انتخابات ریاست جمهوری 1398؛
در امتداد مخالفت های احزاب سیاسی {110 حزب و سازمان سیاسی در آشفته بازار کشور، که از مابین آن تنها 72 یا کم و بیش راجستر وزارت عدلیه شده است و باقی احزاب سیاسی به شمول حزب اسلامی گلبدین راکتیار، راجستر وزارت عدلیه نیستند و بدون مجوز قانونی خودسرانه فعالیت و تشکیلاتی دارند} چپ و راست و ملی گرای اپوزیسیون ضد ارگ، شورای نامزدان ریاست جمهوری افغانستان روزسه شنبه 4 سرطان 1398، صدای اعتراض شان را در مخالفت با ادامه کار محمد اشرف غنی، در حضور هواداران شان در ورزشگاه غازی استادیوم کابل، بلند کردند. آنها خواهان پایان کار حکومت اشرف غنی و رفتن بسوی حکومت سرپرست بودند.

بر اساس ماده 61 قانون اساسی افغانستان، حکومت پیش از بسر رسیدن موعد قانونی پایینی کار رییس جهمور، در خلال 30 تا 60 روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری برای سپردن قدرت به کمیسیون باصلاحیت پس از اتمام کار از قدرت کنار رود. اما غنی حکم دادگاه عالی را سپر مشروعیت ادامه کار قرار داد. کرزی نیز، چنین کرده بود. در انتخابات اسد 1388، غنی بر کرزی اتهام می آورد که برطبق ماده 61 قانون اساسی دور کار حکومت کرزی به پایان رسیده و باید کنار رود. اپوزیسیون بر اساس ماده 61، خواهان برکناری غنی بودند، غنی انکار می کرد.

اپوزیسیون و سپیدار تفسیر و تعبیر دادگاه عالی از ماده 61 قانون اساسی را برخلاف حکم صریح قانون اعلام نمودند و آن را نپذیرفتند.
برطبق قانون انتخابات ریاست جمهوری در حمل 1398 برگزار می شد. اما اشرف غنی در سایه لطف یمن بین المللی در جلوه شاهی مطلقه به حکم دادگاه عالی افغانستان را به پول کلان خرید و سپر کرد و در خم و پیچ کشمکش های سیاسی، در گرماگرم مذاکرات خلیلزاد نماینده ویژه امریکا با طالبان در شهر دوحه قطر، روز 6 میزان سال 1398، دور پرده چهارم نمایش سیاسی انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد. در این نمایش 16 نامزد ریاست جمهوری که از آنها نام خواهیم برد، با همدیگر بر سر گرسی قدرت رهبری رقابت می کردند:
ا- تیم تحول و تداوم: اشرف غنی، امرالله صالح معاون اول و سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری
2- مجتمع ثبات و همگرایی: عبدالله، عنایت الله بابر فروهمند معاون اول و اسدالله سعادتی معاون دوم
3-احمدولی مسعود: فریده مومند معاون اول، عبدالطیف نظری معاون دوم
4- رحمت الله نبیل: جنرال مرادعلی مراد، معاون اول و مسعوده جلال وزیر پیشین امور زنان افغانستان معاون دوم
5- محمدحکیم تورسن: نادرشاه احمدزی معاون اول و شفیع قیصاری معاون دوم
6-زلمی رسول: عبدالجبار تقوا {سابق والی تخار} معاون اول و غلام علی وحدت {والی پیشین بامیان} معاون دوم
گلبدین حکمتیار: حفیظ الرحمان نقی {تاجیک} معاون اول و فضل الهادی وزین {ازبیک} معاون دوم
7شیدا محمدابدالی: معاون اول عبدالبصیر سالنگی و ذوالفقارامید معاون دوم
8عنایت الله حفیظ: جنت خان فهیم معاون اول و عبدالجمیل شیرانی معاون دوم
9-فرامرز تمنا: سید قیاس سعیدی معاون اول و محمد امین ارشاد معاون دوم
10-غلام فاروق نجراب: شریف الله معاون اول و محمداشرف باکرخیل معاون دوم
11-لطیف پدرام: احسان الله حیدری معاون اول و محمد صادق وردک معاون دوم
12- محمدابراهیم الکوزی: خانم خدیجه غزنوی معاون اول و سید سامع کیانی معاون دوم
13-نورالحق علومی: بشیر بیژن معاون اول و نعیم غیور معاون دوم
14-محمد شهاب حکیمی: عبدالعلی سرابی معاون اول و نورالحسیب حقیر معاون دوم
15 نوررحمان لیوال: عبدالهادی ذوالحکمت و یحیاویار معاون دوم
16- حنیف اتمر: قانونی معاون اول و محقق معاون دوم.
اما این تیم اندگی پس باهم ناسازگارشدند.

اتمرکه در یک جنگ رزگری با غنی از سمت مشاور ارشد رییس جمهور و مشاور ریاست امنیت بوسیله غنی کنار زده شده بود، دوباره سر به آستان غنی نهاد و تفرقه را انداخت و در حکومت فعلی به حیث سرپرست وزارت خارجه است که کلید اصلی در دست محمداشرف غنی است، در پراکنده کردن حریفان طرفدار صلاح الدین ربانی وزیر خارجه پشین و مخالف سرسخت ارگ، در داخل مقامات کلیدی وزارت خارجه و سفرای مقیم خارج، نقش بازی می کند.

نکته اصلی در انتخابات؛
نکته اصلی در انتخابات 6 میزان 1398، عدم شرکت مردم نه و نیم میلیون واجدشرایط رای دهی در انتخابات میزان است که نشان دهنده بی اعتمادی، سرخوردگی، بی علاقگی، بیزاری و نفرت عمومی از برگزاری هیاهوی سیاسی نمایش انتخابات ریاست جمهوری است.
از 9 و نیم میلیون نفر افغانستانی واجد شرایط رای دهی فقط یک و نیم میلیون نفر به پای صندوق های رای دهی رفتند. بنیاد آزادی انتخابات افغانستان {فیفا} با نگرانی از کمرنگ بودن کارزارهای انتخاباتی و سهم گیری فعال مردم {9 و نیم میلیون واجدشرایط رای دهی} یاد آوری نمود. محمد یوسف رشیید رییس اجرایی نهاد {فیفا} به بی بی سی گفت: «به دلیل بی برنامگی در نهاد های امنیتی و مداخله برخی طرف ها، مردم کمتر به انتخابات روی آورده اند». آنتونیوگوترش دبیرکل سازمان ملل گفت: «از انتخابات شفاف رای مردم افغانستان حمایت می کند».

گمرنگ شدن جمعیت های میلیونی واجد شرایط رای دهی در انتخابات میزان نشان دهنده عدم حمایت اکثریت مردم افغانستان از حکومت وحدت ملی است مردم افغانستان در انتخابات ریاست جمهوری سال های 1384 و1388و1393، جان فشانی های دلاورانه در دفاع از تیم ثبات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله، از خود نشان دادند تخته سنگ انتخابات را بر قله پیروزی رساندند. نتیجه چه شد؟ عبدالله، حاجی دین محمد، محقق و همچنان عطامحمد نور و کریم خلیلی و صلاح الدین ربانی و سایر معامله گران به مقامات و معاشات و امتیازات گروهی و سمتی و خانوادگی رسیدند.

آنچه باد هوا شد جانفشانی های مردم بود که معامله گران با پشت کردن به آرمان های آن ها، میدان های برده شده را به اهل تقلب و تعصب و یکه تازان فرزندان قبیله باختند.

اعلام نتایج اولیه انتخابات؛
در انتخابات 6 میزان 1398، جامعه جهانی دستکاه های الکترونیکی بایومتریک را در مراکز رای دهی پروژه سازی کردند. اصل بها و اعتبار رای دهندگان آمار ماشین های بایومتریک خوانده شد. کمیسیون انتخابات افغانستان به ریاست نورستانی {خانم نورستانی 600 هزار افغانی معاش ماهانه و 100 هزار خرج دسترخوان و حدود 68500 افغانی کرایه خانه از طرف دولت غنی برای خانم نورستانی پرداخته می شود} در ابتدا میزان مشارکت مردم در انتخابات را حدود دومیلیون و 700 هزار نفر اعلام کرده بود. این کمیسیون که در اوایل کار چهره مستقل از خود نشان می داد یک میلیون رای را باطل اعلام کرد. در انتخابات 1398 یک میلیون و 824 و 401 تن از رای دهندگان پای مراکز فعال رفتند.

کمیسیون انتخابات به ریاست خانم حوا علم نورستانی، پس از سه ماه تاخیر که باکشمکش های تیم ثبات و همکرایی با تیم دولت ساز همراه بود که اپوزیسیون با محکم کردن آرای شفاف مردم ثبت ماشین های بایومتریک، غنی را به تقلب متهم می کردند و خواهان باطل شدن سیصد هزار رای صندوق های غیربایومتریک که کمیسیون انتخابات آن را به نفع غنی وارد میدان کرده، بودند، در ماه جدی {22 دسامبر 2019}، نتایج اولیه انتخابات را به شرح ذیل اعلام کرد:
1- تیم دولت ساز به رهبری اشرف غنی: 50/64 درصد {923 هزار و 868 رای}
2- تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله: 39/52 درصد {720 هزار و 99 رای}
3= حکمتیار: 3/85 درصد
4-رحمت الله نبیل: 1/80 درصد
5فرامزتمنا: 0/99 درصد
5-سیدنورالله جلیلی: 0/85 درصد
6عبدالطیف پدارم: 0/69 درصد
7- عنایت الله خفیظ: 0/62 درصد
8-محمدحکیم تورسن: 0/36 درصد
احمدولی مسعود: 0/22 درصد
9-محمدشهاب حکیمی: 0/18 درصد
10- غلام فاروق نجرابی: 0/9 درصد
11- نوررحمان لیوال: 0/5 درصد

در روز انتخابات ریاست جمهوری 16580 محل رای گیری از 3006 محل رای گیری بسته بود. امریکا و ناتو از اعلام نتایج اولیه انتخابات جدی 1398 {22 دسامبر 2019} استقبال کردند.

التهابی شدن قضیه انتخابات؛
اپوزیسیون نتایج اولیه انتهابات را نپذیرفتند. عبدالله، خواهان باطل کردن سیصد هزار رای صندوق های غیربایومتریک شد و خواهان شمارش آرای مجدد و نظارت مردمی بر آرای ثبت شده در ماشین های بایومتریک گردید. در گرماگرم تنش های سیاسی، اشرف غنی، جشن پیروزی مقدماتی و نهایی در ارگ شاهنشاهی گرفت. او در حالیکه برخلاف معمول امرالله صالح معاون اول را در دست چپ پایین صفه میز سخنرانی ایستاده کرده بود و سرور دانش را در دست راست نزدیک میز تریبیون ارگ نگهداشته بود، گفت که: «از ابهام به طرف روشنی می رویم و از عدم اعتماد بطرف اعتماد می رویم. از تفرقه به طرف وحدت ملی می رویم. دولت که شایسته ملت عزیز باشه دولت ساخته می شه و هدف تیم دولت ساز خدمت مساوی برای هر افغانستان مساوی در کشور است.

غنی، در قسمی جنون صدا بلند کردن های جیغ مانند آنچنانی که باتکان تکان دادن دستان به چندجهت و سپس با انگشت شهادت برای تاکید مطلب موردنظر با چشمان جنون احساسات در ادامه سخنان اش در ضیافت بُردمیدان، گفت که: «حالا یک چیز واضح شده دیگر بالای افغانستان کسی به میله تفنگ حکومت کرده نمی تواند. باز تکرار می کنم کسی بالای افغانستان به میله تفنگ حکومت کرده نمی تواند. مثلی که قانون ملی ما می گوید حاکمیت ملی به مردم افغانستان تعلق دارد».

نقداپوزیسیون بر غنی بر سر همین مساله حاکمیت ملی که به رای مردم انتخاب می شود و غنی آنرا نقض نموده است. جوهر حاکمیت ملی یعنی انتخاب سرنوشت سیاسی مردم افغانستان بدست خودشان-چیزی که تقلب سالاری آن را در انتخابات 1393 و 1398 در شفافیت آیینه تاریخ سیاسی نقض کرده و شکسته است.

در این درامه ارگ صالح مشوش و نگران در جلوه چهره موقر و آرام و جدی گاه گاهی به غنی نگاه می کرد کف های می زد. بنظر می رسید قسمی که تصویر می نمود که غنی بر صالح که صدها میلیون پول گرفته بود که آرای مردم شمالی و پنجشیر، کاپیسا، کوهستان و تخار را به نفع ارگ به گردش می آورد که مردم کاپیسا در هنگام سخنرانی صالح به نفع غنی در منطقه، با پرتاب بوتل های آب بسوی صالح و شعارهای ضد ارگ صالح را فراری از منطقه ساختند و نتوانست چارک آرای مردم تاجیک را به نفع ارگ بیاورد، سخت غضبناک است. بعداً گزارشات مشعر بود که غنی بر صالح که صدهامیلیون دالر گرفته بود غضب کرده است. صالح، از چینل اندازی غنی بسوی عطا محمد نور، سخت مشوش بود که بازی را به عطا محمد نور رقیب میدان نبازد.

در حالیکه اشرف غنی و حواریون اش به شمول محب الله مشاور ارشد غنی در ارگ جشن پیروزی می گرفتند، ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله با ادعای تقلب بر غنی و حمایت کمیسیون از تقلب نتایج انتخابات را باطل اعلام کردند. سیاسیون ارشد مجمع ثبات و همگرایی که در آن تیم صلاح الدین ربانی تا آخر برضد ارگ باقی ماند، خانم حوا نورستانی را متهم کردند که سیصد هزار رای رای صندق های غیربایومتریک را به نفع غنی وارد نتایج در اولیه انتخابات کرده که قابل پذیرش نسیت.

جنگ قومی در داخل پارلمان؛
رهبران ثبات و همگرایی و همچنان اپوزیسیون چپ و راست یکبار دیگر خانم نورستانی را متهم به تقلب یعنی شمارش سیصد هزار آرای غیربایومتریک {در صندق ها} به نفع غنی کردند و مساله را پارلمانی ساختند تا خانم هوا را به غرض استیضاح به پارلمان فراخوانند و نتایج اولیه را باطل اعلام کنند.

در گیر و دار این کشمکش های سیاسی، در انتخابات پارلمانی، بر سر کرسی ریاست مجلس نمایندگان مجلس، جنگ قومی بزرگ میان قوم پرستان نزدیک ارگ که ناصر کمالی را نامزد ریاست مجلس ساخته بودند از طریق مسلمیار {مسلمیار نزدیک آی اس آی یار داعشیان و رفیق طالبان و ثناگوی ارک در یک زمان از سوی غنی منصوب شده است} سعی می کرد کمالی از قوم پرستان سینه چاک فرزندان عظمت طلب قبیله را بر ریاست کرسی مجلس نمایندگان، بنشاند، میررحمانی از مردم تاجیک نزدیک به جمعیت اسلامی که نامزد کرسی ریاست مجلس بود، شعله ور گردید. بطوریکه با یکجاشدن برادران هزاره فارسی زبان ضدارک با وکیلان تاجیک و همچنان حمایت و وکیلان پشتون دورانی از جمله ایوبی و پشتون های چپی خط داکتر نجیب الله مخالف ارگ، چرخه اکثریت آرا به نفع رحمانی تمام شد. تیم کمالی آتش گرفتند.کمالی تا سرحد جنون احساساتی و شعله در خشم و تهدید بود، تاسرحدی که می گفت مه برنده هستم. پدر کس ای کرسی ره گرفته نمی تانه.

درگیر و دار این کشمکش های قومی بر سر کرسی ریاست مجلس که عظمت طالبان پا را در یک موزه کرده بودند، امان الله گذر یکی از قوماندانان پرقدرت جهادی سابق شورای رهبری جمعیت از موضع قدرت سیاسی با حمایت وکلای هزاره و پشتون و تاجیک، رحمانی را در میان هواداران وارد پارلمان کرد و بر کرسی مجلس نشاند. کمالی و یاران او بی تابی می کردند. اما با دخالت سفارت امریکا قضیه خوابید. ارگ به کمالی چراغ داد تا صحنه را ترک کند.

خانم نورستانی در روز استضیاح در پارلمان ضمن حمایت از نتایج اولیه آرا از شمارش سیصد هزار رای دفاع کرد و گفت این صندوق ها معتبر است زیرا در مناطقی که نمی توان ماشین های بایومتریک را بکار برد، با نظارت نمایندگان کمیسیون انتخابات بوسیله رای دهندگان ریخته شده است که جزو آرای اصلی هستند.

خانم نورستانی در پیچ و خم سوالات مخالفان که برطبق قانون بر آرای بایومتریک تاکید می کردند و شمارش سیصد هزار رای را باطل اعلام می داشتند، از دستبرد تیم ارگ به رهبری محب الله مشاور ارشد رییس جمهور بوسیله ریاست امنیت ملی بر ماشین های بایومتریک مستقر تحت نظارت کمیسیون انتخابات یاد می کردند که حک کنندگان برای تغییر دادن نتایج آرای بایومتریک به نفع غنی، قفل های دروازه های اتاق های که در آن ماشین های بایومتریک نگهداری می شود را شکستانده و وارداتاق ها شدند، یاد می نمودند و از خانم نورستانی پاسخ می خواستند، چنان عصبانی در جنون شد که ضمن حمله به وکلای مخالف با صدای بلند فریاد زد که هیچ کس نتایج اولیه انتخابات را تغییر داده نمی نواند. او مخالفان را متهم به شایعه سازی کرد تا تقلب را بپوشاند. مسلمیار، نیز در دفاع از شمارش سیصد هزار رای باطل با خانم نورستانی همدست و همصدا شد بطوریکه در جوشش تعصب قومی از موضع قدرت تهدید کنان بی شرمانه گفت که: «سیصد هزار رای را به زور سر پدرتان می شماریم»

تیم ثبات و همگرایی بر باطل بودن نتایج انتخابات تاکید کردند. عبدالله باز سیزیف وار تخته سنگ انتخابات را به حمایت مردم که در عقب او راه می رفتند به قله پیروزی رساند ولی تند باد خطوط بادهای سیاسی کوهستانات تعادل را از دست داد و باز تخته سنک انتخابات به وادی تقلب سقوط کرد. پس از پنچ ماه کشمکش ها که ثبات و همگرایی از آرای پاک مردم دفاع می کردند، کمیسیون انتخابات حوت سال 1398، نتایج نهایی انتخابات را به نفع اشرف غنی 50.64 درصد اعلام کرد که سرآغاز فصل جدید در تاریخ مبارزات سیاسی چهل سال اخیر کشور گشود که ثبات و همگرایی در اعتراض به تقلب و حمایت از آرای مردم در یک حرکت نافرمانی مدنی اعلام حکومت موازی در کاخ سپیدار کردند که این جریانات همزمان با امضای موافقتنامه صلح میان خلیلزاد نماینده ویژه امریکا و ملاعبدالغنی برادر معاون سیاسی طالبان در شهر دوحه قطر است که جزییات آنرا همراه با کشمکش های التهابی دوحکومت موازی در یک اقلیم سیاسی خواهیم آورد.

محمد صدیقی

>>>   اوغان آنقدر جاهل و بیغیرت است هر سال در میدان آمده اتن رقص میکند که جشن استقلال را تجلیل میکنیم، در حالیکه در حال همان رقص امنیت اش را عسکر چهل کشور اشغالگر خارجی گرفته می باشند۰ شما از این غول های لافوک چه توقع دارید؟
دموکراسی را هم این طایفه جاهل با مسابقه تقلب قوم ها اشتباه گرفته اند۰ مگر به چشم خود ندید که تعلیم یافته این ها خر کوچی صاحب دست های گوسفندخیل بابای شان را در داخل پارلمان کشور بلند کرد؟ آن هم شد متفکر دوم تمام دنیا برای این گنده غر های جاهل۰ همان گوسفند خیل به زور همین متقلب حال وزیر است و کسی چیزی هم نتوانست، به حمایت همان اشغالگران امریکایی و به مشوره آن یک اوغان دیگر امریکایی شده خلیلزی۰ افتخار هم میکنند۰

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است