اگر هیات حاکمه مزدور و تمامیت خواه کنونی؛ قدر مردم شان را می دانستند و به خواست ها و مطالبات قانونی شان توجه می کردند؛ قدرت مردمی و مشروعیت حقوقی و اخلاقی برای خود فراهم می کردند امروز این قدر بی حرمت و تحقیر نمی شدند و با قدرت و جرات می توانستند بر تروریستان در جبهه های جنگ و صلح غلبه کنند و به عنوان طرف اصلی جنگ‌؛ از طرف تروریستان جدی گرفته می شدند و این چنین تحقیر نمی شدند!

آیا برای دوستان حکومتی مان این که طالبان حتی تا اکنون حاضر به گفتگو با آن ها نشده است‌ مساله انگیز نیز نیست؟ آیا این که بارها خط های سرخ شان با یک اشاره ارباب بزرگ؛ تبدیل به خط زرد شد برای شان مساله انگیز و تحقیر آمیز نبوده است؟ آیا این که بازهم به اشاره ارباب بزرگ؛ هیاتی برای چگونگی اجرای حکم‌ ارباب به قطر می رود و طالبان حتی حاضر به دیدار با آن ها نمی شوند، ننگین و دستکم مساله انگیز نیست؟

اما وقتی ننگ و غیرت و عزت و شرف در آدمی و یا مجموعه ای؛ می میرد و بودن در قدرت و مواهب نامشروع آن، برای آن ها اصل قرار می گیرد، طبعا چیزی به عنوان عزت و ذلت و شرافت و بی شرفی و سربلندی و سر خمی معنایی نداشته باشد! طبعا توجه به چنین اموری در چنین زمانه عسرت اموری خنده آور و مضحکه تلقی گردد!

اما اگر حکومت و دولتی حمایت مردم خود را در عرصه های جنگ و صلح داشته باشد و اگر دولت و حکومتی متکی به قدرت های بیگانه نباشد اگر حکومتی با خیر اندیشی و دلسوزی و فروتنی به خواست ها و مطالبات شهروندان و مردم شان توجه کنند و مشروعیتی حقوقی و اخلاقی برای خود فراهم نمایند قطعا فرجام عالی و دست آوردهای تاریخی و کارنامه اخلاقی و سیاسی درخشانی خواهند داشت!

عارف رحمانی

>>>   صلح کلمه نهایت مقدس برای تمامی مردم جهان وخصوصا برای ملت مومن وجنگزده افغانستان میباشد که بیشتر ازچهل سال درحال جنگ خانمان سوز در وطن شان هستند.ملت مومن واقشار مختلف افغانستان بدانند که تاریخ نشان میدهد که هر جنگ داخلی وبین المللی سر انجامش با صلح خاتمه یافته اند.درقران کریم هم درصلح تاکید گردیده است طوریکه درقرآن کریم خداوند متعال فرموده: الصلح خیر.یعنی صلح یک عمل نیکو وخیر است.ملت مومن وزجر کشیده افغانستان درچهل سال حکومات مختلف را با آیدیولوژی های مختلف تجربه کرده اند ازحکومت چپگرای کمونیستی ، بعد حکومت مجاهدین و هم تسلط بنیاد گرای امارت طالبان تا بالاخره حکومت دیموکراسی ووسیع البنیاد موجوده که توسط جامعه جهانی برای حل منازعه ومحو جنگ طولانی درافغانستان تجربه گردیده است.بدبختانه نظامیان شوروی که درحکومت داود خان و دراردوی افغانستان ایفای وظیفه مینمودند با یک عده صاحب منصبان پایین رتبه اردوی افغانستان و چپ گرا که تمایل به افکار شوروی سابق داشتند با کودتای خونین هفت ثور ١٣٥٧ شمسی تحت قومانده مستقیم منشی حزب کمونیست حکومت وقت شوروی برژنف ملعون وفاشیست قدرت سیاسی را بدست گرفتند.حکومت چپگرای کمونیست ها که فرهنگ وعقاید مردم وجامعه افغانستان را به صورت حقیقی درک نکرده بودند باشعارهای ظاهرا انقلابی وچپی شان خیلی زود تصفیه دراردو وپولیس وارگان های دولتی را شروع کردند وهم بسیاری از سیاست مداران واقعی ووطن دوست ،روحانیون، مولوی صاحبان و عالمان دینی، صاحب منصبان اردو وپولیس ،استادان پوهنتون ودانشگاه ها،معلمین ومتلعمین مکاتب،تجاران،کسبه کاران ،دهاقین وزمینداران زحمت کش،افراد شاغل درادارات دولتی، اشخاص ملی وبانفوذ افغانستان ،روشن فکران وطن پرست عم ازذکور واناث واقشارمختلف ملت مومن افغانستان را تحت نام های مختلف واتهام کاذبانه به محابس انداختند وبالاخره درشب های تاریک درپولیگون ها زنده زیر خاک کردند که لیست نشرشده پنج هزار نفر شهدای ١٣٥٧ و١٣٥٨ زمان حکومت خلق وپرچم شاهد چنین ادعا است.خلقی ها وپرچمی ها بامقاومت خاینانه وجنون آمیز شان چهار ده سال با ملت مومن وآزادیخواه افغانستان جنگیدند درنتیجه میلیون ها نفردرکشورهای همسایه ودور مهاجر گردیدند وهزاران نفر معیوب معلول وکشته گردیدند.بالاخره حکومت چپگرا به مردم آزدیخواه ومجاهدین افغانستان تسلیم شدند. متاسفانه بعد ازسرنگونی حکومت کمونیستی ، حکومت مجاهدین بی تجربه نیز مرتکب اشتباهات جبران ناپذیر شدند وباجنگ های خونین گروه های مجاهدین ،شهرکابل به ویرانه تبدیل شدند وهزاران انسان بیگناه بی خانمان ،آواره وکشته شدند.بعدابا رویکار آمدن قشر بنیاد گرایی طالبان تحت رهبری مستقیم بعضی اعراب متعصب وجاهل نیز جنگ ادامه پیداکردند وهزاران انسان ازاقشار مختلف درکنج وکنار افغانستان و درشهرها و مسافرین بیگناه درمسیر های عبور ومرور دستگیر وکشته شدند.جامعه جهانی وممالک دور ونزدیک با درک ازوضعیت آشفته وخطرناک درافغانستان تصمیم به حل بحران دراز مدت افغانستان گرفتند ویک حکومت وسیع البنیاد وهمه شمول را درافغانستان جنگزده بنیان گذاری نمودند قوای نظامی جامعه جهانی برای جلوگیری دوباره رشد وتقویت تروریستان خارجی وبین المللی باالموقع وارد افغانستان گردیدند وامنیت نقاط مختلف افغانستان راگفتند.قانون آساسی جدید نظر به شرایط واوضاع جدید باشرکت علما ء،روحانیون ودانشمندان تدوین وجامعه مدنی گردید.اردو وپولیس که برای تامین امنیت داخلی ودفاع ازسرحدات افغانستان ضروی ولازمی است تشکیل گردیدند.مکاتب وپوهنتون هاودانشگاه های دولتی وشخصی برای رشد وترقی افغانستان وارتقای تعلیم وتربیه ودانش شروع به تعلیم وتربیه جوانان وفرزندان کشور عم ازذکور واناث به تدریس نمودند ،بازسازی ونو سازی ساختمان های دولتی با سرعت زیاد درنقاط مختلف افغانستان شروع به فعالیت نمودند و پروژه های کوچک وکلان درتمامی نقاط به مرحله اجراگذاشتند وتاحال هم بازسازی ونوسازی پروژهای دولتی خوشبختانه باسرعت درتمامی نقاط افغانستان ادامه دارد.ازهمه مهمتر برای اولین بار احزاب مجاهدین واحزاب قدیم و نوین دروزارت عدلیه افغانستان ثبت وراجستر گردیدندواحزاب سیاسی درتمامی مسایل سیاسی واقتصادی واجتماعی باقوه سه گانه افغانستان همکار هستند.جراید، اخبار ومجلات وآزادی مطبوعات وتلویزون ها دولتی وشخصی شروع گردیدند انتخابات برای انتخاب زعیم کشوردعملا صورت گرفته اند.پارلمان های ولایتی وولسی جرگه ومشرانوجرگه درمرکز با شرکت نمایندگان ملت شروع به فعالیت نمودند.کومک های اقتصادی برای بازسازی افغانستان ازطرف جامعه جهانی وکشورهای همسایه ودوست وممالک ذیعلاقه به دولت افغانستان داده شدند. متاسفانه یکعده گروپ های مسلح غیر مسئول تاحال هم به جنگ خانمان سوز دربعضی مناطق روستایی ودهات وهمچنین درشهرها ادامه میدهند و با ترور وانفجار وانتحار باعث کشته شدن مردم بیگناه افغانستان گردیده وهم باعث تشویش وپریشانی ملت مومن وجنگ زده افغانستان میگردند.اکنون که جامعه جهانی و حکومت مرکزی و سیاست مداران دلسوز ووطن دوست و ملت مومن وجنگزده افغانستان برای تحقق پروسه صلح عادلانه پایدار،آشتی ملی وامنیت داییمی درتلاش هستند تاازهر طریقی ممکن صلح عادلانه پایدار وامنیت دایمی را درافغانستان مورد تطبیق قرار دهد تا انشالله روزی ملت مومن وجنگزده افغانستان دارای یک کشور متحد و غیر قابل تجزیه و بدون جنگ وخونریزی ودارای امنیت دایمی ودیموکراسی واقعی درافغانستان باشد.اکنون وظیفه حب الوطنی وایمانی تمامی سیاست مداران افغانستان ازهرقشر ودارای هر ایدیولوژی وعقاید سیاسی، اشخاص بانفوذ ملی ،روش فکران وطن دوست ووطن پرست ،روحانیون وعلمای محترم دینی وجامعه مدنی درداخل وخارج عم ازذکور واناث درجهت تحقق صلح عادلانه وآشتی ملی وحقوق بشر،حقوق اناث درتمامی امورات دولتی درافغانستان تلاش خستگی ناپذیر وصادقانه نمایند. وازطرف دیگر گروه های مسلح غیرمسئول بدون درنظر داشت ملحوظات سیاسی و خواست های شخصی شان تلاش همه جانبه وصادقانه نمایند تا درپروسه صلح عادلانه پایدار ،آشتی ملی وامنیت همیشگی افغانستان وظایف ایمانی وحب الوطنی خودهارا ادانمایند تا به یاری خداوند جل جلاله روزی ملت مومن وخسته از جنگ شاهد صلح عادلانه داییمی وامنیت پایدار درافغانستان جنگزده باشند.به پیش به سوی پروسه صلح عادلانه پایدار ،آشتی ملی ،تحقق واقعی حقوق بشر ، حقوق زنان درتمامی امورات دولتی ، ترقی ،رشد، دیموکراسی وانکشاف متوازن درافغانستان جنگزده ،زنده باد وحدت و آشتی ملی وهمزیستی مسالمت آمیز تمامی اقوام برابر افغانستان ،محو و نابود باد گروه های ماجراجو وجنگ طلب ونفاق افگن درافغانستان.
ومن الله التوفیق.
عبدالرشید ناصری از آسترالیا

>>>   Aman Qurbani
اگر غنی از شروع حکومتش یک سیاست خوب و همه شمول به پیش می گرفت وهمه را به یکو به گفته خودش هیچ افغانستانی از افغانستانی دیگر برتری ندارد ،امروز اینقدر ذلیل و تحقیر نزد مردم و چند خود فروش نوکر بیگانگان نمیشد ، غنی به مردم آنقدر خیانت کرد که مردم مجبور شد از همان سیاست مداران بد خود حمایت

>>>   علي خوشي
هم غنی هم خلیل زاد و طالبان فقط در فکر پشتون شان هستند، اقوام دیگر برایشان مهم نیست، مهم اینست که پشتون در قدرت باقی باند اگر در چهره طالب باشد یا دولتی، باور کنید اگر توافق نامه صلح امضا هم شود سر تا سر به نفع پشتون خواهد بود.اقوام دیگر یا به انزوای کامل سیاسی میرن یا در کل از قدرت رانده خواهد شد. راه حل فقط افغانستان فدرال وبس، مانند آمریکا و آلمان

>>>   Mirwais Sohil
سایه_روشن‌های صلح!
آیا به آن چه عهد و پیمان می‌بندند؛ وفادار خواهند ماند؟
آیا تفنگ‌ها خاموش خواهند شد؟
آیا برادران ناراضی دیگری ظهور نخواهند کرد؟
آیا فردای صلح، من توان ابراز عقاید، خواهران اختیار پوشش، رفت و آمد، انتخاب و..‌. خودش را خواهند داشت؟
آیا فردای صلح، همه شهروندان مساوی الحقوق خواهند بود؟
آیا سراسر کشور خانه‌ای مشترک ساکنان این مرز و بوم، خواهد شد؟
آیا اجازه خواهند داد، حرفم را خودم بزنم؟
آیا به جرم ابراز علنی باورهایم، سر دار نخواهم رفت؟
بالاخره، آیا جنگ برادران خاتمه خواهد یافت تا ما هم نفسی راحتی بکشیم؟

>>>   نه تنها حکومت بلکه پارلمان نیز پایگاه مردمی ندارد. نمایندگانی از سنخ رحمانی طی ده سال به نام ملت خوردند و به نان و نوایی رسیدند بدون آن که برای مردم کار کنند.
تناقض گویی را ببینید:
در آغاز می نویسد: هیات حاکمه مزدور و تمامیت خواه کنونی؛
در ادامه: دوستان حکومتی مان ... بالاخره کدام صحیح است؟ وای از آن روزی که بگنندد نمک
یک گله نماینده هزاره از غزنی طی این چند سال چند من پشم برای این ملت به ارمغان آورده اید؟ دوازه تا گوسفند طی ده سال چقدر محصول تولید می کند؟ شما چه کردید؟ واقعا در برابر این مردم خجالت نمی کشید؟ سرو صدا و ایجاد غایله در دنیای مجازی آب می شود یا نان برای این مردم از همه جا مانده؟ آقای رحمانی این وضعیت برای همه شما و امثال شما غنیمت است خدا را شاکر باشید. چون در کشور همه دزد همه دزدان به نان و نوایی می رسند.
یا حق

>>>   با امضای پیمان صلح بین ایالات متحده آمریکا و سازمان تروریستی طالبان ، توپ به طرف طالبان و دولت غنی پرتاب شد زیرا ایالات متحده در مورد شعار "جنگ و مبارزه با تروریسم" جدی نبود.

>>>   نویسنده آلمانى "همه چیز برای گربه"
اثر بورکارد ولديس (به Burkard آلمانى: Waldis زاده در حدود 1490 درگذشت 1556 ميلادى) شاعر آلمانی ،افسانه و نمایش نامه نویس و نویسنده افسانه ها ، کارناوال بازی
و نویسنده نویسنده "همه چیز برای گربه" بود. عنوان داستان اش اصطلاح ورد زبان آلمانى شد که امروز ضرب المثل براى کارى بى مزد و عملى بيهوده و غيرحقوقى و غيرقانونى و عمل نامتعارف گفته مى شود.
"بود نبود در زمانهاى پيش از در ديار اين بوم و سر زمين آهنگر بود نيکوکار و صادق و خوش کش و کار کشته کار بسیار خوبی انجام مى داد و همیشه مشتریان از سازه هاى آهنى وى خشنود وراضى بودند. و آهنگر باورکش را يک فناور شايسته و ارزشمند مى دانستند خوص آنها ارزش دارد بپردازد. مشتریان موضوع کش خلقى آهنگر را بسیار عملی دانستند ، زیرا آنها واقعاً نمی خواستند مزد يا حقوق آهنگر را بپردازند. بنابراین مشتریان همیشه وقتی که فرمايش خود را دريافت مى کردند به جاى پرداخت سکه ، "جهان سپاس" می گفتند.
آهنگر بدون پرداخت حقوق باقی ماند و به طرز فجیعی ناامیدمى شد زیرا همیشه مجبور بود به طور رایگان کار کند. او یک گربه پیر چاق را گرفت و آن را در کارگاه خود با رىسمانى گره زد. و هر وقت مشتری به او"جهان سپاس" می داد ، به گربه می گفت: " پشک، من آن را به تو می دهم. نکته احمقانه برای گربه این بود که او نمی توانست از سخنان خالی زندگی کند و به همین دلیل مجبور از گرسنگی هلاک شد."
از آن زمان ، هنگامی که یک کار بیهوده بود ، گفته شد: " همه چيز برای گربه" بود.
اکنون اين نوزده سال مبارزه عليه تروريسم همه برای گربه بود?
امضای پیمان صلح بین ایالات متحده آمریکا و سازمان تروریستی طالبان اکنون "مبارزه" و "جنگ" علیه تروریسم توسط جامعه جهانی بود: همه برای گربه
بود
ایالات متحده آمریکا جهان به ویژه شهروندان خود و شهروندان افغانستان را احمق و لوده فکر کرد
توافق نامه صلح صلح بین ایالات متحده آمریکا و سازمان تروریستی طالبان مردم جهان احمق و لوده فکر کرد.

>>>   جناب استاد رحمانی، بله این حکومت و متولیان امورش نه ننگ دارند و نه غیرت. اما قوه مقننه که جناب عالی به عنوان عضو در آن حضور دارد و بیش از 8سال است ک از آن آدرس نان و نوا میخورد، باکدام صفات برتری متصف هست که حکومت نیست. مگر شما مسئول نظارت براعمال حکومت نیستید؟ پس چرا گذاشتید حکومت این قدر بی کفایت باشد؟؟ همین حکومت هزاران بار به صورت اشکار و نهان بر طبل قوم و قبیله کوبید و عملکردهای عیان و نهان قومی نمود شما و امثال شما چیکار کردند؟ با غر زدن و امتیاز شخصی خواستن از اسم و جان مردم مایه گذاشتن را شما نکردید؟ پول های که از و آن آدرس به جیب زدی، اعضای خانوادت را که این در این و آن اداره جابجا کردی بماند. در همین حکومت گلوی تبسم بریده شد، جاغوری مورد هجوم قرار گرفت کشته و زخمی داد، دهمزنگ سرخ گردید، صف تذکره و کلپ ورزشی میوند، کورس موعود و... با چه گلهای تزئین شد، جناب شما و همکاران تان، به عنوان نمایندگان مردم کدام تان آمده اعلام نمودید که این حکومت تداوم حکومت عبدالرحمن است و بودن در پارلمان آن چیزی جز مشروعیت بخشیدن به اعمال فاشیستی آن نیست و استعفا دادید؟. چرا اینکار را نکردید؟ چون هیاهوی تان بخاطر خودت و نفع شخصی خودت بود نه مردم. شما فکر کردید مردم فقط ناظر اعمال حکومت هست نه جناب ما شما را هم می بینیم. انشاالله ما مردم جاغوری در انتخابات آتی از خجالت تان در خواهیم آمد

>>>   دو پشتون یکی به نیابت از پاکستان و دیگری به نمایندگی از آمریکا توافقنامه یی را امضا کردند که جز خودشان کس دیگری از محتوای آن آگاهی ندارد و در پهلوی هر بخش دیگر آن یک اصل اساسی آن حاکمیت پشتونیزم و قبول این حاکمیت از جانب آمریکا است.

در همه حال تا زمانیکه عدالت اجتماعی و حق شهروندی هر فرد تامین نه شود نه صلحی در کار است و نه آرامشی پیشرو.

اما نکته اساسی این است که بعد از جنگ ویتنام این دومین شکست بزرگ آمریکا در سطح جهان است و چه خوبتر که آمریکا و غربی ها همه قوای خود را به شمول همه کمک های خود از افغانستان خارج کنند و بگذارند تا مردم افغانستان خود بعد تصفیه اساسی به یک توافق شهروندی برسند.

تا پوز طالب به خاک مالیده نشود و بند نافش از پاکستان بریده نشود صلحی در کار نیست

>>>   جناب عارفی صاحب نیک میدانید که این حکومت و آن امارت محصول یک مرکزیت است که به فرمودۀ شما دوغلام یک ارباب استندوصلحی با چنین دغدغه و دبدبه در حقیقت بمعنای حذف نزده سال زندگی ملت افغانستان از تاریخ این مرز وبوم است زیرا این ملت افغانستان که این همه قربانی ها را طی این سال ها تحمل نموده، هیچ و خواسته و آرزو های شان هم هیچ، همان دولت امریکا و همان امارت اسلامی که توسط آمریکا خلق شدند وتوسط امریکا رانده شند و توسط آمریکا اینک باردیگربر شانه های ناتوان این ملت بیچاره بار میگردند

>>>   به غنی و به هیبت شیطان نه بگوئید.
نه به امارت شیطانی و نه به جمهوریت سلطانی
نه به تقلب و نه به آمریکا و پاکستان
به ما فرقی نمیکند
با آمریکا هم کشته شدیم و بی آمریکا هم کشته میشویم

>>>   مقاله خیلی با معنی است ! همه واقعیت ها در آن با ادبیات خوب و زننده انعکاس یافته است. کجا عقل سلیم و وجدان بیدار که آنرا بخواند و عبرت بگیرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است