دو شبی مهمان تان خواهم بود
پیشخوان برایش بهترین اطاق را داد و شخص ثروتمند یک نوت ۱۰۰ دلاری برایش داد و گفت این پول نزد تان باشد اگر از اطاق خوشم نیامد پولم را دوباره می گیرم
-- در این اثناء قصاب وارد هوتل شد تا پول گوشت را از هوتل اخذ کند و هوتلی هم همان صد دلاری را برایش داد
-- قصاب هم آن صد دلاری را برای فارم که حیوانات را از آنجا تهیه می کرد داد
-- صاحب فارم هم آن صد دلاری را برای محل که مواد غذایی برای حیواناتش خریداری کرده بود داد
-- صاحب آن دکان هم یادش آمد که از همان هوتل یاد شده
یک صد دالر که برای چند شب و روز بودنش قرضدار است
او هم پول را به هوتل برد و قرضش تمام شد

خلاصه این که برای مدت سه ساعت با این پول همه معاملات معامله گران تصفیه شد و شخص ثروتمند هم بعد سه ساعت پول خود را به نسبت نا راضی بودنش از اطاق دوباره بدست آورد
حالا سوال اینجاست که در طی این سه ساعت
کی ها فایده کردند و کی ها نقص کردند؟

آیا کمک های میلیارد دالری جامعه جهانی را می توان با این معامله مقایسه کرد؟
آیا گردانندگان ادارات مالی و اقتصادی ما از درایت و فهم کافی استفاده بردن از سیر پولی این کمک ها را دارند؟

محمد سرور سخا

>>>   سلام
قرضداری قرض را خلاص کرد و بلاخره کرایه نشین هوتل نسبت به نا راضی اش پول خود را مستفید شد
در اینجا هوتل نقص کرد چون هم پول قرض خود را تصفیه نمود و در پهلوی ان از اطاق اش استفاده شد بدون کدام صرفی
کمک های جهانی هم مانند این قضیه هستند چون کمک میکنند از معد های افغانی خود مان پول نقد را به رخ مان میکشانند

>>>   اگر اینطور بوده که پول ها همه دوباره برگشته اند این بلند منمزل ها از چی ساخته شده ؟؟

>>>   مالک هوتل ضرر نموده

>>>   از دست این تن فروش ها و خاک فروش ها، و چوچه گک های ISI مردم شریف افغانستان آب فروش ودوغ فروش دوغ فروش شد . معلوم است که کی ها ضیان ها را متقبل میشود .
پرنیان گلریز از ننگرهار از جای گل نارنج

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است