توزیع چهار کیلو گندم و چهار قرص نان خشک در اوضاع و شرایطی که همه شهروندان درقرنتین بسر می برند هیچ نوع تاثیر روی کاهش فقر درکشور نداشته و ندارد. با انهم این نوع اقدامات موقتی مشکل اساسی فقر مردم را حل و فصل کرده نمی تواند. بلکه در وضعیت کنونی که دولت قرنتین را اعلان نموده است این اقدام دولت درگسترش ویروس کرونا در کشور همکار و همدست شدن می باشد.

در این چند روز تجمعات مردم بخاطر دریافت چند کیلوگندم و چند قرص نان خشک را در مناطق مختلف و یا درعقب نانوایی ها همه شاهد هستیم که دساتیر وزارت صحت عامه درنظر گرفته نمی شود. بجز در افغانستان درهیچ کشور دیگر دنیا درشرایط قرنتین چنین کاری نشده و صورت نگرفته است.

دولتمردان در ابتدا مفهوم قرنتین را باید درک میکردند که چرا شهروندان کشور را قرنتین مینمایند. درحالیکه دولت در شرایط قرنتین برگزاری اجتماعات مذهبی و محافل و دیدوبازدیدها و تردد مردم را در شهرها منع کرد و حتی مردم را از ادای نماز درمسجد منع نمود. اما برعکس برای توزیع چهار کیلوگندم و چهار قرص نان خشک دعوت می کند انهم بدون مراعات نمودن دستاتیر وزارت صحت عامه کشور.
به هر رو دامنه فقر در کشور گسترده است وعوامل مختلف دارد نمی شود همه مشکلات فقر را که دامنگیر مردم شده بازگو کرد. زیرا ارزیابی و تحقیق همه جانبه را می‌ خواهد.

تنها به چند عامل فقر اشاره می کنیم:
دولت ها امدند و رفتند، چور و چپاول کردند، خوردند و باد کردند و فساد کردند، هیچ کار اساسی برای کاهش فقر در کشور ننمودند. یعنی هیچ استراتژی‌ برای کاهش فقر نداشتن از جمله تیم اشرف غنی که امرالله صالح معاون ان است. اگر استراتژی‌ برای کاهش فقر در کشور دارند بفرمایند حاضر کنند و بدسترس همگان قرار دهند.

بیکاری یکی دیگر از عوامل فقر درکشور می باشد. همه در کمپاین انتخابات ریاست جمهوری لاف و پتاق زدند منجمله اشرف غنی مغزمتفکر که یک میلیون شغل ایجاد می کند. در پنج سال گذشته نه تنها که یک میلیون شغل ایجاد نکرد بلکه بیکاری درحکومت وحدت ملی افزایش یافت و نان از دسترخوان مردم گم شد.

- همچنان موضوع رشد جمعیت در کشور یکی دیگر از عوامل فقر است که دولت ها در زمینه ترویج کاهش جمعیت ضعف داشتن و نتوانستن برنامه های اموزشی جامع برطبق روحیه مردم و جامعه ارایه کنند تا از رشد جمعیت جلوگیری نمایند.

- یکی از عوامل دیگر جنگ است که دولت نتوانست امنیت سرتاسری را در کشور تامین کند. برعکس روز بروز وضعیت امنیتی درکشور بدتر شد که باعث فرار سرمایه و سرمایداران در کشور گردید و سرمایه دار سرمایه شانرا از افغانستان خارج کردند و درب بیشترشرکت ها و فابریکات تولیدی در کشور بسته شد که خود نشان دهنده ضعف مدیریتی تیم ارگ است که در تامین امنیت در کشور عاجز اند.

- تجارب و تحقیقات نشان می‌دهد که مبارزه با فقر و عوامل آن تنها از طریق حمایت از محصولات داخلی امکان پذیربوده که در نظام اقتصادی فعلی این امر بسیار مشکل و حتی نا ممکن است. اراده سیاسی بمنظور تغییر نظام اقتصادی در شرایط فعلی وجود ندارد که نهادهای تولیدی دولتی حمایت شود که بر رشد محصولات داخلی تاثیر مستقیم دارد.

تنها با تغییر نظام اقتصادی بازار به اقتصاد مختلط می‌توان با فقر مبارزه و زمینه احیایی تصدیهای دولتی را مساعد وحمایت از تولیدات داخلی را ارجحیت داد که این تدبیر باعث ایجاد شغل، خلق درآمد و بهبود رفاه اجتماعی شده که به نوبه خود روی سایر عوامل چون امنیت، حکومتداری خوب، روند صلح، مبارزه با فساد اداری، ثبات سیاسی و رشد اقتصادی تاثیر گزار است. بنابراین برای کاهش فقر در کشور نیاز به ترتیب و اجرای راهکارها و استراتژی‌های اقتصادی مناسب و درخور شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی درکشور می طلبد. درضمن نظام اقتصادی کنونی کشور ناقص است و باید اصلاح گردد که در زمینه کارشناسان و اقتصاددانان کشور باید نظر دهند.

نظام الدین غیاثی خراسانی

>>>   امنیت ، سرمایه گذاری و اصلاحات یا استندرد سازی.
بخیر صلح بیاید و امنیت حاکم شود انواع فرصتهای زراعتی و بازسازی افزایش میابد ، سرمایه گذاری خصوصاً توسط دولتها و شرکتهای بزرگ بین المللی میتواند معادن ، زیربناها و روشهای مدرن کار و بار را فعال ساخته و بیکاری و کسادی را از بین ببرد و اصلاحات مطابق استندردهای تجارت و تولید عصری میتواند اقتصاد را پویا و درآمد سرانه را ثبات دهد و فقر کاهش یابد.
افغانستان فرصتها و مزیتهای فراوان طبیعی دارد و با رفع کمبود سرمایه خود بآسانی میتواند از تجارت و اقتصاد جهانی که امروزه گریز از آن ناممکن است، نفع برده و جایگاه با ثبات خود را پیدا کند.
افغانها سختکوش ترین مردم بوده و استعداد دارد که سکتورهای مختلف اقتصادی و اجتماعی خود را پویا سازد و درآمد سرانه شان را افزایش دهند و البته خوب است که نرخ تولدات را کاهش داده و یک جامعه پیشرفته مثل کوریا بسازند که در ۳۰ سال از سطح و مشکلات مشابه افغانستان فعلی به مدرن ترین و با ثبات ترین اقتصادهای جهان تبدیل شد نه مثل اعراب و اروپای شرقی که اکثراً فرصتها را از دست داده و تنبل با آمده اند.

>>>   در چین چگونه فقر را از بین بردند؟
درزمان ماوتستونگ،رهبر حزب کمونست چین،او میگفت که هر چینی که بدنیا می آید،دو دست دارد و یک دهن،با دو دست کار میکند و با دهن خود میخورد.
بدینصورت نفوس چین به سرحد یک ملیارد رسید،اما شکم مردم سیر نشد و گرسنه خواب میشدند.
بعد از مرگ ماوتستونگ،رهبر جدید چین دین سیاو پینگ،خواهان محدودیت نفوس شد و هیچ فامیل چینی اجازه نداشت از یک طفل زیاد داشته باشد.
از طرف دیگر با حفظ اقتصاد دولتی کمونستی،مناطق آزاد سرمایه گزاری های خارجی را ایجاد کرد و با کمترین مالیات یعنی پانزده فیصد،زمینه سرمایه گزاری های خارجی را فراهم کرد و در ظرف دو دهه به دومین اقتصاد جهانی تبدیل شد.
در افغانستان مردم نان خوردن ندارند،هر فامیل را ببینی،ده تا،دوازده تا اولاد بدنیا می آورند.
پرسان کنی که چرا؟
میگویند داد خدا است.
نمیدانیم خدا از چه وقت رو به کار خیر آورده است؟
از طرف دیگر از چهل سال بدینسو در افغانستان جنگ است و هیچ سرمایه داری جرأت سرمایه گزاری را درین کشور ندارد.
کمک های خارجی نیز از بیست سال بدینسو هم توسط مقامات داخلی و هم توسط کمک کنندگان خورد و برد شده است و یک مقدار کمی که هم مصرف شده است،صرف تجملات و کوچ و فرنیچر دفاتر دولتی شده است و هیچکدام پروژه تولیدی ساخته نشده است.
یگان پروژه های تولیدی و تصدی های دولتی که هم از زمان های گذشته باقی مانده بودند،همه در اثر جنگ ها از بین رفتند و تخریب شدند.
دولت هایی که در افغانستان روی کار آمدند،نیز مصروف خورد و برد و اختلاص و جنگ بین خودشان و اپوزیسیون و نیرو های مخالفین دولت بودند.
پس درین حالت نه تنها فقر از افغانستان از بین نمیرود،بلکه روز بروز به فقر مردم افزوده میشود.
تا زمانی که مردم با سواد نشوند و پلان خانواده تشکیل نشود و زاد و ولد محدود نشود و دولت های درست رویکار نیایند و کمک های جهانی غرض ایجاد پروژه های تولیدی به مصرف نرسد،اوضاع ازین هم بدتر خواهد شد.
تنها شهر کابل در سال دوهزار و یکصد،یعنی هشتاد سال بعد،دارای پنجاه میلیون نفوس خواهد شد و دهمین شهر پرنفوس جهان.یعنی پرنفوس تر از نیویارک و توکیو و شانگهای و غیره شهر های بزرگ امروزی خواهد شد.
این که دولت های آینده چگونه پروبلم اعاشه و اباطه مردم و سیستم آبرسانی و کانالیزاسیون و برق و غیره خدمات مردم شهر کابل را رفع خواهد کرد،معلوم نیست.

>>>   از امریکا یاد بگیرید.
کاخ سفید برای کمک برای بزنس ها و کار و بار کوچک در امریکا که بخاطر ویروس کرونا متضرر شدند،پنجصد ملیارد دلارک در نظر گرفته است.
اشتباه نکردم.پنجصد ملیارد دالر.
هنوز دو و نیم تریلیون دالر دیگر برای کمک برای بزنس های بزرگ توزیع نشده است.
مجموعاً سه تریلیون دالر بودجه گرفته شده است.
این که چقدر آن توسط رییس جمهور امریکا و دیگر اراکین دولتی خورد و برد میشود،به خودشان معلوم است.
دولت افغانستان یک ملیارد دالر بودجه برای کرونا در نظر گرفته است.
اما من متیقن هستم که یک میلیون دلار را هم مصرف نمی کنند و همه پول ها را خورد ث برد میکنند.
هم در افغانستان و هم در اروپا و هک در امریکا،تحت نام مبارزه با ویروس کرونا،چور روان است.
در حالی که در بسیاری کشور های دیگر ،مردم به کار و بار عادی روزانه شان ادامه میدهند و هیچ کدام قرنطین نیست و هیچ بودجه یی هم برای ویروس کرونا در نظر نگرفته اند.
امسال پنج تا شش فیصد عواید ناخالص ملی امریکا و اروپا کاهش پیدا میکند.
این پول ها در حقیقت قرضی است که نسل های آینده این کشور ها باید از معاش و عوایددشان بپردازند.
اما هیچ کس پرسان نمی کند که پول ها را کی ها میدزدند و تاوان آن را کی ها میدهند؟
در طول تاریخ دیده نشده است که یک رییس جمهور جدید در امریکا و یا اروپا آمده باشد و رییس جمهور قبلی را مورد محاکمه قرار داده باشد که پول های دزدی کردگی را بیار.
برخلاف کوشش کردند با برگزاری جنگ ها و انواع و اقسام بهانه های دیگر ،از دولت هایشان بودجه بگیرند و از رییس جمهور قبلی کرده ،زیاد تر بدزدند.
اینها کسانی هستند که از آسیاب خود دزدی میکنند.

>>>   اشرار ودزدای شمالی پایه برق را در دشت چمتله تخریب کردند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است