اشرف‌غنی و مقام‌های دیگر با جنرال قمر جاوید باجوا؛ فرمانده ستاد مشترک نیروی زمینی ارتش پاکستان در کابل دیدار کردند.
همچنین عبدالله نیز از دیدار با جنرال باجوا خبر داده و گفته است پاکستان از تلاش‌های صلح حمایت می‌کند.
در بیانیه ارگ آمده است که در این دیدار درباره روند صلح و حمایت پاکستان از این روند صحبت شده است.
بیانیه می‌افزاید که مقام‌های دو کشور در این گفتگوها بحث اینکه از خاک دو کشور علیه یکدیگر استفاده نشود را هم مطرح کرده‌اند.

همچنین جنرال باجوا در دیدار با آقای عبدالله گفته است که صلح در افغانستان به نفع منطقه و جهان است و پاکستان آماده است در این زمینه از نزدیک با افغانستان همکاری کند.
زلمی خلیلزاد؛ نماینده امریکا برای صلح افغانستان نیز در دور تازه سفرهایش که چهار روز قبل آغاز شد، به اسلام آباد رفت و با مقام‌های پاکستانی درباره روند صلح افغانستان گفتگو کرد.

به این ترتیب، سفر جنرال باجوا به کابل به معنای آن است که امریکا و پاکستان، برنامه تازه ای برای صلح با طالبان دارند و فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان هم در این سفر، حامل پیام مهمی برای مقام های کابل بوده است.
اگرچه برخلاف قوانین مصوب، جرئیاتی درباره اطلاعات رد و بدل شده در این دیدارها به بیرون درز نمی کند؛ اما واقعیت این است که پاکستان به همان میزان که می تواند روند دستیابی به صلح در افغانستان را تسهیل کند، به همان اندازه نیز می تواند عنصری خطرناک و نامطلوب برای چشم انداز صلح در افغانستان باشد.

افغانستان در طول ۴۰ سال گذشته همواره از دخالت های پیوسته و پایدار پاکستان در رنج بوده است. ظهور طالبان، این دخالت ها را وارد مرحله تازه ای کرد و پاکستان به ویژه ارتش و سازمان جاسوسی آن کشور به طور مستقیم، علنی و گسترده برای استقرار، توسعه و بقای حاکمیت طالبان در افغانستان، با تمام توان وارد عمل شدند.
این حمایت ها هنوز هم ادامه دارد و پروژه جاری صلح نیز درست در راستای اهداف دیرینه پاکستان برای سلطه استراتژيک بر افغانستان قابل ارزیابی است.

تأکید فرماندهان نظامی و مقام های سیاسی پاکستان بر حمایت اسلام آباد از افغانستانی امن، آرام، با ثبات، مستقل، مقتدر و دموکراتیک نیز تنها مصرف رسمی و رسانه ای دارد و در عمل، پاکستان هوادار حکومتی در کابل است که صد در صد مطیع و گوش به فرمان اسلام آباد باشد.
صلح امریکا با طالبان و بازی مبهم و دوگانه خلیلزاد، پس از ۲۰ سال بار دیگر امیدهای اسلام آباد برای تحقق این هدف راهبردی دیرینه را احیا کرده است.
در این زمینه، امریکا کاملا با پاکستان، همسو است و از موفقیت و استقرار پروژه «صلح پاکستانی» در افغانستان حمایت می کند؛ پروژه ای که هدف بنیادین آن، بازگشت همه جانبه طالبان به قدرت است.

بر این اساس، جنگ جاری و صلح آینده، از این منظر که هردو در راستای تحمیل سلطه همسایه جنوبی به کمک امریکا و زیر نام طالبان بر افغانستان است، هیچ تفاوتی با همدیگر ندارند.
نکته مهم این است که کابل هم به خوبی متوجه اهمیت این امر شده است. به همین دلیل، اشرف غنی؛ رییس جمهوری باری رسما اعلام کرد که کابل هم برای صلح با طالبان، شرط دارد و آن، قطع ارتباط و وابستگی آن گروه به پاکستان و ظهور آن به عنوان یک نیروی افغانی مستقل و متعهد به منافع، حاکمیت، امنیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان است.

این پیش شرط اما نه از سوی پاکستان، مورد توجه قرار گرفت و نه طالبان به آن، پاسخ صریحی دادند. پاکستان همچنان وطن دوم سران طالبان محسوب می شود و آن گروه در حالی که با دولت مرکزی افغانستان در جنگ است، تمامی مانورهای سیاسی اش بر محور صلح را زیر نظر و مدیریت مستقیم سازمان های وابسته به رژيم اسلام آباد، تهیه، تدوین و عملیاتی می کند. ضمن آنکه هزاران ملیشه آن گروه هم از مدارس پاکستان، جذب ماشین جنگی طالبان می شوند، در کمپ های پاکستان، آموزش می بینند و با استفاده از منابع مالی و تسلیحاتی پاکستان و چند کشور دیگر در منطقه و فرامنطقه، برای جنگیدن به افغانستان گسیل می شوند.

به این ترتیب، سفر جنرال باجوا به کابل در این مقطع حساس و مهم، یکبار دیگر ضرورت تأکید و تکرار این هشدار جدی را برمی انگیزد که صلح پاکستانی، بهتر از جنگ پاکستانی نیست و دولتمردان افغانستان باید به خوبی متوجه ابعاد خطرناک اهداف به ظاهر صلح جویانه پاکستان و تبانی پنهانی اسلام آباد و واشنگتن بر این امر باشند.

عبدالمتین فرهمند - جمهور

>>>   متقلب اعظم همان بی غیرتی است شخصن به دست بوسی و زیارت ریس قبلی ارتش پاکستان جنرال راحیل شریف رفته و بعد از دست بوسی خودش را هزار بار در مقابل او خو و چم کرده بود۰ حال چه توقع دارید؟
غیرتی باتور اوغان۰

>>>   عجیب غول و بی منطق مردمی هستند این اوغان ها، مخوصن آن لر و بر خواهان۰ از یک طرف از پاکستان توقع دارند در امور داخلی شان مداخله نکند، مخالفین دولت کابل را حمایت نکند، و در ترانزیت و تجارت با اوغانستان همکاری کند، و از طرف دیگر خود شان بر نیم خاک پاکستان ادعای ملکیت دارند و میخواهند آن قسمت های را که تِر نیکه شان به انگلیس فروخته بود دوباره بزور از پاکستان بگیرند۰ خر هم از همین غول ها کرده بهتر عقل و منطق خواهد داشت۰ حتا خود مردم های همان قسمت های فروخته شده دیگر نمی خواهند با اوغانستان باشند و با پاکستان آرام و آباد هستند، و با افتخار به پاکستان خدمت میکنند لیکن هنوز هم این خر ها هر چهار پای را در یک موزه نموده اند و ادعای ارضی دارند۰ از یک سو میگویند دیورند نه منو و از سوی دیگر از سیاست پاکستان در مقابل خودشان گله دارند۰ مفت خو مردم به این ها غول نگفته اند۰

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است