وضعیت سیاسی در کشورِ بلاکشیده ی ما به مراحل بسیار حساس و حالت بحرانی رسیده که بود و نبود آن مطرح است ، مذاکره ی سیاسی و مفاهمه ی عنعنوی بین الافغانی دارد کماکان جای خود را به منازعه و به تقابُل نظامی دو طرف که در پی کسب قدرت هستند خالی نماید، رهبران هر دو جناح برنده و بازنده که هر دو خود را خلاف همه نورم های قبول شده ی ملی و بین المللی برنده و فاتح انتخابات ریاست جمهوری می‌ تراشند و در تاریخ کشور در یک اقلیم دو خسرو اعلام موجودیت کرده اند که این عمل کودکانه وطن را به لبه ی پرتگاه بُرده و جهانیان را بر خود خندانده اند؛

متأسفانه این شیوه ی نادُرست و مُضحک رهبران و اطرافیان شان سبب ننگ و مایه شرم پنداشته می‌شود ، هیچ فردی که خود را مالک و مسوؤل تمامیت ارضی و حافظ منافع ملی افغانستان میشمارد تا این اندازه حقارت و بدبختی را نخواسته و نمی خواهد اگر مُدعیان قدرت از موضع گیری های کنونی عرق شرم بر پیشانی شان نمی چکد بدون تردید مردم افغانستان با داشتن همچو رهبران که تفکُر ملی و ارزش های فرهنگی را کمتر از منافع خود میشمارند و بخاطر بقای قدرت به کُرسی ها چسپیده اند و کشور را تا مرز نابودی به بحران کشیده اند سخت خجالت میکشند و دُچار تشویش هستند. با وصف اینهمه اوضاع بحرانی که هر لحظه صف آرایی نظامی هر دو تیم مطرح بحث از امکان بعید نیست.

با اندوه و تأسف یکتعداد اشخاص و افرادیکه نظاره گر مُفت و مجانی هستند در داخل کشور و یا از زیر بستر های نرم و گرم طبعیت آرام کشور ها در اروپا و یا آمریکا غیر مسؤولانه و بیشرمانه نقشه ی تجزیه و دو پارچگی افغانستان را خائنانه طرح و شعار سر میدهند تا هموطنان حیران و پریشان کشور را به جبهه گیری قومی و زبانی از طریق شبکه های اجتماعی تشویق و ذهنیت عامه را تحریک به برداشتن سلاح و تجهیزأت جنگی علیه یکدیگر نمایند ، باید بیاندشند که این اعمال و تبلیغات شان توصل به خیانت ملی پنداشته شده خلاف خواسته های ملت عظیم افغانستان بوده بجُز خوش خدمتی به دشمنان وطن و ایجاد بُحران بیشتر در سراسر مملکت و سرانجام سر افگندگی و ننگ تاریخ بر جبین سیاه خود شان چیز دیگری بوده نمی تواند.

در حالیکه در چنین حالات وخیم و شرایط حساس که دامان پاک مادر وطن و همه فرزندان صدیقش به داشتن انگیزه ی یکپارچگی و وحدت ملی و کنار آمدن ها در جهت حفظ آرامش و از خود گُذری سخت نیازمند است نباید سبب تخریش و تحریک ذهنیت های داغ و احساساتی افراد و یا گروه های فُرصت طلب ِکه سالها کسب روزی و داشتن شجاعت کأذب را در میله ی تفنگ و ریختن خون هموطن و ویرانی کشور دیده و عادت کرده اند و در پی فرُصت ممکن هستند تا با یک اشارهِ از طرف قوماندانان آماتور به رسم دیرینهِ دفاع از منافع ولینعمتان شان آماده شلیک مرمی بر فرق مردم بیگناه و چپاول دارایی های ملی و تجاوز بر نوامیس خانواده ها و حریم خصوصی شهروندان مظلوم می‌باشند، خواهند شد که البته عواقب ناگواری در پی خواهد داشت و آنگاه صحنه های دلخراش سالهای دهه هفتاد و هشتاد و نود دوباره تکرار و در فرجام افغانستان این بار به میل و خواست آمریکا دو دسته به امارأت طلبانی تسلیم و مقررات جهنُمی رژیم فرتوت و پوسیدهِ شان ابر سیاه خود را بر فراز آسمان نیلگون کشور ما پهن و صدای مهیب رعد و برق وحشتزای شان هر دو طرف منازعه را از تخت و بخت پایین انداخته و یکبار دیگر بفرار وادار نموده آنگاه افغانستان بار دوم تخته ی بازی های سیاسی و استخباراتی کشور های همسایه بخصوص پاکستان که منتظر همچو زمانی است خواهد شد؛

بهترین شیوه وطن‌دوستی و راه نجات از هر نوع بُحران و بلاتکلیفی ایجاد تفکُر ملی، تنؤیر اذهأن عامه و ترؤیج اندیشه های همبستگی و پیوند ناگُسستنی ملیت های با هم برادر و برابر و حرأست ازتمامیت ارضی و حاکمیت ملی زیر چتر خانه مشترک مان افغانستان عزیز یکپارچه، واحد و بلاتجزیه بوده که البته این رسالت خطیر از وجایب و مکلفیت های ملی وشرعی جوانان آگاه و همه اقشار ملی و مترقی است تا با ذرایع ممکن جلوه هرنوع شایعه پراگنی، سمت و سو دادن ناآگاهانه ی رویداد های موجود سیاسی ، و جبهه گیری های سمتی و زبانی افراد فُرصت طلبِ که ناخودآگاه و یا دانسته در دام تزؤیر دشمن اُفتاده و غیر شعوری از ریختن و جاری ساختن خون هموطن خود آسیاب بیگانه را بچرخ می‌آورند بگیرند و اجازه ندهند تا پیکر سر زمین مقدس ما بیشتر از این زخمی و سطح آن را تالابی از خون فرزندان بی پناه و بیگناه اش رنگین تر ساخته گلیم غم و ماتم در هر خانه و کاشانه ی ویران همچنان هموار بماند.

اسدالله شیرزی

>>>   از بیانات عالمانه رئیس جمهور اول :
صلح پروسه دوامدار است باید با حوصله ودقیق عمل کنیم
هدف رئیس صاحب جمهور اولی اینست که خواه مخواه باید پروسه صلح پنجسال دوام کندوبعد از پنجسال هرچه که میشود شود

>>>   مردم عزیز
لطف کنید و به من کم سواد تشریح کنید که ملی چه معنی دارد؟
چه وقت یک چیز ملی است و چه وقت نیست.

>>>   "وحدت ملی" یک سازمان یک انجمن یا بنیاد یک کشور یا حزب مصنوعی نیست که ایجاد یا تأسیس شود ، بلکه یک جامعه زنده است.
با گذشت زمان با مردمی با زبان و فرهنگ مشترک به عنوان اصلی ترین خصوصیات ملت بذر یا نهال اش موازى زمان هستى يا زيستى اوليه بشر اوليه پيش ازتاريخ و اما در دورانهاى گوناگون تاریخ مشترک به عنوان یک نهال کاشته رشد توسعه تاریخی به درخت ريشه مشترک زبانى و فرهنگى مشترک رشد و نمو طبيعي نموده است .
شرایط و ضوابط توسعه ملی طبیعی و به هیچ وجه مصنوعی نیستند. این یک روند طبیعی و در عین حال یک حالت است. مردم یک جامعه زبانی با یک سنت ، آداب و رسوم مشترک ، با موسیقی به زبان خودشان ، در توسعه ملی شرکت می کنند. این مردمان دارای تاریخ فرهنگی طولانی در دوران ماقبل تاریخ و باستان مانند مصر ، یونان ، هند ، آریانا ، ایران و توران ، چین ، روسها و غیره هستند.
در قرون وسطی ، با مبارزات مذهبی بین مذاهب ، مسیحیان و غیر مسیحیان در جنگهای صلیبی و شمشیربازی مبارزان اسلامی ، مناطق فزاینده ای جدید را از طریق فتوحات ایجاد می کردند ، اما به طور طبیعی پدید نمی آمدند. امپراتوری های کاتولیک رومی و سلطان های اسلامی در این چارچوب قرار داشتند/دارند.
طرز تفکر در آن زمان تفکر ملی نبود بلکه وحدت مردم به معنای دین بود. جامعه در اسلام تعریف شد ، نوعی ماوراء طبیعی - متعالی ، الهی ، با ایمان ، اما بدون تفکر عقلانی.
عقلانیت و تفکر علمی فقط در زمان بیداری و روشنگری یا تجدید حیات یا تفکر مجدد در دوران معاصر ظهور یافته است. و دوران مدرن با انقلاب فرانسه آغاز شد. نه اشراف حاکم بودند بلکه شهروندان بودند حاکمان . تمرکز جهان بر وضعیت اجتماعی ، نژاد ، مذهب ، اقوام نبود، بلکه بر اصليت قدرت شهروندان .
این ایده جدید که شهروندان با شباهت های تاریخی مانند آداب و رسوم ، زبان و فرهنگ به همراه پدیده های اصلی تاریخ فرهنگی و زبانی رشد کرده اند.
پس از زمان بیدار شدن و روشنگری در دوران مدرن ، تلاش شد تا به اصطلاح "دولتهای ملت" ایجاد شود. با این حال ، این دولتهای ملت به مثابه ایده های ناسیونالیسم شکل گرفتند. ایالات متحده ، کانادا و غیره که سعی در تسخیر ساکنان و مردم بدوی طبیعی در آمریکای شمالی ، مرکزی و لاتین از سلسله های امپریالیستی اروپا تا آمریکا (قاره) داشتند و کشورهای به اصطلاح "ملت جدید را در آنجا تأسیس کردند /ایجاد کردند.
اکنون ایالات متحده آمریکا را به عنوان نمونه در نظر گيريم. در 4 ژوئیه (جولاى) 1776 ميلادى نمایندگان 13 مستعمره اعلامیه استقلال ایالات متحده را به تصویب رساندند. سلسله پشتون ابدالى ( سلطنت درانی) در "خراسان بزرگ" در سال 1747 ميلادى توسط احمد خان "لخک دروازه" سدوخان ايجاد ( تاسيس) گرديد در ممالک آريانا و ارانشهر و ايران که بشکل طبيعى زايش از روزگار جمشيد و ژنداويستا تا به امروز در بلخ يکى از گهواهره هاى ايران زمين برخاست . دولتکشور قلابى و ساختگي و مصنوعى نامنهاد "افغانستان" از تقسیم خراسان بزرگ ایران" درچاچوب امپراتورى انگلستان و نظام تزارى روسيه (رقابت (اصل و پى درپى و يا درازمدت تا اکنون ) و همکارى يا معامله فرع و کوتاه مدت ) دهه 1850 تحت عنوان "افغانستان" ، نوعی "دولت ملت" ايجاد گرديد .

تفاوت بین "ایالات متحده آمریکا" و "افغانستان" چیست؟
هر دو کشور چند قومی هستند ، دارای استان های متعدد ، دارای چندین دین و زبان و حداقل صدها از اقوام و ملیت ها هستند ، اما در حالی که ایالات متحده فدراسیون ایالت ها است و یک فرماندار در هر استان انتخاب می شود ، افغانستان یک کشور استبدادی و مطلق گرایانه و غالباً مطلق گرایانه است. شاه یا رؤسای جمهور دیکتاتوری که توسط مردم انتخاب نشده اند ، و شبه انتخابات (ظاهرى يا توهمى يا تصورى ) يا انتخابات تقلبی و دستکاری شده ، که سرانجام در داخل سرزمين همه ملتهاى غير پشتون وپشتون درون استانهاى پشتون مورد مقبول شان قرار نگرفت بجزء توسط دولت های خارجی به ویژه قدرت های بزرگ تأیید شد.
در حالی که روسای جمهور ایالات متحده از اقوام مختلف و ملیت های مختلف ایالات متحده انتخاب می شوند ، پادشاهان و روسای جمهور با وجود انتخابات باید از قبایل پشتون بیایند.
به همین دلیل افغانستان خانه ای برای همه شهروندان نیست ، بلکه خانه ای است که کلید آن نزد حاکمان پشتون است و نه با قبایل پشتون.
با واقعيت هاى هفتگانه مى توان با صراحت کلام گفت که
1- نام افغان مانع اساسى حس ملى مى باشد چه "تفکُر ملی" از اين رو نام افغان از ستان حذف شود
افغانستان نام شهروند "افغان"!?! در اين جا پسوند مکانى "ستانى" حذف شده و اين نسبت فقط و فقط قومى وآنهم مترادف پشتون و پټان شده است.
تا وقتيکه "افغان" در پيش ستانم باشد دولت افغان را به رسميت نمى شناسم.
2- اسدالله شیرزی نويسنده اين مطلب انگشت انتقاد به سوى غيرپشتون کرده چنانچه از متن و نام نويسنده عيان وحاجت بيان نيست. و توانايى واقعيتگويى و پيغار عليه حاکمان پشتونيستى خودرا ندارد.
3- تفکر شهروندى بايد تفکر تابعيت افغانى را بدور اندازد.
4 - سياستمدران يا حاکمان کليددار دولتکشور قلابى و ساختگي و مصنوعى نامنهاد "افغانستان" دستنشاندگان کشورهاى اند که ستان من را اشغال کرده اند.
5- انتخابات در کشور اشغالى اشغالگران به سرکرده گى ایالات متحده امريکا هيچ معنى و مفهوم ندارد و اينبار 15 در صد کسانيکه واجب شرايط راى دهى اند 14 ميليون نفر از 35 ميليون شهروند
6- دولت رياست جمهورى مستقل نيست وبايد فرمانهاى اشغالگران به سرکرده گى ایالات متحده امريکا اجرا کند
7- کار نامه هاى دولت و مقامات دولتى هرج ومرج براى منافع ملى کشورهاى اشغالگر است.

>>>   مردم از رييس جمهور كشور ميخواهند تا اشرف غني و حوا علم نورستاني را به جرم خيانت ملي در انتخابات اعدام نماييد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است