چند سخنی در رابطه با دزدی مسلحانه در "روز روشن" و در ملآ عام تجهیزات خبرنگاران اطلاعات روز در هنگام اجرای وظیفه.

دیروز:
در امارت اسلامی نه رسانه ای وجود داشت و نه آزادی بیان و نه حقوق شهروندی. ولی مردم در شهر کابل امنیت داشتند، دزدهایی اگر وجود داشتند شدیدآ مجازات میشدند. تولید و قاچاق مواد مخدر را به حداقل رسانده بودند.

امروز:
بطور نسبی آزادی بیان وجود دارد، رسانه های آزاد فعالیت میکنند، زنان مشغول کار اند (به قیمت آزار جنسی از ارتش و ادارات گرفته تا ارگ). ولی مردم امنیت ندارند، برای یک موبایل یا چند صد افغانی جوانان در ملای عام کشته میشوند. فساد از مامور پایین رتبه تا سران دولت بیداد میکند. زنان میتوانند تنها از منزل بیرون شوند ولی چه آزار و ازیتی که نمی بینند. مواد مخدر و معتادان از کابل یک شهر جهنمی ساخته.

فردا:
آنچه را که مذاکرات صلح بین الافغانی مینامند احتمالآ در ماه های آینده آغاز خواهد شد. بگذریم از اینکه طالبان همانگونه که در عملیات نظامی ابتکار را در دست دارند، در بخش سیاسی منظم و یکدست حرف میزنند و کاملآ آمادگی دارند تا از مذاکرات فردا (همانگونه که در مذاکرات با امریکا خواسته های خود را تا حدی زیادی تآمین نمودند) به سود خود کار بگیرند. علاوه بر آن بیش از یکسال مذاکره رو در رو با امریکایی ها و هیات های افغانی غیر حکومتی تجربه پر قیمتی را بدست آورده اند. در مقابل مخالفین آنها، حکومت و سیاستمداران و جامعه مدنی، هیچ برنامه راهبردی ندارند. قبل از اینکه بدانند روی چه موضوعاتی با طالبان مذاکره کنند، خطوط سرخ خود را بشناسند و روی آن همنظر باشند، روی ترکیب تیم مذاکره کنند باهم در جدال هستند و تصور دارند که حضور در این تیم فردا یک جوکی وزارت یا ولایت را در دولت ائتلافی با طالبان گرانتی خواهد کرد.

شما چگونه دیروز، امروز و بویژه فردا را می بینید؟ تصور میکنید که طالبان اصل انتخابات را برای تعیین حکومت بپذیرند؟ اصلآ ممکن است در شرایطی که آنها با امریکا مذاکره کردند و با نیروهای متفرقه و بدون برنامه مخالفین خود مذاکره خواهند کرد، امکان اینکه قدرت را تقسیم کنند وجود دارد؟

من چهار سال قبل هنگامیکه گفتگو میان طالبان و حکومت بطور غیر مستقیم با کنفرانس هایی که در آن امریکا، چین، پاکستان و افغانستان اشتراک کردند ولی بجایی نرسید، نوشته ام. در آن زمان سندی به بیرون درز کرد که نشان میداد که طالبان هیچ یک از وزارت های ظاهرآ "کلیدی" را نمیخواستند، بلکه وزارت هایی که به مسایل فرهنگی، اجتماعی، دینی ارتباط داشت را درنظر داشتند. البته در کادر احیای امارت اسلامی.
در آن زمان من نتیجه گرفتم که طالبان میخواهند جامعه را یعنی مردم را کنترول کنند و وزارت های تخنیکی مانند داخله، خارجه و یا مالیه را میگذاشتند تا دیگران برای آنها مدیریت کنند.

در حالت فقدان یک برنامه راهبردی برای مذاکره با طالبان مردم در حالت انتظار و تشویش قرار دارند. کلی گویی های از قبیل "حفظ دست آوردهای ۱۸ سال اخیر" و یا احترام به قانون اساسی (که حکومت کنونی خودش به آن احترام نگذاشت) نمیتواند نشانه خوشبینی باشد.

کریم پاکزاد

>>>   طالبان در قدم اول باید به خاطر جنایات شان چه در گذشته و چه حال محاکمه شوند.
پیش از طرح انتخابات اول در سطح هر ولایت رفراندوم شود تا معلوم گردد که کدام ولایات سیستم طالبانی میخواهند و کدام ولایات سیستم مدرن و انتخابی
در نهایت وقت مذاکره با طالب فرا میرسد که در مورد سیستم نظام حاکم که بتواند این دو گونه شیوه حکومت داری را زیر یک چتر نگاه دارد مذاکره صورت گیرد و اگر شکست خورد آنها راه خود را بروند و مردم راه خود را.
نظام مشارکتی با طالب ممکن نیست.
دلیلش این است که حکومت وحدت ملی با آنکه هردو جناب از انتخابات و دموکراسی و از این قبیل گپ ها دفاع میکردند اما در بیشتر از ۵ سال ریسمان کشی کردند تا حکومت داری.
حال دو دید کاملن متضاد در یک حکومت به جای ریسمان کشی ایزار کشی خواهند کرد.

>>>   آقای پاکزاد عزیزم
باز هم خیالاتی شدی، باز هم از گذشته غفلت ورزیدی، بازهم نظریه را بسیار سطحی رها کردی، کریم جان ! بازهم توصیه هم توصیه قبلی من را فرموش فرمودی ، یادت است که برایت گفته بودم : نظریاتت باید ناشی از مطالعات تاریخ افغانستان و قومیت های آن و شیوۀ حکومت های قرون گذشته در کشور و تحولات حاکم بر مسایل سیاسی این سر زمین باشد ! جنابعالی ! از شناخت قومیت پشتون غفلت نمودی، گذشتۀ تاریخی، سیاسی، نظامی و حکومت های ناشی ازاین قوم در تاریخ گذشتۀ کشور و فجایع ناشی از آن حکومت هاراندیدی و پیامدهای تلخ و زهراگین نظام برخواسته از قوم زور گو و بی منطق پشتون را که افغانی را در کل عالم پراکنده ساخت و ملت افغانستان را تار و مار نمود، نادیدیده گرفتی و حالا به عنوان یک نظریه پرداز سطحی نگر برای خودت همینطور پرت و پلا می بافی و کترۀ یک چیزی را می گویی....

>>>   آقای پاکزاد ! طالبان خواهان خروج تمام قوای اشغالگر و رويکار آمدن يک نظام اسلامی هستند و این حرف چار سال قبل و امروز نيست بلکه خواهش اکثريت مردم غيور ، ديندار و وطندوست اين سرزمين است.
اينرا همه ميدانند و شما هم بآن اشاره کرديد کی در نظام فعلی اکثريت مفسد اند ٬ پس چطور ميشود که در نظام اسلامی يک مفسد و مجرم در مقام بالا کار کند ، اينها همه نه تنها مجرم و مفسد اند بلکه خائنين ملی هم هستند که بايد مجازات شوند .

>>>   گدام نظام اسلامی؟
همان نظامی که ۵ سال در زمان طالبان تجربه کردیم؟
مگر در بین طالب یک مسلمان وارسته و پاک پیدا میشود؟
از الف تا یای طالب جنایتکار و مفسد و شریر و فاشیست هستند.
گر تو پذیری یا نه پذیری
حقیقت همین است که گفتم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است