رونالد ریگان رییس جمهور دهه ۱۹۸۰ امریکا داستانی را از کتاب فیه مافیه مولانا جلال الدین بلخی از روی طعنه بخاطر مداخله ناسنجیده شوروی ها در افغانستان نقل و قول می کرد. ملایی از بی چپنی سخت از سرمای زمستان رنج می برد. سیل و طوفان جسمی را که بشکل چپن دیده می شد، در سر خود حمل می کرد. ملا را وسوسه پیش کرد و دل بدریا زده خود را به آب انداخت تا چپن را تصاحب گردد. چپن در حقیقت خرس گرسنه بود و ملا را محکم از پا گرفت تا نوشجان کند. ملا هر قدر دستگ و پاچه می زد خود را خلاص نمی توانست. دوستان ملا که ناظر صحنه بودند فریاد می کشیدند ملا صاحب چپن را ایلا کو که سیل ترا می برد.

ملا عاجزانه فریاد می کشید چپن مرا رها نمی کند!
افغان ها از قماش غنی و خلیلزاد غلزی چه دروغ های شاخداری نبود که در حمایت از مجاهدینی که قهرمانان آزادی لقب داده می شد و امروز همان مجاهدین مصیبت و دامنگیر خود شان گشته، از طریق صدای امریکا و بی بی سی روزمره در تقبیح شوروی نمی گفتند. قرار اظهار داکتر نجیب بی بی سی و صدای امریکا در تبانی با سایر متحدین امریکا در ۲۴ ساعت ۱۰۸ ساعت دروغ در مورد افغانستان پخش می کرد. بیش از نصف اخبار تلویزیون های غرب مربوط بدبختی های افغانستان بخاطر مداخله شوروی ها در افغانستان بود. در حالیکه درد و غم امروزی افغانستان کمتر از غم و غصه دوران اشغال شوروی ها نیست ولی از سنگ صدا بلند است و از دستگاهای تبلیغاتی امریکا و انگلستان خبری نیست.

درد و غم شوروی ها بخاطر مداخله شان در افغانستان بشکل مشابه امروز دامنگیر خود امریکایی ها گشته. قضیه افغانستان امریکا را طوری سر درگم و بخود آغشته ساخته که از تصمیم گرفتن به ماندن یا گریختن عاجز مانده است. افغانستان امروزی برای حکومت ترامپ لقمه ای گردیده که در گلو گیر کرده که این حکومت نی آن را قورت می تواند و نی تف! چال و نیرنگ های مغز های متفکر امریکایی برای در دام انداختن روس ها در افغانستان، امروز دامنگیر خود امریکا گردیده که یافتن راه حل برای آن مشکل گردیده است.

در سال ۱۹۷۹، زبیگنی برژینسکی، مهاجر پولندی الاصل امریکایی و مشاور امنیت ملی امریکا، امیدوار بود که از روی انتقام گیری، افغانستان را ویتنام شوروی سازد غافل از آنکه امروز ویتنام شوروی به افغانستان امریکا توسط زلمی خلیلزاد غلزی مبدل گشته است.

عبدالحمید

>>>   هموطن عزیز و محترم عبدالحمید !
در پناه پروردگار باشید ! در حالت قرنطین خانه ام از مطالعه مضمون خیلی با تحلیل واقعبینانه و عالی و منطقی با ادبیات شیرین لدت بردم ولی درعین حال به حال امریکا و دوستانش با این اشارات ادبی طنز آمیز شیرنت به حدی خندیدم که مدت ها بود چنین نخندیده بودم . دست تان درد نکند سلامتی و خوشحالی تان آرزوی ماست

>>>   اگر افغانستان همسایه پاکستان نمی بودحالا هیچ مشکلی نبود ،اگر شوروی یا امریکا ناکام یا پیروز هستند همه مربوط میشود به پاکستان ، آین هردو با پاکستان جنگیدند ومی جنگند صرف گوشت دهان توپ افغان های نادان هستند

>>>   امریکا آن زمان هم مانند شوروی از هم نپاشید و حاکم جهان ماند و حالا که به هیچ وجه مانند شوروی نمیشود و نهایتاً فقط مدت کوتاهی داعش امریکایی آمده و هم افغانها را آدم میسازد و هم آسیای میانه شوروی را هم به متحدین امریکا ملحق میسازد و جهان زودتر از این در حاکمیت مطلق امریکا قرار میگیرد.

>>>   امریکا در این اواخر اقتصادش به صفر ضرب شده دیگه نمی تواند مفت خور ها و خیرات خور های افعانستانی را کمک کند یکی از سناتور های امریکا گفته است این قدر نیروهای مفت خور در افغانستان چه فایده دارد فقط ۵۰هزار کافی است دیگر تمام شان نه نوکری می کند و نه کدام کاری دیگر همه شان مفت خور هستند

>>>   چناب عبدالحمید خان!
درجهان امروی کسی به دنبال علت وسبب نمی گردد همه معلول را ملامت میکنند وسنگ بار مینمایندقبل ازین که به اصل موضوع داخل شویم باید پرسید که چرا روسها به ایادی ومزدوران شان اجازه داد تا حکومت محمد داود خان را سرنگون سازند دلیل ان هرچه بود بلاخره وجود جنگ سرد ومقابله ای اتحاد جماهیر شوروی باغرب دلیل همجوم ایشان بود یعنی بخاطر خلاص خودشان از شر به قول خودشان امپریالیزم جهانخوار حزب دموکراتیک خلق را به کابل جابجا ساختند وکجروی ها وافراط گرای های اعضای حزب سبب گردید تا مردم علیه انها قیام نمایندتا انزمان نه پاکستان ومزدورانش ونه هم امپریالیست ها درینجا پایگاه وحتی امید برپا نمودن پایگاه را هم داشتند انهای که در برابر حکومت روسها قیام نمودند یک مشت مردمهای بی بضاهت وعادی بودند که با دست خالی جای جای این کشور به قیام ومبارزه شروع کردند اگر کمونیست های افغانی زمین مردم را توزیع نمیکردند وبه مقدسات دینیشان تجاوز نمی نمودند وبه امور فامیلیانها مداخله نمیکردندومفکوره ای مارکسیزم لینینیزم را ترویج نمی دادند مردم در برابر حکومت انها تااین حد حساسیت وضدیت نشان نمیدادند وباز اگر تعداد ازمناظقی که قیام مسلحانه کرده بودند انها را از طریق مفاهمه ومذاکره حل مینمودند وبی رحمانه حمله های وحشیانه نمیکردند انها به پیشاور نشینان مزدور مراجعه نمی نمودند تا اینجا صد در صد خود روسها ومزدورانشان ملامت بودند که انتقام این تقصیر را نیز تا امروز از مردم ما میگیرند بهرصورت روسها نه از نگاه سیاسی ونه هم نظامی ازغربی ها شکست نخوردند علت شکست انها مشکلات اقتصادی انها بود ومن که خود هم دران زمان مجاهد بودم در شکست روسها ده در صد رول نداشتیم روسها در همه جا وبخاطرمشکلات اقتصادی از هم پاشیدند ومتلاشی گردیدند در پواند ودر جرمنی وهمه جا مشکلات داشتندوباز وقتی از افغانستان بیرون شدند امتیاز های بی حد وحصر وچشمگیری را برای غربی ها نمی دادند انها تا این اندازه ازادانه در کشور ما قتل وکشتار وچپاول را انجام نمیدادند کنون که سیل تکنوکرات های بی دین و وطن فروش را درینجا سرازیر نمودند وکنترول زمین وفضای کشور واردو وپولیس واداره های دولتی ما را مفت وارزان دراختیاردارند وکشور های خلیج وهمسایه ای شرقی ماهم بسیار به قیمت ارزان منافع انها را تامین میکند ازین رو افغانستان برای امریکا وانگلیس نه ویتنام است ونه هم انها در ینجا به مشکل مواجه اند ایکاش خداوند انها را درینجا مجبور مینمود وبه مشکل مواجه میساخت تاسر نوشت وطن عزیز مارا خود ملت به دست میگرفت ولی احیانا انها کاملا هم بیرون شوند نمایندگان ومزدوران شان چون طالب وداعش وپاکستان وخلیج در خدمت انها قرار دارند
شیخعلی بلخابی سرپلی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است